115 resultaten.
Ed. Hoornik leeft
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 112 Waar vindt u ze nog in leven ?
Mannen, die sigaren roken.
Vrienden, die koffie drinken.
Mannen, die dichters lezen.
Het liefst van al, alleen.
Hij, die nu Ed. Hoornik leest.
Over Het Menselijk Bestaan.
Waar zijn ze toch gebleven ?
Vrouwen die van liefde spreken.
Godinnen die nog goden zoeken.
En samen moedig angst verslaan.…
Jeuk als straf
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 65 Een onschuldige mug,
die ik zojuist geslagen heb,
bezorgt me schuldgevoelens.
Bloed op de muur bewijst,
dat ze me wèl gestoken had,
maar haar schuld was dat niet.
Door mijn opzettelijke toedoen,
kan ze geen eitjes meer leggen.
Mijn bloed is onontbeerlijk zoet.
Ze is nu dood maar leeft nog.
Voor straf geeft ze me jeuk.
Slaap kan ik niet…
Ongeschreven bladeren
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 91 Durf ik door te dringen,
voorbij onzinnig denken?
Durf ik terug te keren,
naar vanwaar ik kwam?
Durf ik dwars op te stijgen,
door al mijn angsten heen?
Dwars door mijn vage vuren.
tot waar illusies reiken.
Durf ik samen te voelen.
Durf ik alleen te gaan?
Durf ik eenzaam in te zien,
dat dood niet ons einde is?
Dat sterven geen doel is…
Muurbloem
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 82 In een café
aan de bar
zit een dar
te nippen
aan een honinglikeur
steels kijkend
naar een muurbloem
niet geheel onschuldig
zijn gedachten
gevuld met bijbedoelingen…
De biologische vijver
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 86 De vijver waarin ik gisteren viel,
omdat het bruggetje glad was,
deed de kikkervisjes schrikken.
Deed de dichter beseffen,
dat hij ooit als foetus,
een kikkervisje was.
Ik schrok en kroop aan land,
omdat ik heel lang geleden,
mijn kieuwen had verloren.
Geen koudbloedige kikker,
maar wijs geworden was.
De visjes bleven in de koude vijver…
levensverhaal (autobio...)
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 161 de letterzetter
drukte zijn stempel
op de stam
nieuwsgierig
vroeg ik me af
wat de tekst
zou kunnen zijn
en ging op zoek
naar een vertaler
maar helaas
ik vond er geen
doch blijft het gissen
voor elkeen…
HIER-archie
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 74 Een hiërarchie kenmerkt,
de structuur van bomen.
Wortels met een stam.
Een stam met takken.
Takken met bladeren,
die mensen zijn.
Een hier-archie kenmerkt,
de wijsheid van planten.
Wijsheid die ons leert,
dat mensen bomen zijn,
die standvastig staan,
in een tijdloos NU.
HIER-archie ontstaat,
waar stormen razen.
Waar bomen krommen.…
Schrijvende vissen
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 138 Tussen alles en bijna niets,
in badkuipen en in oceanen,
zwemmen vissen.
Vissen die niet gezond zijn,
gaan drijven op hun rug.
Zijn, op sterven na, dood.
De dichter ligt lekker in zijn bad,
draait de kraan nog verder open.
Het water stijgt tot aan de rand.
De dichter verandert in een vis,
die heerlijk schrijven mag.
Vissen worden meestal…
Vogel
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 104 Vogel op de grond
De plek waar hij niet wezen moet
Hoort in de lucht te vliegen
Zachtjes wiegen op de wind
Nu ligt hij dood te zijn.
Gevallen in de klauwen van een kat?
