(een gedicht op maat, voor de dichter met de hoge zuurgraad) Je ziet het meteen, hij leest mijn gedicht, en ik voel het direct aan mijn water, dit hier is een echte humorhater. Zijn mondhoeken naar beneden gericht. Hij is alleen met zichzelf in z'n sas, want deze persoon, dat kan niet missen, zal zeker niet naast het potje pissen. Noem hem…

Kijk hem daar nou toch staan in al z'n pracht. Vrolijk wappert hij zijne vlaggenstok, onder hare oranje kokerrok, zich klaarmakend voor deze koningsnacht. 'Niet zo snel' zij is het die protesteert. 'Wij spelen eerst nog even jeu de boules. Daarna nog wat zaklopen voor 't gevoel.' Zij is het die daar thuis de boel regeert. Ze zoekt een kleed…

In mijn huwelijk is het niet oké. Mijn partner wil zich niet laten knippen. Alleen al van het woord gaat hij flippen. Wordt dan kwaad op mij en roept:'Kap ermee!' Ik vind zijn reactie overdreven en overzie deze situatie. Het wordt nog een hele operatie. Hij roept:'Van mijn staart wordt afgebleven!' Mijn harige Harry is ervandoor. Is weggelopen…

Piet den Haan uit het mooie Barneveld, was iedere dag vroeg uit de veren, om zijn veeleisend vrouwtje te eren. Was erg op dat verwende nest gesteld. Ze kakelde altijd aan één stuk door, had dan voor hem één of ander karwei. Gedwee was Piet er als de kippen bij, maar gaf op een dag daaraan geen gehoor. Hij was een minkukel liet ze weten,…

Het kortgerokte meisje had de baan. Vanaf nu hield zij de pastorie kuis, en voelde zich betrekkelijk snel thuis, bij deze langgerokte kapelaan. Hij moest haar een beetje begeleiden, deze enerverende eerste week. Maar zij behoefde geen enkele preek. Het was zelfs fijn om haar in te wijden. Ze zaten behoorlijk snel op één lijn. Die meid had…

Moeder de gans, het wordt al laat en gans uw gebroed loopt over de straat wie zal er thans uw kinderen hoeden hebt gij dan zelf geen flauw vermoeden.. Kijk, de ratten zijn hitsig, hun magen zijn leeg Zie ze al loeren daar achter de steeg Ze likkebaarden geheid en lusten wel pap van zo’n klein lekker gansje, zo’n ranzige hap. Moeder…

Wat heb ik nu toch weer verkeerd gedaan? Ben niet meegaand en blèr meestal tegen. Vind mijn weg langs hobbelige wegen, en kijk de familie schaapachtig aan. Een mak lammetje ben ik nooit geweest, want als er één schaap over de dam was, liep ik beslist niet in dezelfde pas. Ik ben een door de wol geverfd beest. Men heeft van alles over mij…

vanavond trek ik mij weer terug in de nacht het kussen wacht .... smachtend zacht..... zijn het jouw vochtige lippen of eerder wat ganzendons met een hart dat vol is spring ik in het hemelbed, gevolgd door een bons het ledikant heeft het begeven ik had, zoals wel vaker, op het verkeerde paard gewed.…

Ik houd mijn huid jong en sterk, ik was me altijd – met grof schuurpapier.…

De aan lager wal geraakte kapitein, het water staat hem al aan de lippen, zijn huwelijk loopt nu op de klippen, omdat er telkens aanvaringen zijn. Z'n vrouw loopt al een tijdje te klagen, want ze kan zijn fetisj niet meer stelpen: de belangstelling voor haar oorschelpen, en wil geen matrozenpakjes dragen. En dan is er ook nog gehouwehoer…

's Ochtends na een leutig Carnavalsfeest, schrik ik wakker van een grote oerknal, met de geur van bedorven gehaktbal, maar van de producent schrik ik het meest. In zijn adamskostuum ligt daar een vent, met alleen z'n narrenmuts nog maar op. Zelfs slapende trekt hij een gekke kop. Hoe hij hier komt dat is me onbekend. Dan gaat er een belletje…

De behangerswinkel van Jan Lol, (die met het uitgestreken gezicht, deze ging nogal eens aan de rol) is wegens omstandigheden dicht. Het zaakje van deze vreemdganger, was vooral om zijn stijfsel beroemd. Hij werd ook wel lul de behanger, in de (vrouwelijke) volksmond genoemd. Maar voor zijn degelijke vrouw Truus, een ongelofelijk takkewijf…

Kakmadam genaamd Maaike uit Made, wurmde zich altijd overal tussen, om hooggeplaatsten hun kont te kussen, en sloeg ze als een parasiet gade. Op een dag is het verkeerd uitgepakt, en hoorden we een vreselijke schreeuw, ze bevond zich in het hol van de leeuw, en werd met grote snelheid uitgekakt. Van Maaike is nooit meer iets vernomen. Zo…

Op twitter trachtte Thierry twee voor twaalf Ten einde raad wel twintig tweets te sturen Na tweeëntwintig keren twinkeleren Wist hij tien tongtwisters te kwinkeleren Maar toen het Twintig Twintig werd om twaalven Riep hij vertwijfeld 'twitter, da twort niets!'…

Lentegedicht door Patric. Bij het begin van de lente begint het in mij te borrelen, en dan welt spontaan een lentelied in mij op: Het is lente en we gaan naar buiten Waar de broedse vogeltjes fluiten, Waar de bronstige koeien luidop loeien En de paarden volop beginnen stoeien. Het is lente en wij trekken af En toe eens met onze wandelstaf…

Die boon, ma chère, dat was toch die lowietje, die jonge wildebras van Corsica, vrouwversierder en spaghettivreter, ja eigenlijk een halve Italiaan Of heette hij nou Nappie, die lowietje, die gemankeerde Don Juan met pens was zonder vrouw maar eigenlijk half mens maar trok als keizer nieuwe kleren aan Op Elba weer een eilandminnares…

Napoleon was BON, maar wel een APARTE, zo zat als een kanon, toen hij de Revolutie startte. Zo ook die dag, toen hij naar Waterloo uitweek, werkte hij met de Franse slag, en het interesseerde hem geen steek. Hij moest het met verbanning betreuren, beloofde met de hand op het hart, dat het niet meer zou gebeuren, maar men zette hem apart…

Het hijgend hert, een springbok eerste klas hangt al een halve eeuw boven 't biljart met wijdvertakt gewei dat dreigend prijkt bij Jouke aan de zoldering, verstard Als elanden en hinden eender lot gesneven onder hagelvuur en schoten een damhert en een reebok die bezwijkt onder 't gewicht aan één muur in zijn kot Bij zomertaferelen…

't Relaas van zuster Belle en Rebelle - ontsproten uit een adellijk geslacht eerlang vernoemd naar vrijheer Coppenelle de Vlaamse groothertog die altoos lacht Om spot en zotternij die hij veracht in boerse burgers en hun lotgenoten, en buitenlui, die heer pastoor ontsloten groothèrtoglijk geheim der vrouwenjacht - 't Relaas, u raadt…

Ze is lief en aardig, en O.. zo waardig, een echte dame is 't en zo fijn het zou een tweede moeder Theresa kunnen zijn alles geeft zij weg, de huisraad van de buurman en het spaarvarkentje van de buurvrouw, de voedselbank staat nu weer blank te glimmen zonder al die dozen met die lekkere dingen voor de allerarmste van 't welvarend…