inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten over biologie

121 resultaten.

OKTOBER

netgedicht
2.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 1.265
Herfsttinten in de hoge boomtoppen, met kraaien wiegelend in het lichte zuchten van de zomerzachte wind. Als in vogelvlucht fladdert daar ineens een koppel bladeren op uit de platanen, om heel ergens anders neer te strijken. Deinend klimop met bijen en vlinders. Alleen de mussen pikken zenuwachting door in het korte gras, alsof het winter…

Een overblijvend ras

netgedicht
0.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 406
Als zij vragen zou: ‘Wat is het geheim van leven?’, zou hij nu kunnen zeggen: ‘Meisje, dat kan ik je wel uitleggen, bestaan is een tijd, daarvan heet de lijm: inademen en uitademen meer niet. Maar dan is er het geheim van beleven!’ Hij zou haar een vette knipoog geven, een gebaar dat zij maar amper ziet… Als. Stond hij nu niet achter het…

Schaar

netgedicht
3.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 585
Zo zou het moeten gaan strelen van de wind op de huid haren die lichtjes omhoog bewegen Fluisteringen van een hart tellen van het aantal slagen zonder seconden te vergaren Zich voorstellen hoe de pluisjes zilverachtig verder zweven vol verwachting van nieuw leven Soms stopt men er een wens bij een heildronk op beter weven…

Een thermoskan is nog geen kus

netgedicht
3.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 454
In dit weiland met de zon bijna onder wachten koeien op het binnengaan en ik nog altijd op je kus. Donkere wolken pakken de koeien samen en schuren nu de kortste weg naar binnen. De boer opeens ook al daar helpt met een stok. Huu huu, roept hij. Je kus kan ik wel vergeten bezig als je bent met het vouwen van ons dekentje. De…

HAIKU

netgedicht
1.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 530
Weg winters onkruid! Lieveheersbeestjes komen, zijn te vroeg gewekt.…
Han Messie5 februari 2011Lees meer >

de nacht

netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 507
de nacht De nacht is een stille pracht. waar je niet zo veel verwacht. Een duistere wereld Waar zomaar iemand word doodgeknuppeld Het is een tijd om te slapen En om over je geliefden te waken. Waarvan je misschien nooit meer van geniet. Of die je zelfs nooit meer ziet. Een tijd om te gaan. En morgen weer op te staan. Om ’s avonds weer…
ikke24 januari 2011Lees meer >

Boom

netgedicht
4.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 581
de nesten in zijn takken waren pleisterplaatsen voor vogels van divers pluimage ze kwamen en gingen hingen hun buidels vol hoop en zegen onder zijn oksels groeven zich in onder zijn schors terwijl hij een zwanenzang componeerde hij spande zijn netten tot ver buiten de bebouwde kom van heinde en ver kwamen ze om de jaarringen in zijn…
greet mariën23 december 2010Lees meer >

Markt in Buchy

netgedicht
2.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 695
Geuren, veren, snavels, kleren, staarten, vachten, kazen, vruchten, luchten, pluizen, overdekt, wollig, donzig, meter strekt. In geschuifel, luifel, luifel, staat ze stil, neusvleugels trillen, spiedend, speurend, rij na rij, ruikend, snuivend, mmm … daar is hij. Hij!…

knappende tak

netgedicht
4.0 met 15 stemmen aantal keer bekeken 815
op het gras, nog nat van dauw dwarrelt, uit de geleide groene kruin als stervende zwaan, wel roestig bruin een eerste blad van de plataan zwermen spreeuwen, als èèn grote zucht storten zich met z,n allen in de vlier eten zich rond, kwetterend van plezier dan trekken zij weg, hoog door de lucht eikels in de dop, een wilde framboos fel gekleurd…
lijda26 augustus 2010Lees meer >

