173 resultaten.
corona tijdperk
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
278 ik leef,
in deze corona tijdperk, ik adem
vreugde leed virussen lust
insecten fijnstof valse informatie
in door de flanken van wie ik
mag zijn, leugenachtige
detectoren met een op
een zelfreflecterend feitelijk
waanzinnige waarneming
ontmoedigen mij
niet dat ik dat wil, maar dat
umheimliche gevoel van
het niet meer verbonden
willen…
Stervende Zwaan
netgedicht
4.2 met 4 stemmen
290 stom zwijgen
de klokken van de tijd
misschien
kunnen we beter sterven
als een zwaan aan het
water
de blauwe
oever
de Jordaan
waar we
leerde vliegen
om weer
op te staan…
Libera et Povera
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
351 Armoedig deze tijd van het nieu-
we virus; SARS, COV2, CORONA
Feit en fictie, een constructie wie nu win(s)t
De toekomende tijd, zal het ons leren,
maar wel ten koste van veel. En wie?
Libera et povera; vrij, maar arm
Noch gebonden, noch rijk; IS ER
LEVEN OP PLUTO, heel misschien de maan*...?
*Vrij naar 'België' van Het Goede Doel uit 1982…
sociale afstand
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
272 als het dekbed voor een mooie zomer
door de lente weer wordt klaargelegd
waaien als windmolens de gedachten
van ergernis via berusting naar hoop
mij door het hoofd en het gemoed
waar het nieuwe leven vrolijk dartelt
als de pasgeboren lammetjes in de wei
braken immers gestadig ons de media
de berichten die ons bang benauwen
van de levens die…
Zwarte Lelies?
netgedicht
5.0 met 3 stemmen
275 De dood heeft ook mij in het vizier
zijn handen lokkend wijdt geopend,
zwarte lelies als een gulzig dier,
een stofkam die de zwaksten treft
die door de wereld waart, selectie
in een overtreffende trap,
de vraag is, is dit eerste of laatste stap
als metafoor, idioom van een slechte
droom, al lang geleden voorspeld?
Wat rauw valt op…
Stenen verleggen
netgedicht
2.3 met 3 stemmen
343 toen het tijd was
stond hij op
met bovenmenselijke kracht
een verhaal, een hogere macht
een steen werd verlegd
zo wordt er gezegd
toen het tijd was
haar dienst en zorg ten einde
met bovenmatige inzet
op kwetsbare patiënten gelet
stond zij erop
met Pasen terug te komen
om stenen te verleggen…
Bloemen Poëzie
netgedicht
3.6 met 5 stemmen
285 Op vleugels
van ongelijk
stort ik neder,
op vleugels
gezalfd
met olie stijg
ik weer op
kom naar
je toe met een veer
in het Woord
leg ik mijn hand
in het Woord
is het goede
stroomt de liefde
de barmhartigheid
maar ook de pijn van
het vervolgde volk
mijn broeders
en mijn zusters
de haat die ons
verwondt om
het breken
en delen…
Pandemie
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
319 Binnen is het, buiten adem
Van de luchtweg die spelonkend
De vleermuis in recordtijd aflegt,
Nauwelijks nog uit te houden.
Nog eenmaal ondersteboven
En gierend ontsnapt en ruist het
En geheel onkundig rekent het
De hele wereld tot zijn grot.
Met een onversperbare vlucht
Werpt het zijn schaduw, sleurt de nacht,
Duikt op in het geringst…
Saamhorigheid?
netgedicht
5.0 met 5 stemmen
289 Het draagt een mand van verdriet
op het strand ontfermen golven zich
over de broze lijnen van de overvloed
uit de diepten van de eenzaamheid,het
leven bedolven in onuitputtelijkheid.
