2.141 resultaten.
Ons ontvallen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 247 kwam op voor hen
die geen stem hebben
en worden uitgebuit
vermoord voor hun
huid, vlees, of gebruikt
voor vivisectie
zijn hart verpand
aan de strijd
voor rechtvaardigheid
wat zullen ze hem
liefdevol onthalen
in de apenhemel
rust zacht Opa Water…
Archief van lief en leed
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 190 ik ben vandaag
het pakhuis ingegaan
vol afdankertjes uit mijn leven
heb er nooit
naar omgekeken zoals
anderen struinen in herinnering
toch kwam ik tal van
onverwachte zaken tegen
die mij niet goed zijn bijgebleven
met die oude kinderwagen
heb ik bij weten nooit gereden
was zeker ooit mijn oma’s heden
tussen stof en grijze raggen…
Moedig zijn
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 333 Wanneer zwart,
niet langer zwart meer is,
maar nog zwarter blijkt te zijn.
Wanneer het licht,
aan het einde van de tunnel,
dooft.
Wanneer diagnose dood betekent.
Wanneer we pijnlijk sterven moeten.
Wanneer ons laatste oordeel wordt geveld.
Vertrouwen, tegen al ons denken in.
Dat wit zonder zwart niet kan bestaan.
Dat dood zijn de tegenpool…
Nieuwjaarswens
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 398 Ik gun u
vogel
te willen zijn
het opvliegen en dalen
Het blauw
van luchten
wolken-zonder zuchten-
aan de hemelboog
En beneden
aan uw vogelpootjes
het gekriebel
van mensen...
die zich een dag
vogel wensen
en daarmee
de vrijheid
in cirkels
te vliegen
te wentelwieken
of in V-formatie
Ja, de mens
die zichtbaar...
en hoorbaar…
Houten vuur
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 163 Hout wordt gestapeld
de vonk wordt gelegd
het knisperen
gaat over naar knetteren
vonken vliegen hoog
geur wordt verspreid
angst voor vuur
het verbranden van
wat eens leefde...…
Ontvallen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 245 strak in kostuum
met gesteven boorden
zongen zij traditionele
muziek van Russische bodem
zelfs de muzikanten speelden
in groen kostuum en hoge pet
van alle rangen en standen
strijdliederen vol passie
nu zijn ze uitgevlogen
Syrië hun doel
al zullen ze daar nooit aankomen
de hemel bleek hun bestemming…
Leedvermaak
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 243 Wanneer ons ego struikelt,
lijden we gezichtsverlies.
Janken wij en genieten zij.
Wanneer een ego verongelukt,
verstommen onze lotgenoten,
en is het leedvermaak voorbij.…
Gebroken
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 304 en dan opeens
is de cirkel rond
wederom terug bij jouw
vroegere liefde, Vrij Theater
bezield nam je het stokje over
van voorzitter
net met pensioen
dus nu had je alle tijd
strijdvaardig als je was
zette je de koers in z’n vooruit
grote plannen om Vrij Theater
te behouden in barre tijden van
je werkte hard, heel hard
wellicht te hard…
Abrupt
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 196 het verschil tussen gisteren en vandaag
is een immense stilte
die je achterlaat
je stond aan het roer van een schip
met eindelijk verse wind in de zeilen
al ben je abrupt van koers veranderd
heb je het aardse verruild voor het hemelse
want zomaar tussen gisteren en vandaag
is het doek gevallen…
Afscheid
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 428 Het landschap is van craquelé oud,
bruine bomen kruimelen stofgoud.
In een diepe toonaard schept een weg
traag warm licht op de avond.
Een reiziger gaat in vormloze jas,
op de schouder een zwaar pak.
Hij wenst aan het eind van de reis
zich van het gewicht te ontlasten.
Het is al laat.
Zonder verandering voeren
bomen naar een hoog huis,…
Oneindig
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 637 Hoe de man
dichter na het einde
steeds weer de dood
beschrijft
die dood in zijn gedicht
naar adem snakt
de laatste keer dit keer
geen afscheid
want hij zwijgt
niet meer
eerder
ging het hem beter af…
Vergeefs?
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 146 Vergeefs heb ik je naam gevraagd
om in jouw erbarmen te graveren,
verdrink me in het eenzaam zijn,
zaaigoed uit de morgengloed
doet mij bezweet ontwaken,
een vurig nachtveulen heb ik
aan de blindste en tevens
de laatste bieder verkocht
kloppend in het uurwerk van het
lot, zal het masker van het hart
kleur bekennen voor het bloedt…
Een kind
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 248 Tameeka is een kind,
een kind als velen anderen.
Geen geld in d'r zakken,
hoopt dat het zal veranderen.
Ik schrijf het verhaal
maar voel het verliezend pijn.
Ze was zo slim,
had een schoolboek kunnen zijn.
Maar wie had kunnen weten dat
ze de situatie niet meer aankon,
dat ze hoop opgaf,
omdat niemand voor haar kklaarstond.
Dat ze opstond…
Lichtplooi
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 199 Een aarzelende glimlach
plooit de lippen, een
lichtend spoortje
van het denken.
de tijdgeest verdampt
de treden
de ruimte vult zich
met gebroken stemmen
vermomt in watten
een blik die oplicht
onvoltooide herkenning
er kleven beelden
aan haar handen,
album van de geest,
bladeren verwaaien in
winden die haar zijn ontvallen…
Met pijn in m'n hart zeg ik vaarwel
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 195 Nooit meer: goeiemorgen,
nooit meer: eet ze
nooit meer: tot zo
nooit meer...
Nooit meer welterusten
nooit meer: goeie nacht
nooit meer tot strakjes
nooit meer.
Het enige wat rest is:
Vaarwel.…
niemand meer
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 368 er is hier niemand meer
en er klinkt niets
behalve dan het gorgelen
uit de schuimende
mond van de zee
en jij in mij ...…
opa zaliger
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 307 ik zie je nog zitten
altijd op dezelfde plaats
het bankje in de tuin
een beetje pitten…
of naar vogeltjes staren
die ravotten tussen takken
rustig je pijpje trekkend
denkend aan vervlogen jaren
de rook steeg op
in witte pluimen
verdween in wolken
maar op een dag
stopte het leven
en je ziel volgde
de weg van witte rook
om al je…
Verder weg
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 404 is de terugweg ingezet
als veel,
verder weg komt te staan
heb ik onderweg wel goed opgelet
of droomde ik,
door alsmaar voort te gaan
beschrijf ik het tanend heden
waar tafels en stoelen bevriezen
en van mijn kamer
hoeken worden afgesneden;
heb ik het dan over loslaten
of over verliezen
het kan ook zijn
dat mijn bewegende buitenring…
Vertrek
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 316 je was hier
binnen totaalmuren
ter herschikking van
aankomsttijden
we hebben bestaan,
schroeiplekken achter
ons gelaten, laten gaan,
van bed gewisseld
in een ontboste kamer
geurend naar roest en olie
gedoofd brood en
schemerplanten, vaag
wegens verlaten van
stemmen, avondschimmel
onder de radar
achter de horizon
we hebben…
al dat afscheid
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 588 ik kan niet meer
tegen al dat afscheid
het vast willen houden
het scheuren en splijten
machteloos toezien
hoe leven door vingers glipt
al houd je ze nog zo stijf gesloten
ik wil niet meer voelen
wat ik nog had willen zeggen
willen doen, had moeten doen
zou moeten doen
alsnog…