maakte een lange wandeling rond het gehucht met de stilte als een torenvalk in de lucht in de late lucht…

in het weiland van de alledaagsheid bloeit plots een prachtige bloem…

Gruwel in Gaza: hongerlijders als schietschijf. De wereld kijkt weg.…

De meiavond valt. Stilte in de Heysche Beemd. Rustig is mijn hart.…

een houtduif koert een gelukwens met deze dag een Turkse tortel strijkt elegant neer op een balkon in de buurt veel rijkgekleurde hommels smullen zachtzoemend van een cotoneaster verder is het stil op deze woensdagmiddag woont de eeuwigheid even in de achtertuin…

Riethalmen trillen: twee waterhoentjes vechten; de meerkoet beslecht.…

Onderweg voel ik Jouw warme jas tegen mij Ik heb geen plek meer! °°°°°°° Onderweg zag ik Je blauwe ogen staren Ver van mij vandaan °°°°°°° Stilstaand zag ik je Rennen over het perron Je haren dansten °°°°°°° Onderweg rook ik Je warme koffie geur in De coupé naast mij °°°°°°° Onderweg hoor ik Je stem trillend "ja" zeggen…

de jonge blade- ren van de rode ende groene beuk dansen lichtvoetig op de avond- bries een perk met hoog- gesteelde zachtwitte en zachtblauwe bloemen wiegt heel zachtjes met ze mee…

Een gunstig verloop van het daagse gebeuren is boven alle grootse belevingen de mildste zegen van God.…

jupiter hoog aan de hemel in het westen op een meidoornhaag vliegt een wit nachtvlindertje ineens middenin een overweldigende zoete kruidnagel- achtige geur wandelen onder een berk staat een egel wat op te eten hij laat zich rustig bekijken en neemt dan de benen door hoog gras en duikt dichte struiken in…

in het allerlaat- ste licht van de dag draait een man z’n achterdeur op slot, prevelt een merel z’n avondgebed…

De herinnering voedt en verlicht de toekomst. Elk jaar weer Pasen.…

Pasen: vreugde nu, leven overwint de dood. Jezus is de Heer.…

Het ware geloof troont boven boeiend spreken, grote samenkomst, als Gods gebod nastreven in klein daags doen en laten.…

De zilverreiger wordt weerspiegeld in het ven. Dubbele schoonheid.…

even iets meer wind en het sneeuwt bloemblaadjes van de Japanse kers…

Rups verpopt, vlindert Licht als omgevingswarmte Haar doet fladderen…

in de schemering enkel nog het iele knip- knip van een snoeimes en van verre de zachte zang van een merel…

Het lage lover blaakt vol kracht en zonneschijn van ontloken groen, waarboven kale eiken hun oud geduld uitstralen.…

het is of ik wals richting huis met mijn mandje maartse violen…