Weet je waar de wolken wonen die hier rond de aarde gaan? Weet je hoe de bomen groeien, waar de mooiste bloemen bloeien, kan je dieren zelfs verstaan? Ken je van het licht de oorsprong en hoe nacht je dromen schenkt? Ken je uit het ver verleden wat de mensen elders deden, weet je wat de toekomst brengt? Alle kan je toch nooit weten, ook…

De hemel wordt licht de vale maan is er nog. Onverwacht geluk niets kan hier tussen komen. Zelfs de liefde niet er is veel meer dan alles. Wat in de morgen wordt vermoed bedacht en gezegd.…

Mijn dagen zullen niet ontelbaar zijn ook mijn leven is aan tijd gebonden de tijd gaat door ook als ik niet meer ben tijd geneest veel maar niet alle wonden. Wat is nog het leven van een mens vooral als hij de tijd niet weet waarderen maar voegt de dagen tot een wens en wil van de realiteit niet leren. Toch wil ik genieten van dagen die…

de troost te weten dat ons lijdend lijf zijn weg naar de eeuwigheid wel zal vinden…

een rondje zachtheid wandelen met het gevoel van de zachte kracht lopen in zachtheid behoed je voor bitterheid in barre tijden weet dat je niets weet neem het kind in jezelf mee leer net als een kind schouder aan schouder een mars tegen de hardheid of een ommetje wandel met zachtheid het zachte zal je troosten vermijd bitterheid…

Het is zo stil De mensen vieren kerstfeest Het feest van vrede, hemelsbrede Dus val ik hier toch even in de rede, 't is goed als men dit leest: het is pas vrede op de aarde wanneer de mensheid er is geweest…

te gaan in het waas van witte bomen intens alleen maar niet verlaten al één…

De vraag is jandorie geen kattenpis Hoe ga je om met aards genot Mondjesmaat of de volle pot Wat wordt het: asceet of hedonist Al mogen we verlichting nastreven We zijn lang dood voor en na ons leven…

De laatste blaadjes vallen van de boom aan de overkant van dit huis. Straks wordt het weer lente na het feestgedruis. Vandaag sterven weer mensen in Gaza en elders en worden kinderen geboren. We zoeken en vinden maar moeten loslaten om vast te kunnen houden, want je kan geen water bewaren in een vuist. We komen en gaan, al worden…

In de straatjes van verzoening de worsteling met une nuit blanche Strijdtonelen woelen gejaagd onder deze blinde nacht Onder deze zwarte aarde graaft iedere duisternis zich in Het geheel is veel meer dan de som der delen Schraap af de bovenste laag Van het beschreven perkament schrijf schilder zing Telkens opnieuw een…

Zij gaat in stoflagen gekleed over straat Onherkenbaar door gaten getekend Met hand op hart bijbel of kinderhoofd Wordt op haar gezworen So Help Me God Met twee of drie vingers hoog in gebakken lucht Kleden we haar fabulerend uit zij moet er aan geloven In stoflagen gaat ze over straat mysterieus veelkantig en ongeslepen…

Vele dichters uit de jaren twaalfhonderd dertienhonderd vermeldden geen namen bij hun voltooide werken die op de dag van heden nog gelezen worden schoon niet geheel begrepen lezers blijven boeien naar zekerheid doen speuren de stem welke riep tot doorgeven van zienswijze en levenswijsheid aan de mensheid verdreef het bewuste ik.…

  prakkiseert denkt zich suf over leegte jong tijd laat hem koud hij is al geweest èn hij moet nog beginnen   men stelt veel vragen ondertussen gaat alles gewoon z’n gang   in zichzelf gekeerd verlangen overspannen verwachtingspatroon uitgangspunt onjuist het gaat om respect het betreft bescheidenheid het smacht naar mededogen…

Ik schrijf mijn gedichten. Witte gedichten op wit papier. Met zwarte inkt. Zo worden de woorden gemengd tot grijs. En worden mijn gedichten en ik een eenheid.…

Elke herinnering is een vaag verlangen Naar heimwee in de toekomst Naar wat ooit was en nooit meer zal zijn Naar wat nog kan komen en misschien nooit zal zijn Elke herinnering is een flits van licht In een donkere tunnel van tijd Een glimp van geluk of verdriet Een moment dat voorbijgaat en blijft Elke herinnering is een puzzelstuk Van een…

De ‘Blauwe’ tram naar Zandvoort, de ‘Dubbeldik puur’ van Jamin. De caleidoscoop van mijn vader, het gouden licht van de Oude wijven zomer, dat dooft in Luscofusco, wanneer het licht het verliest van de duisternis en die strijd de hemel kleurt… Aan de winter die alle narigheid van de voorbije jaren met puurheid wist te bedekken en waar…

donker blauwt het blauw vibrerend diep aan d'einders dezer blauwte blauw het niet…

En verder trekt een rij dagen geregen tot jaren ontsproten in nieuwe ochtendzon uit warmte van talrijke kleuren vormen en klanken sierraad om schone vrouwenhals de dagen die groeiden in lichtend gloren als smaragden snoer een gordel om smalle taille gedragen zwierend in warme dans tot gouden kroon bezegelt de uren voor het nijgen van de…

Ik ken je niet, al ken ik je al jaren, want wie je echt bent blijft steeds een geheim; de wetenschap kan wel al veel verklaren maar echt begrijpen, daarvoor is te klein wat ons verstand begrijpt, we zijn zelfs voor onszelf en al wie dierbaar is nooit echt te vatten. Er rest slechts eerbied en een dankbaar hart om jou te groeten, om te leven…

Ik ben vaak onderweg Precies dat wat ik je zeg Dat gevoel is bijna niet te belichten Toch komt het dichter bij Daarom voel ik me ook zo blij Want mijn gevoel Dat ben jij…