Een kat, een drankbeluste poes, geraakte spoedig in een roes nadat zij in haar stamcafé wat borrels op had, meer dan twee. Op weg naar huis, maar uren later, had zij ook hinder van een kater.…

schijnbaar achteloos maar wel in het gelid staan zij in de hoek van mijn keuken zonder inhoud binnenkort aan scherven de toekomst is glashelder ik heb ze soldaat gemaakt leger dan leeg tot op de laatste druppel…

Een dronken zeeman in de kroeg zei niets, toen iemand aan 'm vroeg: 'Heb jij een zeetong in je mond?' Het leek, of hij hem niet verstond. Hij had een fles in beide handen met Amstel bier en Moezelwijn. Z'n waterknieën deden pijn. De zeeman, die geen antwoord gaf, stond met één zeebeen in het graf en met z'n mond vol watertanden.…

melkwitte schuimvlokken drijven uit elkaar een man legt zijn hoofd ertussen steun zoekend aan de bar zijn magere vrouw met zware weduwekuch slaat achterover achteloos wordt ze opgedweild ik wankel naar buiten en weer ligt de nacht op z’n rug…

Zuivere lucht wil hij vreten zich te nestelen in de zonnecellen - zonder de ogen te kwellen - die branden op het etiket van het netvlies, helder bloed te stuwen uit de illusie van het lot, de wijzers van het leven gelijk te zetten in elk kwartier, in ontdekking van de polsslag, verwekking van de tranen in een sluimerend verlies,…

de rook dringt binnen als een warme mist die het leven laat varen in een lage list die vervloekte in het heden zoekt en als de droeve dronkaard in het donker doet…

Zodra een streep, geen streep meer is, een vaste lijn wordt zeg maar, kun je zeggen, morgen na de kater, ben ik er wel mee klaar!…

Met een zak vol wind gevoelig als een kind vrij van baar geluiden ver van huis gearmd met een jeneverfles en de kleur van een verlegen hoer hongerig vreet verdriet aan mijn lijf zoet geklaag van moeder de wind onder mijn voeten is de grond onder mij vandaan gevlogen met lege handen wacht ik verdomme steeds langer op een volle fles…

De wind waait, stormt en snijdt de ziel Het water draait het houten wiel Het vuur zindert en zengt de huid De aarde blaast haar adem uit De bodem is al haast in zicht Het is al ochtend het wordt licht.…

Toen ik na een liter jenever Sophia Loren in mijn bed aantrof, ben ik in paniek naar mijn koffiezetapparaat gerend, maar toen de koffiegeur zich verspreidde tikte Sophia mij op de schouder en vreeën wij alsnog. Later heb ik die grap nog eens gedaan, maar toen lag Catherine Deneuve opeens zonder enige textiel om mijn beminzucht te smeken…

lantaarnpaal regen en mist verkeerde straat heb me vergist…

de flessenbodem gaf voor even scherper zicht dan het brilletje…

Mijn tong altijd rap en snel alleen de drank maakt hem nog los dan ga ik fier op pad komedie in een notendop aangekomen in de kroeg trakteer ik rond en behaag menigeen tot de morgenstond zoek dan de weg terug vanwaar ik ben gekomen om als een verlopen hond weer aan te komen. dan trek ik nog een flesje open en hef het glas op schelmen…

Gretig, golft het zijn lichaam in zonder einde, zonder begin. Iedere schreeuw om hulp wordt verdooft. Alle hoop verloren waar hij ooit in heeft gelooft alles verloren waar hij ooit voor heeft geleefd. Zijn tong verslapt, zijn hand beeft. Proostend, op een oneindig feest wat eens was en vast..ooit..is geweest. Allen kijken hem aan laten hem…

Pornopaleizen storten voorgoed ineen, wat er in nesten wordt gedroomd weet geeneen en dat is maar goed ook, laat mysterie mysterie blijven, want God is werkelijk niet van steen! God is in ieder mens, slechts dwaze mist doet het zicht vervagen, maar God is in iedereen! Het was in het klooster te Brugge, ik schuifelde in mijn zwarte habijt…

en weer ontstond uit de nacht de dag de zon stond op haar strepen ik ondervond dat alles mag met mijn zotte kop, maar ik had dat niet begrepen het gaat zo vlug, ik wil de dag terug doch haar kleurenpracht is weg, gevallen voor de nacht…

We gaan naar huis Het is mooi geweest het is genoeg Bralt zij met dubbele tong Tegen sluitingstijd van de kroeg Dan vraagt de kastelein aan mij Hou je nog van Haar ben je nog wel blij En ik ook niet meer fris Antwoord gelaten, ach je weet hoe het is Het kan mij door de jaren niet meer zo schelen Soms vraag ik haar om een poosje buiten te…

De grachten gaan rond en de boten in mijn hoofd! Alles is flikkering en kaleidoscopische gezichten. Ik heb teveel gedronken en sla wanhopig in het rond, de duivel en ik hebben op tijden iets van een verbond. En de geluiden in de stad en op de pleinen en ertussen, onzin pratende jongeren die luchtbellen schieten uit hun harten en hoofden, ik…

Ik ben de kat die langs de straten slentert, de loslopende hond, de rondvliegende kraai, lang leve het grauw, miauw miauw miauw!, ik ben een dichter zonder wijn op zoek naar de sleutels van jullie stoffige tuinkelders, op jacht naar druppels troost, rood of wit, of anders forceer ik die deuren, want van poëzie alleen word ik niet dronken. Als…

Ik laat het los, Ik moet het laten gaan, Ik wil zo snel mogelijk, Op eigen benen staan. Zo ga ik het niet redden, Zo wil ik het niet meer, Al deze dagelijkse dingen, Doen me zo ontzettend zeer. Ik wil een eigen leven leiden, Mijn verleden kwijt zien te raken, De dingen los laten, Die me nu zo ongelukkig maken. Ik wil het zo niet meer, Ik…