Wie kent ze niet uit Sesamstraat, uit Hamelen, de Onverlaat de Swiebertjes, de Tovenaars van lang, lang, lang geleden zij leefden allen nu vermaard in Villa Kakelbont bejaard waar Pippi Langkous net de taart, met Aart had aangesneden Ze zongen allen van hiep-hiep, voor Pommetje en Horlepiep voor Kluk Kluk die voor het publiek, iets…

Nee, 't is geen Proza het is ook amper een gedicht te noemen Het is meer een boerenkoolverhaal zie je want de Chardonnay, helemaal uit Chili maakt een even onverwachte als -knap door mij gevonden- culinaire combinatie En dat minirookworstje van de HEMA erbij Nee, ’t is geen Proza Maar ik kom vandaag niet meer buiten…

Zij gaf hem taartjes, zoete taartjes maanzaadkoeken en sigaartjes koffiekaatjes en likeurtjes Jonge klare, sterke drank en Irish coffee om te zoenen echt teveel om op te noemen want zij kreeg van hem steeds bloemen die zij aannam met veel dank Hij gaf haar rozen, wilde rozen fuchsia's en gladiolen sanseveria's, cyclamen gentianen, druivenrank…

Ik kan er niets aan doen, mijnheer ik vond echt maar één schoen, mijnheer die bleek toen van mijn broer, mijnheer mijn been begon te zwellen en toen moest ik naar een arts, mijnheer mijn been zag half zwart, mijnheer het moest er bijna af, mijnheer ik moest het er mee stellen En m'n fiets bleek toen gejat, mijnheer m'n brommerband stond plat…

ik heb vandaag de spade ter hand genomen en het gat gedicht…

Glibberend over de besneeuwde fietspadensmurrie in Amsterdam met zeker -20 zoals wij dat hier voelen zijn we nog niet op weg naar de Noordpool maar veel scheelt het niet.…

mijn oog viel op een oud boek nog nooit gelezen ik werd wakker in een hospitaalbed waar het er kundig terug was ingezet…

Mijn auto wil niet in zijn één En mijn fiets staat in de schuur Met een lekke band En al ben ik met mijn vrouw Ik voel me elke dag alleen Help me even uit de brand Goede raad is duur Vertel me eens wat moet ik nou Ik geef je graag een goede raad Zodat het beter met je gaat Weet je jongen wat je doet Kijk maar effe wat je doet Ik heb…

Als ik toch haar moeder was…. Zou ik alle mannen haten die zó slijm’rig met haar praten dat het kwijl hun mond verlaat nog voordat deze opengaat. Ik zou die kwallen krabben, bijten, daarna in de beerput smijten, niet alleen tot aan hun nek maar kopje onder in de drek. Als die gluiperds bleven eten gaf ‘k ze kattenvoer te vreten vermengd…

Somber hangen wolken zwaar en kil en winden kolken door straten verlaten en stil. Huilen door kale kruinen als lugubere muziek van vals gestemde bazuinen zonder klank, zonder ritmiek. En donker zijn de nachten zie geen sterren, zie geen maan ‘t is alsof spoken wachten tot de klok twaalf zal slaan.…

de avond valt en ik in slaap elke dag bijna dood doch, heel snood wakker ik mij de volgende dag aan om er toch maar voor te gaan elke dag ga ik dood afscheid in de dop eens sta ik niet meer op…

Als een uitgestippelde route kwamen we bij je aan Onverwacht en ondoordacht moesten wij daar staan Samen aan je graf wij zo met zijn twee Ik stel hem aan je voor Is dat geen leuk idee? Esther, dit is Klaas jammer dat je 'm niet kent Hij is een beetje raar maar écht een leuke vent Dan die stortbui in éne keer Jéézus!…

daar sta je daar ga je zomaar onderuit zie maar vooruit naar de ogen die je sluit ogen blikken lijk…

vier stemmig geklede heren laatste gang de bloemen die je niet kreeg bij leven en welzijn anoniem vermeld in gemeentelijk schrijven dood gelijk een ander laatste bloemen en een knik van de doodgraver…

Een oude vrouw uit Weesperland die nam een oude pan ter hand en sloeg daarmee hard met heel veel zin haar goede man het ziekenhuis in Aan ieder die de rede wilde horen zei zij: Hij kon mij niet meer bekoren…

ze zei val dood ik schrok werd rood ik ga proberen dat vallen echt te leren het oefenen moet accuraat omdat je anders voortijdig gaat de scene zal eenmalig zijn omdat het daarna uit is met de gein het wachten is op het moment dat zij het zegt en ik er klaar voor ben…

het is niet voor niets een slaap rechtvaardig maar voordat ik waardig onder een dekbed verdwijn heb ik de ochtend nodig en ik druk op een knop morgen sta ik weer op wekker wakker…

De trap kraakt meer als ik naar beneden kom dan omgekeerd misschien ligt het aan mijn knieën of aan mijn oren maar eigenlijk denk ik ligt het aan de trap hij heeft het liever dat ik naar boven ga…

De ochtend nog zwart scheer ik mij in een wipje mijn tanden gepoetst weeg ik mij in de bijna stilte commentarieer…

Mijn leven teruggebracht Tot 't kleinste begin Daar aan de Abbestederweg Op een veldje verblindend mooi In al zijn eenvoud Begon ik wat ooit Mijn leven was Weer toe te laten En vond ik naast Het strand en de Eeuwig aanrollende zee Ook de mens weer mooi…