2.141 resultaten.
voor je sterft
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 427 Voor je sterft
Laat ik je nog even
In woorden herleven
Zoals jij bergen hoog
Opnieuw wou beginnen
De kanker overwinnen
Maar de eindmeet wenkt
Terwijl je ogen breken
En kinderhanden smeken
Laten we elkanders dromen
bevrijden van alle pijn
En over de dood tezamen zijn…
optelsom
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 274 het leven als
een optelsom
bij elke tel
worden we ouder
en voelt het leven
wat vertrouwder
tot de uitkomst
aan de streep
daarop heeft de
mens geen greep…
De eindeloze bloesem
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 292 hoe lang kan een tel zijn
op 't moment van vertrek
je raakt dan aan de stille waarde
en leven met liefde wordt toegedekt
onderwijl we elkaars hand dragen
op weg naar daar, de rustende aarde
hoe lang kan een tel zijn
wanneer dichtbij, als nabijheid voelt
proef dan van zoete woorden
ook als een ervan al raakt aan overvloed
maar soms zegt zwijgen…
Geen afscheid waardig
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 226 zoals ze daar ligt in het steriele hoog-laag bed
oogt ze bijna breekbaar. De glans op haar
gezicht herinnert me aan druppels dauw in
het eerste ochtendgloren
het zou me zoveel meer bekoren
als de sfeer niet zo geladen was
de stilte drukt mijn borstkas naar binnen
mijn moeder zwijgt, in meer dan honderd talen
mijn adem hapert even in het…
voltooid leven
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 566 neem mij mee
kleine engel
in het doen en laten
hier ben ik voltooid
mijn vleugels zijn sterk
genoeg om te vliegen
van het tijdelijke nu
naar eeuwig zijn
hier ben ik
mijn koffers gepakt
dankbaar en tevreden
klaar in het nu
neem mij mee maar
naar de overkant
waar ik plaatsneem
in eeuwige herinnering
neem mij engel
op je vleugels…
Vader
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 320 Ik kom je tegen
in vormsnoei van planten
vogelformaties
in zon en middernachtsblauw
in de seizoenen
in vreugde en verdriet
in stilte en welluidenheid
in vertellingen
in realisme en stilering
in grijswaarden en in kleurrijke mozaïeken
in architectuur en heemkunde
in reuzen
in monumentale glasramen
tekeningen en reliëfs
in boeken, typografie…
eeuwig pluis
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 267 nijntje is verdrietig
huilt een dikke traan
want weet je
wat de mensen zeggen
dick is dood gegaan
gewoon in bed
lag hij de laatste keer
't was alsof hij lag te slapen
alle mensen huilen
zeggen hem ook gedag
ieder met eigen groet
vader, moeder, groot en klein
toch zegt nijntje
stop nu met die smart
want uit het oog
is niet uit het…
True Love
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 222 Een bekraste ziel,
veilig, rustend, bedolven,
verborgen onder puin.
Puin ...
wat haar eens geschonken was.
Jij groef haar op
je poetste haar.
Raakte daaropvolgend
haar gevoelige snaar.
Opende haar hart
alsof het kasteeldeuren zouden zijn
maar
daar kwam haar oprechte hart
voor jou tevoorschijn.
Liefde, onvoorwaardelijk
zou het worden…
Het einde
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 259 Het einde bereikt in uitersten en ervaring is
Rijker in glorie en groter dan franje in stadions
Vol van gelijken in namen en woorden
Afscheid van oude doch wezenlijke dingen
Proberen niet mee te nemen in een nieuw begin waar
Wij zullen staan als onwetende wetenden dat niemand zich
Kan losmaken voor altijd
Een vleugje verbrand een randje met…
afstand van Kerst
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 208 Sommigen kunnen geen afstand doen.
Hun kerstboom staat er nog.
Ik betrapte mijn buurman dat hij nog eens de lichtjes had aangestoken.
Met de gordijnen dicht, goed verdoken.