Het draagt de mand van onverzettelijkheid
het lijden begraven we in vruchtbare grond
van aller dromen en met het mos waarmee
de onschuld van de tijden zijn…
Andermans Koren
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
303 De hemel boven al, en overal op aarde
de grens voor ieder mens, om niet te overschrijden
De kinderen van China horen van patenten
en van grote mensen
centen, het financieel gewin, leren
hoe ze moeten vaccineren
De waaierende dood, uit
de schoot van Wuhan
troost weerspiegelt de hemel in
't uur van de dood
Een krans met
bloemen…
Sub Rosa
netgedicht
4.0 met 2 stemmen
370 Zonderling gedraagt zij zich, Corona
Incognito als ongetemde roos
Mysterieus en zonder blik of bloos
In wilde drang haar weg gaande sub rosa
Als schicht boort zich haar blik in mijne ziel
Haar zoete glimlach en haar gouden lok
Lang is de mijne, doch háár korte rok
Is niet waarvoor de satan in mij viel
Het zijn haar buitensporig grote…
Stil strand
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
364 ons mooie strand
en levendige dorp
heeft uitgestorven straten
de zee is kalm
alsof ze vredig
zo verlaten
haar golven van gemoed
kan laten stromen
uitgerust aan een rustige kust
ons stille strand
blijft onvermoeibaar wachten
niets veranderd wat is verankerd
in ons hart
zo dromend langs de lijn
weten we waar we trots op zijn…
Vacuüm verpakt
netgedicht
3.0 met 4 stemmen
321 Een middel om te leven heb ik niet
En evenmin een doel om voor te leven
Tenzij ik weer een versje heb geschreven
Een vers van mijnen in oorlogsgebied
Zware terreuraanslagen van vapona
Onbevlekt ontvangen olvarit
Een overdaad aan mondvoorraad om niet
Bestrijdingsmiddelen tegen corona
Een zone zeer gedehumaniseerd
Een vacuüm van anderhalve…
Plegers van lijders
netgedicht
2.0 met 2 stemmen
371 Neem plaats in de wachtkamer
of op de brancard
fasten your seatbelts
want er heerst gevaar
er komt turbulentie
de lucht wordt zo zwaar
'k Wil klappen voor zorgdragers
dragers van zorgen
broeders van zieken
en zusters van morgen
Plegers van lijders
genezers die zweren
dat geen der patiënten
een bed zal ontberen
Te langen…
thermiek
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
312 de dagen zijn nog niet voltooid, ze dralen
van nieuws naar onvoorstelbaar nieuwe tijd
een kind speelt weer op straat, een step, een bal,
het lijkt een plaatje van weleer,
zijn er nog knikkers?
lucht komt weer op adem, Corona maakt de wegen vrij
Gaia schudt haar veren
de wilde gans stijgt op tegen de rots en wordt
door hemelse thermiek…
Op al onze wegen
netgedicht
1.0 met 1 stemmen
313 Laten we de geur
van de rode roos
niet vergeten door
de bijtende
geur van de
desinfecterende
middelen
Op al onze wegen.…
Nooit meer alleen
netgedicht
2.7 met 17 stemmen
347 Oorverdovende stilte
Maakt van ons,
Een ander mens.
Emoties,
Vechten
Leren,
Leven met afstand
Van een ieder
En elkaar.
Medemens waarderen
Dichter bij gevaar
Zorgen om jou, mij
Samen, maar toch apart
Leven met Corona
Ministers strijden
Voor ons bestaan.
Angst, verstijfd, verward
Eenzaam, stil, en hulpeloos
Vrijheid ontnomen
In…
heimwee
netgedicht
4.0 met 2 stemmen
357 heimwee
naar elke morgen het ontbijt
de vaste tijd voor
lunch, de thee, diner
naar elke dag tegen de wind
naar school, dromen
van de nieuwe leraar Frans
naar fietsen in een lange rij
kletsen tot de schoolbel klinkt
en dan aan ’t werk
naar zorgen over teveel suiker,
slanke lijn, en of hij me ziet
het was nog vrede
en we wisten…
Mongools monster
netgedicht
1.5 met 2 stemmen
340 Machteloze monologen
van minister-president
manen mensen mensen
in de meer en meer
gemutileerde maatschappij
Malverseren ze massaal,
mateloos en multimediaal,
de merendeels met mondkapjes gemuilkorfde monitoren
Moeiteloos muteren
microcellen van 't monster
Mensbedreigend en mysterieus…
Verbonden met elkaar
netgedicht
5.0 met 2 stemmen
309 het water slaat schuimig
de glimmende puntige keien
van de rotsen, hongerige
meeuwen vliegen voorbij
boven de onwankelbare bergen
de rode stekende en de
barmhartige
liefdevolle witte zon
tot de einder de zilveren golfjes
verlicht het hoopvol vergezicht
met 't hemelicht op blauwe zeeën
opgenomen in de zuivere lucht
met balsem van de
genezende…