Of was hij soms het vliegen zat?…
Huidmond
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 104 Huidmond gesloten
Ademt niet mee met het seizoen
Valt eerloos op de grond
Laat eerder los dan was voorzien…
nu zelfs de vos een mondkap draagt
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 109 nu zelfs de vos een mondkap draagt
geen konijn zich dichterbij dan anderhalve meter waagt
reeën alleen op stille uren naast de struiken staan
vleermuizen in quarantaine zijn gegaan
vieren alleen de vogels nog feest
grote spreeuwenzwermen vallen op de struiken aan
dichtbijeen zodat de slechtvalk er geen kan slaan
lang is het buiten niet zo…
Grasgebed
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 120 Onder de waterspiegel
krioelt een gehorzel
en ik knijp het uit mijn net
marsmannetjes en bloedzuigers
geeuwen plakkerig in de mazen
en ik zie zoals een eikel
uit de voorhuid glijdt
zo ontbloten zij stekels
en zuigers en de tandwielen
die hen aandrijven
aquatische insecten
priemen een plekje
in mijn weekdier
van een hart…
Ransuil
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 102 met zijn alziend oog
vliegt niet hoog
trage vleugelslag
ziet nacht en dag
wat zich verroert
jaagt het, voert
zijn uilskuikens
die zitten best
in dat kunstnest
wat de mensen
hebben opgehangen.
Ransuil spiedt
en hij ziet
kabouters overleggen
zittend op hun paddenstoel
en ze zeggen
een heleboel
in het bos
hebben ze gezien
hoe mensen…
Winners en losers
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 102 Een panda is een luie loser.
Knaagdieren zijn winners.
En wat is de mens?
Mensen hebben wijze psychiaters nodig
om rechtop te kunnen blijven staan.
Vooral wie er een zwaar hoofd in hebben.
De dichter is zojuist door zijn rug gegaan
en kan alleen nog liggend dichten.…
Herfst
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 82 Herfst komt eraan
kleurige bloemen staan
kijken mij wanhopig aan
op het punt te verwelken
zie je mij niet staan
trek ik je niet aan
met mijn lonkende ogen
kijk ik elke
dag je aan
die maar niet vermogen
je uit het lood te slaan.
Het is haast gedaan
je laatste kans
de tijd van gaan
kom wees die vlinder
die ik betover
met mijn ogen verover…
Een zijden draad
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 68 Spinnen kunnen bruggen slaan.
Tot wel vijfentwintig meter lang.
Ze lopen over sterke zijden draden.
Wij mensen zijn daartoe niet in staat.
Wij zijn weer goed in hoge muren bouwen.
Ook kunnen we virtuele webben maken.
Mensen laten de mensheid hangen.
Aan een zwakke zijden draad.…
Leven ervaren
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 75 Mijn, leeft binnen ons lichaam,
dat we vandaag bewonen.
Uw, is alles wat buiten bestaat.
Is heel en samen, is heel en al,
waarmee we verbonden zijn.
Niet mijn maar uw wil geschiede,
is vertrouwen en liefde schenken.
Mijn wil is vol vertrouwen geven.
Mijn wil is willen blijven leven.
Voorbij de zogenaamde dood,
kunnen we weer alles worden…
Appels en peren
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 65 Het is bijna niet te geloven
maar toch is het waar.
Wat eens een appelpitje was
werd een bloeiende appelaar.
Een appelaar voedt appels
die we achteloos consumeren.
Zo gaat dat ook met perelaers.
Ook peren zijn niet te geloven.
Toch zijn peren wonderwaar.…
Dikke eik/linde
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 65 de dikke eik
aan de Dikke Eikweg
Ellersinghuizen
is weg
in de 17de eeuw gepoot
werd hij zo groot
dat 4 man armen gespreid
hem konden omvatten zo wijd
maar hij ging dood
is in 1975 gekapt
dan toch maar
de grens over
in Heede, daar
aan de Hauptstrasse
staat een linde
van 1000 jaar
die je met 4 man
lang niet omvatten kan
die fier overeind…
Zonnebloemen
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 65 bij Blijham
zag ik ze staan
toen ik langskwam
Lutjeloosterweg
hoek Nummerlaan
die boer heeft er
aardigheid aan
akker en bermen vol
zonnebloemen
en een overvloed
aan wilde bloemen, planten
een paradijs
dat het goed doet
bij de vlinders, insecten
die stierven, verrekten
door bestrijdingsmiddel
dat menige andere boer
zo nodig gebruiken…