Zet je gedachten op licht zweven om het allemaal her te beleven De mooie ochtenddroom die dagdroom wordt voordat je je weer in het leven stort…

De vrije val 8+++ Nu ben ik nergens meer ik trap in de val mijn brein vliegt door het luchtledige als een bamischijf door het heelal het doet niet alleen flink zeer maar hoe hard is de klap voor het bewustzijn deze keer ?…

hoe ik staand op de groene zoom dat licht is besneeuwd over de akkers kijk zie ik het koren dat reeds is geoogst, de aardappels op weg naar de fabriek de voren leeg van zelfredzaamheid baant zich een gerede twijfel in het ongerept verlangen van de mens dat wie vliedt zich spoedig daarhenen ziet waar passie de klucht is van dit sobere…

zonder dat het boekdelen schreef een korte paragraaf misschien wel dicht aan het hart het lichaam nabij, koesterend gedurende de tijd die er lag tussen momenten en voortzetting herschikkend om uiteindelijk weer afstand te nemen…

maandagochtend bij luwte van dit traag ontdooide lichaam ik kijk in mijn zeespiegel en zie een naderend eiland het tijdstip is onbeduidend want niets blijft bijvoeglijk voornaam de vroegte oogt nogal waterig aan het einde van de sneeuwrand met mijn hals over kop trekken tranen over beslagen glas blauwe maandagen, grauwer dan grijs…

de overijverige raadgever die zo veel goede raad heeft weggegeven dat hij nu helaas zelf radeloos is geworden…

Het haantje-de-voorste dat het niet kon verkroppen meer en meer de toppositie kwijt te raken zich daarom liet ombouwen tot einzelgänger waardoor het probleem voor altijd is opgelost…

fee zilverwit gekleurd zij vlindert voorbij ik voel haar adem elfje…

Het leven oogt zo weinig roze een meisjesjack een enkel huis een waas achter een grijze wolk Nee, dan de muren van mijn kamers zo honeymoon roze…

daarom ben ik verslonden door de nawee die haar bekken samentrok, terug- geslokt door de vertering van haar ziel het had een vertaling van de bijbel kunnen zijn, dan wel testament loos en zonder nachtelijk geschreeuw het water reeds gelost, de sloep stond droog op de bodem van het hiernamaals, de klei gekneed in de vouwen van het gezicht…

Ik kan niet dichten al sla je me met een hamer ik kan wel mooi zingen vraag maar aan mijn badkamer Toch heb ik een blauw vermoeden dat er een gedicht in me zit of een lied van verlangen, belofte, liefde en gemis Snelle dagen splijten ons uiteen en voegen ons weer samen steen voor steen metselen we aan dit huis en nestelen ons in geborgenheid…

Nooit dacht ik over Enschede te schrijven die saaie stad ver in het oosten van het land nu mocht ik er een paar dagen blijven en zag er ineens de kleurrijke kant. De stad waar eens de fabrieken sloten de plek waar het vuur uit spoot juist in die woestijn groeiden nieuwe loten het leven bleek er sterker dan de dood. Ik slaap er boven het…

de tijd legt vingers op de dagen hij lijst mijn jaren op hij wordt mijn liefste vijand ik toets naar toekomst van vroeger wil ik zingen maar dansen kan ik niet mijn kinderen mogen namen dragen door open ramen waaien ze naar verre hemelstreken zij zullen leven godzijdank het witte doek valt ik schilder lucht en landschap (schilderen…

Het leven is vaak een soort zoektocht als dat ene stukje dan eindelijk past moet je al weer op zoek naar het volgende vooral dat wisselstukje ook wel genaamd geluk blijft een zoekplaatje ontbreekt raadselachtig of valt alleen sporadisch op de juiste plek…

De flakkerende schaduwen in de halve schemering zijn bijna sterk genoeg om in dromen te figureren Als ik zwaai dan zwaaien ze terug ze zwijgen alleen nog tot ik de kaarsen uitblaas…

gekleed in een jas van steen kruipen de huizen strak geleed nauw sluitend tot aan de keel op de hoekige golf van wijken waait wind dicht aan het lijf vaak lijkt het alleen maar stil het verkeer sluit onverschillig in panden van de nieuwe wijk waar licht een rimpeling begint op een plas de trillende jonge boom staat in een kom van beton…

De dag schudt zijn veren en weegt zijn loden last de middag scheurt haar kleren en de nacht is breekbaar als glas de hemel heeft buikpijn de kots gaat over de nek de geit rent achter de kool en de schapen liggen uitgeteld de apen gedragen zich vreemd en dragen vissen naar de zee de kippen krijgen tanden en eten met de pot mee de schaduwen…

hoe sneller de omzwerving, hoe tijdiger de buitengrens -zie het contrast met een onbewoond vertrek in vrije ruimte de nadruk ligt op de deur waarachter lawaai schuilhoudt indien nodig herhaald waarmee hoopvolle gedachten zich aandienen aan betekenis ontleent elke zin zijn woord totdat het tegendeel is bewezen zetten we het verstrijken voort…

in de kast staan boeken om woorden te voegen bij de daad ik las een gedicht en hoorde daarin het onzegbare spreken we schrijven over de drie-eenheid van cortex, vlees en zaad was de tijd al rijp om stukjes waarheid van het gelijk los te weken? vissenkweken doe je zo en andere titels waar ogen op stuiten door alle commotie blijven…

ik blijf hoopvol gestemd en sla mijn kreten bewust in voorbije dagen is mijn wolk blijven hangen na versnelling volgt korte gewichtloosheid dat past bij stukjes kaas en late avonden laten we geleidelijk in gewoontes terugvallen daartoe zijn onze riemen reeds vastgemaakt kom, blijf gewoon dezelfde voordat alles wijzigt…