Winterse bomen weerkaatst in vensterverval. Ooit was het hier warm.…

de lucht breekt open haar gezicht klaart langzaam op morgen schijnt de zon…

Ze balanceerde  op het koord van haar angsten zocht naar evenwicht…

Geef mij slagroomtaart Een dik belegde pizza Patat met mayo Want die worteltjes En komkommers met radijs Komen mijn neus uit Ik neem nog een glas Ik ben nog even niet klaar Laat de fles maar staan Want die droge maand Heeft wel lang genoeg geduurd Schenk nog een keer in De hometrainer loert Jaloers naar mijn luie bank…

zachtwitte wereld pièce montée gesuikerd lekker in laagjes…

o rampzaligheid grasduinen stellig gestopt wegens mollenplaag…

een warme herinnering aan het gestorven schaap haar wollen trui…

eind januari - lenteknopjes op de uitvaart van herfstblaadjes…

Oh Alfonsina! Jij de dichter jij wachtte Het einde niet af Jij koos voor de zee Daar liep je statig en trots Over de bodem Zeepaardjes schelpen Lichtgevende zeewezens Begeleidden jou Vol van verlangen Hebben zij uitgekeken Naar jouw poëzie Die jij zal schrijven Voor hen op de zeebodem Dood was niet je eind Het was een begin…

De dagen lengen al is het nog maar even maar we leven weer.…

Treurwilgentakken neerhangend in het water raken een meerkoet…

De felle kleuren overheersen met gemak de zachte tinten…

Wanneer het pijn doet zaait vriendschap een zaadje hoop wonder van zorgen…

sneeuw of geen sneeuw - hij treedt in de voetstappen van zijn vader…

Denken aan winter zowaar een vredige rust in stilte gehuld.…

In het winterlicht Scharrelen de wadvogels Op de wadplaten Kokmeeuwen lichten Wit zilvergrijs vuurrood op Boeggolven breken Stormmeeuwen wulpen Zilverplezier tureluur Doorwaden de geul Slenken glinsteren In diepblauw met de zon mee De twee zeehonden Blikken nieuwsgierig Vanuit het Waddenwater Geen visje te zien!…

In het plantsoentje pikt de buizerd ongestoord, vliegt dan weg: fietsers!…

Ik schrijf, en deel rond: vrouwenarmen versperren haast mijn luchtwegen.…

Gezegende Yule De dagen worden langer Het Licht keert terug…

niet alleen de mens laat een beklijvend spoor na voor zijn vrijheid…