121 resultaten.
OKTOBER
netgedicht
2.0 met 6 stemmen
1.265 Herfsttinten in de hoge boomtoppen,
met kraaien wiegelend in het lichte
zuchten van de zomerzachte wind.
Als in vogelvlucht fladdert daar ineens
een koppel bladeren op uit de platanen,
om heel ergens anders neer te strijken.
Deinend klimop met bijen en vlinders.
Alleen de mussen pikken zenuwachting door
in het korte gras, alsof het winter…
Een overblijvend ras
netgedicht
0.0 met 2 stemmen
406 Als zij vragen zou: ‘Wat is het geheim
van leven?’, zou hij nu kunnen zeggen:
‘Meisje, dat kan ik je wel uitleggen,
bestaan is een tijd, daarvan heet de lijm:
inademen en uitademen meer niet.
Maar dan is er het geheim van beleven!’
Hij zou haar een vette knipoog geven,
een gebaar dat zij maar amper ziet…
Als. Stond hij nu niet achter het…
Schaar
netgedicht
3.0 met 3 stemmen
585 Zo zou het moeten gaan
strelen van de wind op de huid
haren die lichtjes omhoog bewegen
Fluisteringen van een hart
tellen van het aantal slagen
zonder seconden te vergaren
Zich voorstellen hoe de pluisjes
zilverachtig verder zweven
vol verwachting van nieuw leven
Soms stopt men er een wens bij
een heildronk op beter weven…
Een thermoskan is nog geen kus
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
454 In dit weiland met de zon bijna onder
wachten koeien op het binnengaan
en ik nog altijd op je kus.
Donkere wolken pakken de
koeien samen en schuren nu
de kortste weg naar binnen.
De boer opeens ook al daar
helpt met een stok.
Huu huu, roept hij.
Je kus kan ik wel vergeten
bezig als je bent met het vouwen
van ons dekentje.
De…
HAIKU
netgedicht
1.0 met 3 stemmen
530 Weg winters onkruid!
Lieveheersbeestjes komen,
zijn te vroeg gewekt.…
de nacht
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
507 de nacht
De nacht is een stille pracht.
waar je niet zo veel verwacht.
Een duistere wereld
Waar zomaar iemand word doodgeknuppeld
Het is een tijd om te slapen
En om over je geliefden te waken.
Waarvan je misschien nooit meer van geniet.
Of die je zelfs nooit meer ziet.
Een tijd om te gaan.
En morgen weer op te staan.
Om ’s avonds weer…
Boom
netgedicht
4.0 met 3 stemmen
581 de nesten in zijn takken
waren pleisterplaatsen
voor vogels van divers pluimage
ze kwamen en gingen
hingen hun buidels
vol hoop en zegen
onder zijn oksels
groeven zich in
onder zijn schors
terwijl hij een
zwanenzang componeerde
hij spande zijn netten
tot ver buiten de bebouwde kom
van heinde en ver kwamen ze
om de jaarringen in zijn…
Markt in Buchy
netgedicht
2.0 met 5 stemmen
695 Geuren, veren, snavels, kleren,
staarten, vachten, kazen, vruchten,
luchten, pluizen, overdekt,
wollig, donzig, meter strekt.
