Lang geleden hield ik van zachte borsten ronde dijen en billen de smaak van bloed Zij heeft mij weer ontmoet volstrekt onnodig op zoek naar een Kerstgewaad, dat op elke feestdag past Mooi is zij het meest als staand, gevuld naakt een engel met het geslacht van een ongevederde god Zij heeft mij naakt het liefst Voor haar sta ik met…

ik houd van spruitjes en tijdens de kerst eet ik ook kerstomaatjes huzarensla lust ik niet zei de kannibaal…

hoor de stilte ontwaar 't levenslicht streel de ijskristallen uit je lieve gezicht aanschouw de sneeuwvlokken schitterende winterpracht zwierend dansen in deze koude kerstnacht voel de liefde van mens tot mens werk samen aan wereldvrede dat is mijn diepste wens ~*~…

in je handen groeit liefde tot geschenken voor hen die jou dierbaar zijn bloeit dankbaarheid in linten en kleur door het geven voor wat zij in jouw leven hebben gedaan kleine attenties een lach en een traan het zijn jouw bloemen die bij het weggaan zo liefdevol op de tafel mogen blijven staan…

de pot wat voller dan normaal twee keer doortrekken dan maar…

kerst gefluister door de wolken de wind voegt wensen toe nooit meer oorlog nooit meer honger geen verlaten kinderen meer door de straten een wereld waar elk geweld zinloos is geen kindsoldaten een wereld waar een ieder het zijne of hare mag of kan behouden waar gedeeld wordt waar “geleefd” mee en met zonder onderscheid van kleur…

de lege fles een halfvol glas de diepe kras in hout van hortende verhalen over hoe het vroeger was langs wanden vol herinnering klinken nog de stemmen van zijn kinderen in een laatste sigaret verwaait hun pret er is geen bus geweest het all you needfeest is voorbijgegaan zonder een traan buiten luiden klokken zijn kerst weer…

de hemel sneeuwt het land weer wit straks als wij ontwaken en aan de kerststol gaan zal het land langzaam ontdooien en komen kleuren weer tevoorschijn ik plakkraak nog even lekker een stukje verder met de hond…

de kerst mooi aangelicht een smakelijke dis een hang naar vrede in gezang in overlevering de kerkgang maar de boom is kunst de lunch weer overdadig en kerkboeken overjarig het stille nacht door drank verkracht de vrede uit elkaar gespat de boodschap wordt weer niet gehoord door de verpakking in de kiem gesmoord…

rode ballen in de boom het toetje met slag en room groene takken voor het raam het "oh zo gezellig saam" het opgeklopte eten en het drinken wederom op het nieuwe jaar klinken alle oprecht gemeende onechte wensen van lang verloren gewaande mensen de krantenjongens die vragen om fooien het laveren tussen levenden en dooien de winkels met…

de schapen zijn geruimd de velden leeg bij nachten herders hoeden slechts verwachten want ze zijn uitgeteld waar ooit geboren worden leidde tot nieuw leven zijn slechts de figuranten kribbe stal en stro gebleven spelers zijn aan de destructie meegegeven…

Waar halen wij in vredesnaam toch allemaal die os en ezel dan vandaan of een stal zelfs hooi of stro is nog te mooi alleen een kribbe en een kind zal in dit verhaal in de doeken worden gedaan…

ik zag je al van verre in glanzend onderscheid je duikt en danst zweeft wollig lang in winters vrije val komt met velen zacht dalend op de dwarrelwind ik vang je schoonheid op mijn hand in lichtende kristallen je gloeit nog één keer aan en langs mijn huid traant nu jouw kort bestaan…

Fietsend door de sneeuw hoor ik een meisje zingen. Moederziel alleen staat ze op ’t stille plein te staren naar de vlokken, haar benen swingen. Koordjes van haar wollen muts dansen vrolijk mee. Haar “in excelsis Deo” klinkt zacht maar krachtig na als ik over mijn schouder haar nog eenmaal gadesla.…

Een eenzame Kerst En zo versleet de oud-zeeman de kerstdagen met zich zelve steeds weer af te vragen wanneer zal ik haar eens weder zien Soms als hij in zijn huis loopt te sloffen barst hij uit in een niet aflatend gegrien. Zeker nu het een Witte Kerst is met al die lichtjes ook zo iets, van jaren gelee komt zij tot hem in zijn dromen vrolijk…

ik zag je in je glazen huis gesondeerd aan alle kanten jouw komst hield alle deuren dicht je entree was keizerlijk niet vederlicht de vuistjes al gebald oogjes in gepeins verzonken maar morgen is dat klaar en vrij van tijd en zorgen dan ga je naar je echte thuis…

tref jij dichte deuren ontsluit dan je hart: zeg je zegje in kleuren in plaats van in zwart heb jij gif te lozen verbloem dan je toorn: zeg je zegje in rozen in plaats van een doorn maak jij valse starten herzie dan je stijl: zeg je zegje in harten in plaats van een pijl mis jij stro en halmen hervorm…

'Hier nog een takje, daar nog wat mos', alsof een sprookjeswereld zich ontvouwde. Mijn ogen lieten geen enkele beweging los als onze pa het kerststalletje opbouwde. 'Zetten jullie de schaapjes neer hier en daar'? Daar hadden mijn zussen en ik op gewacht, in de kerstboom hing hij nog wat engelhaar en ons make neuriede zacht Stille nacht. Geen…

Wat deden die herders daar 's nachts in het veld? Zij telden hun schaapjes, zomaar voor de sport, zij telden, maar kwamen er zeven te kort, misschien hadden zij beter bij daglicht geteld. Wat deden die engelen daar 's nachts in de lucht? Zij zongen hun liedekens vloeiend en klaar, zij zongen de lucht uit hun longen voorwaar en botsten op zeven…

In deze heilige stille sterren nachten waar eens geknield de drie koningen wachten gewaarschuwd voor de geboorte ener koningszoon in lappen gewikkeld gedoemd tot de doornen kroon Ook toen dwarrelden sneeuwvlokjes zij verenigden zich te samen tot een deken in smetteloos wit toonde hen het totaal van een serene onschuld en waarschuwde reeds…