Bij hem is het Stille nacht, Heilige nacht,
langdurige nacht.
Wellicht tot lichtmis willen wachten
had ik zo in gedachten.
Neen, ik ben iemand die liever vooruit kijkt…
elegie voor de elzen
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 292 Hoor de wind die jaagt over de vaart
en vogels, struiken noch bomen spaart.
De elzen houden zich nog kras
en vechten om hun bladerjas.
En zittend voor het beslagen raam,
op schoot twee warme katten,
kan ik, beroesd door jouw parfum,
de winter nog niet vatten.…
Uitdragen
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 210 benen lopen
in en uit
dragen
tassen vol
herinneringen
nu jij bent
weggegleden
is de
ontmanteling
begonnen
van daar
waar het
ooit begon…
gesprek over lijnen
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 228 strakke lijnen van weleer meanderen
als rivieren in een delta: huizen en gebouwen
maken abrupt een slag naar rechts
veranderen in duizelingwekkende spiralen
waarin bedeesd jouw hand met onbekende tekens:
samengaan van hoofd en hand
laat zich voorlopig niet ontvouwen
plotseling roep je dat we schilfers zijn
in een oneindig universum, met…
Plots
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 184 ben je uitgevlogen
ons voorgegaan
wellicht
van hier waar je
sinds ‘56 woonde
ging je over in ’t licht
nooit meer Maison Kelder
gebakjes eten, met jouw verjaardag
voor ’t Nieuwe Jaar
zal de stilte ooit gaan wennen
al voelt ’t voor nu
wel heel erg raar…
Coma
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 269 Emoties vullen de gedachten,
overmannen tezelfdertijd.
Stil op 't bed te wachten,
Zie de tijd verstrijkt,
tergend langzaam,
een witte klok, een grijze muur,
secondes tikken verder,
bewijzen ieder uur,
waarin ik verder glijd
Bedrukt voel ik mijn bonzend hoofd,
het bloed vloeit uit mijn oor.
Mijn ledematen zijn verdoofd,
en beweging is…
Veervrouw
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 203 gestadig glijdt haar schuit over het water
richting andere oever
het is maar een oever
denkt ze
maar elke beweging van de roeispaan
voelt als een dolksteek die
het verleden eruit wil snijden
de pijn doet verdwijnen
bij elke slag komt ze dichterbij de verandering
de hoop, het geeft haar de zinvolle kracht
om verder te roeien
naar waar…
Pijnretoriek
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 162 je was hier in een parallelle wereld
naast de bodem van het wolkendek
diende er je schoenen aan, waarmee
voetstappen achterlieten, ontweken
naar een onbedorven gedachte als
intens bestaan naast deze plek
een versteende voorstelling van
vluchtbaar steen, schemer, samen
in iets dat steeds meer achterblijft
bij steeds langduriger verder…
de tijd toezingen
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 189 zal de tijd onhoorbaar oorverdovend toeslaan
of moet ik haar koesteren
en zachtjes in mijn armen wiegen
en bezwerend zingen van opzij
haar laten kabbelen op de stroom
van al mijn verdwenen angsten
het papier mijn oude vriend noemen
om niet te vergeten wie ik verloren heb…
afscheid in termen
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 163 het offer gebaart naar lege woorden
die zich uiten met verzen die ik niet ken
toch beweegt mijn mond in de klamme
wind waarvan ik weet dat die me bevrijdt
beloften zijn de knopen die de storm
schuwen voor grijpgrage schuldenaren
welken mij de drempel over laten treden
met bewegingen die ik eens terzijde had gelegd
de ruimte gebaart naar…
Afscheid
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 267 bij aankomst
vielen bevroren
tranen uit de lucht
het was een weerzien
van dwarsliggers uit alle hoeken
te midden van borden vol leuzen
stond de kist
erboven prijkte een mooie foto
van Ferry met poes op schoot
ik heb nog nooit zoveel
fotografen gezien Fer
op ’n crematie
zij kwamen allemaal om
Opa Water te groeten…