bij Heijn de versslager gesproken gek van de vraag naar echt wild steeds weer uit de freezer gevild hij zei alle records zijn gebroken hazen van de Argentijnse pampa struisvogel kangoeroe springbok uit Australië Zuid-Afrika China men wil scharrel niks geen gefok ik dacht wie de boon vond kreeg beloning die was voor één dag bij ons thuis…

mag ik je ontmoeten vanavond samen eindelijk het kind begroeten dat onze samenleving heeft gebaard winkels zijn gesloten alleen de noodhulp is nog open de rest stalt thuis in echtelijk geluk maar het is koud en mistig buiten zo stil alsof de mensen iets verwachten ik zag een ster maar dat was even over achten…

Nu zal tot vervulling komen wat de Heer heeft aangezegd: lentelicht voor winterbomen en voor heel de wereld recht; levenskracht voor de verzwakten en de lammen zullen gaan; oprichting van de geknakten en wie doof is kan verstaan, want een Kind is ons geboren: Vredevorst en God van trouw. Hij zal 't lied der armen horen die in 't kribje…

het werkelijke licht is lichter dan wat de mens ziet het licht in de open ruimte waar de vrede heerst het lokt in eenzame stralen maar verschijnt niet in ogen het gezicht is zwak het pakt niet uit schud het uit haar harnas niet meer afwenden laat het musiceren in je gelaat meer inzicht verbetert de wereld…

alles is te schrijven zelfs jij, mijn vlokje sneeuw dat in de lucht blijft hangen alsof je plagerig denkt zie de vrede dit jaar maar eens op een andere manier te vangen creëer deze kerst zelf wat vlokjes licht en laat ze weerkaatsen in ontmoetende ogen warm je handen niet in schoenen maar in de handen van een ander alles is te…

uit de samenzang van koren ben ik uiteindelijk geboren het is niet leuk een kind te zijn uit een zoveel gevraagd refrein ik ben het kindeke zo teer en fijn alleen mijn moeder had de baringspijn groeide op voor galg en kruis en wist in pinksteren mijn hemels huis vier nu uw eigen kerst in weer geboren worden klinkt halleluja…

Het was een kleine kerstboom een onooglijk ding maar trots droeg het vijf ballen en een piek tussen de zilverslinger en wat engelenhaar hing een gekreukeld briefje lieve mamma fijne kerst ik hou van jou en mis je kusje Evelien met tranen in mijn ogen liep ik het kerkhof af in wetenschap dat ik zojuist het hart van Kerstmis had…

Ging zij ooit open in het oosten, het noorden wachtte op de zon de terugkeer van het licht symbolisch in het dennengroen in deze koude winternacht bedenken dat het zuiden straalt en onze nacht in 't westen daagt: het is nooit overal hetzelfde de maan is rond, de maan is rond en uit het donker stralen sterren als alles zo om alles draait…

jij kerststalt mij in winterse herinnering ik ezel warme adem over stro jij hoedt in nachtelijke weide de schaapjes op het eigen droog op het verschieten van de ster kan je niet wachten de koningen zijn nog te ver zingt dennenboom en kleurt de ballen vroom voor bethlehemse nachten ik sneeuw nog steeds kou heeft mij al jaren…

'Schrijf je nog gedichten?' vroeg een vriend. 'Soms', zei ik. Het geboortehuis met de zeventakkige beuk kwam in zicht, gleed voorbij terwijl we ons voortspoedden over de Desselsedijk richting Aberg. 'Wat is poëzie eigenlijk?' vroeg een ander. De vraag bleef hangen in de schemering die het ouderhuis opslorpte, de vallei toedekte…

Man staat voor het raam. Het sneeuwt in zijn hart. Hij draagt een witte trui. Achter hem een lege stoel. Er omheen de ruimte van de stilte. Hij kijkt achterom. Hij ziet niets, behalve dan de lege stoel. Wanneer hij zich weer omdraait, ziet hij in de weerkaatsing van de ruiten dezelfde leegte, maar dan buiten.…

Hoe zacht en teder wil mijn hart nu worden, nu Kerstmis zo vlakbij komt en de engelen straks van vrede zullen zingen of toch niet? Zeker, er is armoe en veel honger, oorlog, onrust, mensen zoeken naar de zin van hun bestaan; staks gaan ook de herders weer op pad nadat ze 't lied dat klonk voor hen hebben verstaan dat er een Redder zou geboren…

Afwezig laat zij de volle takken met blauwgroene naalden door haar handen gaan en terwijl twijfel prikt denkt ze aan de post die nog ongeopend op tafel ligt gedachten laten veel, zo niet alles los, schieten van de geboorte van een kerstkind langs de nachtmis naar het kerkhof en vallen in rust neer bij de kaarsjes aan het ontbijt plots…

onder een gestippelde stolp van inkt stampt de ezel met een gebarsten hoef klampt de maagd zich aan zijn poot vast zinkt ze in een zee van stro en stroop Jozef slaat, zaagt, schaaft op een tapijt van krullen tot de kreupele stal er staat planken zonder frullen de os herkauwt met schuimvlokken op de lippen bij de eerste verbeten wee kauwt…

de ezel boog boog dieper door krabde met de hoeven aan de rots zette zijn vier poten trots in rust zij stalden daar hun kind in kribbig stro dieren ademden hun warme wind een ster verschoot in lucht die naar geboorte rook het winterde in warme schapenvachten herders zongen komst in lang verwachten Hij is gekomen als verlosser…

in deze intieme tijd brengen niet zo zeer sneeuw den boom of bal hert pool hond ar of slee glitter bel krib mis man herder stol beeb wijze ree hulst mistel stuk ster of stal sfeer drama en romantiek nee juist veeleer de te vroege val van de kerstpiek men krijgt uitgerekend het land aan de te laat opgeruimde middenstand…

Geel is het licht en kort de dagen maar liefde blijft en ook het vragen naar nieuw geluk en levensmoed; dat zij je vergezellen mogen in 't komend jaar; dat mededogen en vrede oeverloos je groet.…

En weer ligt er een pasgeboren kind gehuld in grauwe, haveloze lappen kribbig ’t plantenbedje plat te trappen omdat het stekend stro niet lekker vindt een engel daalt terneer met wijde klappen het wonder rilt en voelt zich onbemind omdat de neerstriemende vleugelwind het schreiende van kou adem doet happen de kudde waar het lam blind op…

(na het Dickens festijn) enkele dagen voor Kerstmis bij een wandeling door het oude Deventer zie ik Achter de Broederen een zwerver iets eetbaars uit een afvalbak halen... als een geroutineerd acteur in een eenakter maar dan wel een non-fictieve scene uit een kerstverhaal van Dickens…

Schuchter wilde je vragen Om licht -om 't even zon of maan- Zelfs met kaarslicht zou je tevreden zijn Mist die je omhulde zo vreselijk zat Genoeg had je van regen die op je neerstreek Kortom: neerslag was ergenis alleen licht van betekenis Licht,licht al was 't maar kaarslicht in deez donk're dagen.…