In geschuifel, luifel, luifel,
staat ze stil, neusvleugels trillen,
spiedend, speurend, rij na rij,
ruikend, snuivend, mmm … daar is hij. Hij!…
knappende tak
netgedicht
4.0 met 15 stemmen
815 op het gras, nog nat van dauw
dwarrelt, uit de geleide groene kruin
als stervende zwaan, wel roestig bruin
een eerste blad van de plataan
zwermen spreeuwen, als èèn grote zucht
storten zich met z,n allen in de vlier
eten zich rond, kwetterend van plezier
dan trekken zij weg, hoog door de lucht
eikels in de dop, een wilde framboos
fel gekleurd…
Het huis alleen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen
725 Met de verkoelende westenwind
waaien de stemmen mee van het strand
over het warme zand het huis in
Krakend houtwerk van zwellende sponningen
tikken van gespannen glas
Op de overloop draait het stof
zijn rituele rondjes in het licht
vallend vanuit een bovenraam
Een deur smakt dicht en haast
gelijkertijd ruziemakende stemmen
de één hoog, de…
vlinder
netgedicht
3.0 met 12 stemmen
741 Rups in een cocon
ontpopt zichzelf in de zon
de vlinder vliegt uit…
Oker
netgedicht
3.0 met 30 stemmen
2.223 Met een lichte mate
van onverschilligheid
haar voor het gezicht wegschuiven
Kussen tot je naar adem hapt
aan een goudvis doet denken
schubben tot oneindigheid tellen
De mens terugbrengen
tot een holbewoner, die uit verveling
beesten kleurt op de muren
van een grot in Zuid-Afrika
waar af en toe nog Hottentotten komen
In de…
Rebel tegen de natuur
netgedicht
3.0 met 8 stemmen
554 Wrede natuurlijke selectie
aan de poort van het leven
in geschikt en ongeschikt
voor gezonde voortplanting -
afkeur achterlaat in de berm
van de evolutie om te sterven
lijkt het werk van de duivel
niet van ‘n god van de liefde.
Zoals ‘t leven, gevoed door
zonlicht zich eonen geleden
uit natte lauwe aarde wrikte
zo ontworstelt…
Je zuigt me uit
netgedicht
3.0 met 9 stemmen
545 Ik zie wel schurkje
wat je daar doet
vlakbij mijn lies
Ben ik mooi klaar
mee. Wat lurk je
aan mijn huid
Voelt naar en vies
en raar, want hoe
kwam je daar - hoe?
Je zuigt me uit,
likt mijn bloed
Teek - fuck you !…
Dikke pret
netgedicht
3.0 met 13 stemmen
1.244 lichaamsdrugs
beïnvloeden onze stemming
corpulentie triggert
de aanmaak van endorfines
die de volslanke
blijer maakt dan de slanke
de volslanke mens
is voldaan en maakt plezier
de slanke mens
rusteloos soms overactief
een energie
bedoeld om te foerageren
wie heeft ooit
een blije topmodel ontmoet
vaak aan de wiet
door…
Biologisch
netgedicht
3.0 met 11 stemmen
565 Biologisch gezien stelt
de mens weinig voor.
Geboorte en sterven,
dus waar maken we
ons eigenlijk druk om?…
Artemia Salina
netgedicht
4.0 met 13 stemmen
654 De wereld was van louter water
de bodem trok en ook de maan
Je stelde voor om te overwinteren
ergens in een verre oceaan
om ons voor later te bewaren
als we uit elkaar zouden gaan…
Voor Valentina
netgedicht
3.0 met 14 stemmen
898 Zij noemt mij aap
niet omdat ik lenig ben
maar meer vanwege
mijn droevige ogen
Van één die in gevangenschap
zijn hersenomvang af voelt nemen
Weer terug in de natuur
vrijwel onmiddellijk
door een virus wordt weggenomen
het went nooit wie je bent
zingt ze zachtjes voor me heen
wacht ze tot ik haar wakker kus…
ojo
netgedicht
4.0 met 4 stemmen
489 wie maakt me wat
riep de schijtluis
bij de broodmasjien
ik ben geen meelmijt
laat staan een valkuil
die zich laat malen
in de vliegmasjien
om fijn te dalen
op de hudson rivier
zeker ook geen mier
al ga ik vaak schuil
in een grote hoop
en duik retevlug
terug in het gat
zeg mijn biotoop
zo gauw ze me zien…
Planten
netgedicht
4.0 met 3 stemmen
684 Het zogenaamde plantenrijk laat mij siberisch.
Gewoon wat groen, zo nu en dan voorzien van bloem.
Ik zie geen schoonheid en vind wijders nooit mysteries.
De planten hebben mij vanzelf al lang verdoemd.
Toen dit gedicht zich voordeed en toen ik het smeedde,
raadpleegde ik voor namen wel ‘De Groene School’,
maar wat bij wat moest horen, wilde…