bij de overburen is het licht uit. bij mij ook wel zo'n beetje, ik groet ze, maar voor de grap. bij de overburen is geen geluid bij mij nog wel maar zachtjes ik groet ze maar voor de grap. ik ken ze niet, alleen van gezicht, en dan alleen nog van afstand. 'welterusten.' ik doe de gordijnen dicht, zing zacht een rustgevend liedje…

een meeuw vangt wind en zwenkt in de lucht van links naar rechts als kind hield ik een vlag vast en wapperde ermee, net zolang tot ik moe werd en er mee stopte. ik weet waarom ik daar nu aan moet denken. ik leg m'n ver- rekijker op m'n borst en pink een traan weg. komt ook door de wind.-…

Aanschouw op ’t paviljoen handenschudders schouders, ruggen van puriteinen mutualiteit. Ik hoor 't ruisen van mijn eigen bloed hoezee, zee en mijn gemoed. Stilte bestaat niet. Stilte bestaat niet. De dag is werkelijk gul overgoten onverdroten niet schuw onverplicht zonovergoten licht. ‘k Heb al verse bramen gegeten. geen enkel uur ’t…

Rustig zitten op de sofa terwijl je met een pijp in je mond een krantje leest. Alles is knus hier alles gaat zoals het hoort. De buurman gaat voorbij je kijkt even, gaat dan weer ver- der met lezen, alles is knus hier, alles zoals het hoort. In Iran zijn opstanden, in Kanigistan worden mensen opgeknoopt. Olifanten nog steeds gestroopt…

struikelend over black labels op zoek naar schoon ondergoed om de ochtend te halen zie ik je foto liggen het getik van de hamer om de krab te kraken gonst nog in mijn hoofd in de verte hoor ik een taxi kou kruipt langs mijn benen in de deuropening sta ik met een laken omgeslagen als Ceasar in zijn laatste dagen ooit legde ik jouw twijfel…

Op ’t land bindt men de laatste schoven, trekt verse regels dichtbij het stille huis ik kijk naar ’t stro, t’ opstuivend pluis d’ aard waarover deze boeren staan gebogen. Wittere wolken zullen vandaag zeker winnen ‘k hoor vallende stengels als stemgeluiden fluisteren open mijn hart en ziel om gekluisterd te luisteren laat ‘t tij ontginnen…

glas gaat door mij heen het verandert mijn licht op beloken plaatsen verlies ik mijn scherpte in stukken val ik uit een verloren ben ik niet opgeraapt en opnieuw geslepen maar naden blijven zichtbaar…

Een staalblauwe lucht met een spierwitte wolk en een felgele zon daarnaast, wat zich afsteekt tegen een grasgroene vlakte met knaloranje bloemen, terwijl jij staat te kijken, met je voeten in een poepbruine, oerhollandse, koeievlaai. Dat is mooi!…

Ik doorzoek als kind op het strand korrels zand met mijn zeef en beef. Emmer en schep in mijn bed sleep gejut uitgeput blootsvoets en gedwee heel veel water naar de zee.…

ik heb jou tot aan de regenboog gevolgd met een matras op mijn rug sprinkhanen voor onderweg en een roedel vrouwen hongerig om me heen maar je schaduw bleef hangen en ik vocht tegen kamelen met het verleden over mijn schouder Uit 'Onzin ... of niet'…

'k Ga blootvoets door zand van duintoppen bij de waterkant. En ik zag beneên, dicht bij bruin verpulverde blaren getij bedaren, gentianen en ’n drieteenstrandloper. ’t Is ook al stiller, later in ’t seizoen, een hazenkoppel onder braamstruiken bij wilgen grijsgroen. En heel gedwee zag ik dicht bij zee boven bij ’n duinpan bij het vervliegen…

Wellicht zijn je vingers olifanten, te slakachtig net als sommige regels aangetrouwd of zebra’s zijn, missen ze te snel bladerend een zegevierend gevoel net die ene latere zonnestraal ‘t achterliggende doel. Het ene kaarsje zal ook rapper een bête glimlach een dag als ijdel tijdverspil onverplicht verlichten, verfrissend op ‘t gemoed werken…

Wellicht trekt tijd als een taalgrens een mens handen vederlicht op tot grotere hoogte. Kuch je als een non over hoe leven begon ruik je ‘t inktzwarte en wit van eigen tijd. Fluister jij psalmen uit je palmen als paladijn spreek je als serafijn met prachtige slotstrofen over oudere hoven en regent het brood en wijn. Beschreef en beschrijf…

Kastanjelaren dragen vensters van tijd welke rustplaatsen vinden gevederden hier. Prakkizeren ook zij met vlijt over het hogere blauw over de talrijke mantels van naalden en het ruime sop. Bewaren ze taal als vet onder hun vederdek, elk op een andere stek, zou ik het je kunnen vertellen. Zou ik het je kunnen vertellen. Ik zou het je kunnen…

brievenbesteller met pak en zak op je fiets post jij ook brieven?…

poëzie schrijven op je voetzool zodat elke stap een voetnoot word…

het zit er al langer aan te komen de dagen worden korter gelukkig blijven de uren zestig minuten van zestig seconden duren blijft het licht als ik wakker ben en donker als ik slaap enfin, dat denk ik toch, slapend weet ik het niet de biologische klok tikt verder zonder onderbreken trekt zich niets aan van uur of tijd heeft eigen telling…

ik bekokstoof een maaltijd voor morgen op de middag een noenmaal zo gezegd met liefde door mij bereid heb maling aan een kookboek ingrediënten uit het hoofd wordt het een kleine klus als ik een internetrecept opzoek spijtig genoeg moet ik vertellen een keuken is mij totaal vreemd mijn handen staan vooral verkeerd heb zelfs een hekel aan…

met de ellebogen op de tafel zeven verticale kaartenrijen over mij zit, onzichtbaar, Bacchus speel ik patience, hij houdt zijn wafel tot nu toe, zeer zwijgzaam de zwijmelende godheid uitnodigend beloert hij mij ik negeer hem behoedzaam hij vraagt ‘geen dorst vandaag’? ik laat hem verder vissen geen zin om te antwoorden hij zegt ‘waarschijnlijk…

De kleur van het licht Dat jouw ogen raakt Komt van een wereld eenogig En is altijd volledig volmaakt…