Het huis alleen

netgedicht
3.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 725
Met de verkoelende westenwind waaien de stemmen mee van het strand over het warme zand het huis in Krakend houtwerk van zwellende sponningen tikken van gespannen glas Op de overloop draait het stof zijn rituele rondjes in het licht vallend vanuit een bovenraam Een deur smakt dicht en haast gelijkertijd ruziemakende stemmen de één hoog, de…

Oker

netgedicht
3.0 met 30 stemmen aantal keer bekeken 2.223
Met een lichte mate van onverschilligheid haar voor het gezicht wegschuiven Kussen tot je naar adem hapt aan een goudvis doet denken schubben tot oneindigheid tellen De mens terugbrengen tot een holbewoner, die uit verveling beesten kleurt op de muren van een grot in Zuid-Afrika waar af en toe nog Hottentotten komen In de…

Rebel tegen de natuur

netgedicht
3.0 met 8 stemmen aantal keer bekeken 554
Wrede natuurlijke selectie aan de poort van het leven in geschikt en ongeschikt voor gezonde voortplanting - afkeur achterlaat in de berm van de evolutie om te sterven lijkt het werk van de duivel niet van ‘n god van de liefde. Zoals ‘t leven, gevoed door zonlicht zich eonen geleden uit natte lauwe aarde wrikte zo ontworstelt…
Custor15 augustus 2009Lees meer >

Je zuigt me uit

netgedicht
3.0 met 9 stemmen aantal keer bekeken 545
Ik zie wel schurkje wat je daar doet vlakbij mijn lies Ben ik mooi klaar mee. Wat lurk je aan mijn huid Voelt naar en vies en raar, want hoe kwam je daar - hoe? Je zuigt me uit, likt mijn bloed Teek - fuck you !…

Dikke pret

netgedicht
3.0 met 13 stemmen aantal keer bekeken 1.244
lichaamsdrugs beïnvloeden onze stemming corpulentie triggert de aanmaak van endorfines die de volslanke blijer maakt dan de slanke de volslanke mens is voldaan en maakt plezier de slanke mens rusteloos soms overactief een energie bedoeld om te foerageren wie heeft ooit een blije topmodel ontmoet vaak aan de wiet door…
Custor5 april 2009Lees meer >

Biologisch

netgedicht
3.0 met 11 stemmen aantal keer bekeken 565
Biologisch gezien stelt de mens weinig voor. Geboorte en sterven, dus waar maken we ons eigenlijk druk om?…
Johanna29 maart 2009Lees meer >

Artemia Salina

netgedicht
4.0 met 13 stemmen aantal keer bekeken 654
De wereld was van louter water de bodem trok en ook de maan Je stelde voor om te overwinteren ergens in een verre oceaan om ons voor later te bewaren als we uit elkaar zouden gaan…

Voor Valentina

netgedicht
3.0 met 14 stemmen aantal keer bekeken 898
Zij noemt mij aap niet omdat ik lenig ben maar meer vanwege mijn droevige ogen Van één die in gevangenschap zijn hersenomvang af voelt nemen Weer terug in de natuur vrijwel onmiddellijk door een virus wordt weggenomen het went nooit wie je bent zingt ze zachtjes voor me heen wacht ze tot ik haar wakker kus…

ojo

netgedicht
4.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 489
wie maakt me wat riep de schijtluis bij de broodmasjien ik ben geen meelmijt laat staan een valkuil die zich laat malen in de vliegmasjien om fijn te dalen op de hudson rivier zeker ook geen mier al ga ik vaak schuil in een grote hoop en duik retevlug terug in het gat zeg mijn biotoop zo gauw ze me zien…

Planten

netgedicht
4.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 684
Het zogenaamde plantenrijk laat mij siberisch. Gewoon wat groen, zo nu en dan voorzien van bloem. Ik zie geen schoonheid en vind wijders nooit mysteries. De planten hebben mij vanzelf al lang verdoemd. Toen dit gedicht zich voordeed en toen ik het smeedde, raadpleegde ik voor namen wel ‘De Groene School’, maar wat bij wat moest horen, wilde…
Meer laden...