als in de grote oorlog de eerste kerstsneeuw de velden donzig wit maakt komt het menselijke tot leven vrede op aarde komt weer uit de stal mensen ontmoeten mensen in het witte niemandsland warmte in de prille doodsheid van totale vernietiging de geest van vrede sommigen horen nog steeds het schreien van een kind in bethlehem…

wanhopig op zoek naar werk en een veilig dak boven je hoofd terwijl regenten je terug willen sturen naar een land waar je niet kon leven en wonen jou wens ik dagen van vrede en alle goeds waar mededogen de maatstaf is de herberg nimmer gesloten…

voor mij was kerstfeest een boom met echte kaarsjes het sneeuwlandschap van vaders hand uitgestald op het dressoir en de warmte van met z'n allen (en iets van soberheid) aan een tafel van fragiel geluk nu wij zoveel materiëler zijn weet ik mij een illusie armer…

er schuift een wolkje voor mijn ziel m'n hart verliest zich in een duistere pijn ergens achter in december schijnt nog licht te zijn…

Lampjes in de boom. Herders bij de stal. Kerstkrans op de tafel. Nu zijt wellekome aan. Bijna iedereen aanwezig. Kerstcircus op de buis. Verder: Gluhwein, de beste wensen, sneeuw in de tuin. Toch wil het maar geen Kerstmis worden dit jaar.…

Voor iedereen en elk apart bedankt dat je kwam of wegbleef dat je praatte of zweeg voor je begrip of onbegrip voor wat je deed of liet. Ik probeer niet achterom te kijken ook niet vooruit ik blijf ook niet staan en ga niet verder ik doe gewoon aan vandaag en meestal misschien ook aan morgen. Voor iedereen en elk apart een warme kerst…

Het geloof heeft aan een onzichtbaar bewijs genoeg om vast te stellen dat wat je niet kan zien, bestaat in wat je laat: genoeg liefde geven of tegen beter weten in hopen op. Geloof staat voor, ja, staat nog ergens voor. In een transparant tuinhuisje is het prettig geloven. Een man schrijft een giro uit naar een goed doel, geloof ik. -…

’s Middags extra druk op straat versiering en kerstmuziek terwijl het donker en kouder wordt zoekt een dakloze een portiek Eén uur ’s nachts, ’t houten trappenhuis Ik hoor de nachtmisklok heel zacht En mijn moeder van bovenaf gebiedend fluisteren Denk aan de buren, het is nacht! De klokken klinken luider ’t is druk in de nachtelijke mis…

als Kerstmis nadert herinner ik me weer die tijd van lang geleden de jaren van weleer koude, korte, donkere dagen voor het eindelijk Kerstmis werd en vlak voor kerst werd dan de boom door mijn vader opgezet die kerstboom stond bij ons in huis vlakbij de warme haard heel stevig op een houten kruis mam schonk chocola met koek erbij en…

Dra kijken de kindren weer met die grote ogen van hun moeders die hen in hun blote schoot bewaarden en ingetogen wiegden in sluipend ontluikende moederliefde een trein Hoop stuwt hun hebberige wil naar nakende verrukking: het Verlangen gevangen in een kinderoogpupil "wie heeft er wat in de kerstboom gehangen?" in blijde verwachting...…

december 2004 mijn kerstboom waaide weg bevries de glimlach op de lippen van de voorbijganger ijzig is zijn adem zijn kille blik dat sneeuw zijn lijf waarin verliezen huist mogen bedekken o boom ooit afgekapt alles wat jij bent was wat jij was ik nodig je uit houd me vast en voorbijganger ga om koud te wonen -…

samen in de sneeuw je zwavelstokken handen kou maakt alles zo alleen een vuurtje, maar de vlam wil weer niet branden ik kijk je aan de droom zit in je ogen een wereld vol gemak een huis dat meer dan alles had toch zijn je vingers wit bevroren, je hart steenkoud en er is niemand om je te bekoren geef mij wat licht een vonk die warmte…

in de schaduw van glitter en licht, klinken nog laat zijn simpele akkoorden rinkelen schaarse munten in zijn versleten hoed lopen haastige stappen in een kille stoet aan hem voorbij tokkelt hij met kleumende vingers de sterren van de hemel…

mijn stal was drie-hoog achter, ik kreeg het kind van een verkrachter geen stro en beest want zo geboren worden is geen feest ze waren met z'n achten er was toen geen bij nachte de hotels waren te duur ze pakten mij, ik kwam weer bij tegen een binnenplaatsmuur de koningen van verre hun sterren moest ik tellen maar die van Bethlehem…

waar ijzige kringen bevroren water de rust van zacht gekabbel breekt kristallentranen als deken van wit deze verkleumde aarde toedekken wil zullen spelende kinderen hun droom beleven een levenszucht in dolle pret aanschouwen zij hun magische wensen feeëriek als winters tafereel…

Terwijl de decemberwind onze sporen wist bereiken we fluisterend de duistere vallei - na weer een heuveltop en menig dal voorbij - van binnen bruist het zacht. De avond gist tot een volle sterrennacht verstrengelde adem hemelwaarts. Je glimlacht Het dorp, een vaag kontrast op de rand van horizon en hemel de laatste restjes van het daags…

Met de rug tegen de muur onderga ik het geweld van het luidkeels "Stille nacht". Het geschitter en geflikker van miljarden lichtjes doven het licht dat schijnt in de duisternis. De voegen tussen de stenen trekken sporen in mijn rug. Het gedreun van orgels, trombones, trompetten en cornetten in het "Ere zij God" doet het gedoofde…

Voorzichtig woelt de advent met zachte hand de beelden los, uit een ver verleden, van alle pijn gezuiverd door de tand des tijds: verlangen naar het heden van die hoogtijdagen met het tere kaarslicht in van koude ineengekrompen dagen. Woordeloos heimwee naar het gezicht van mijn jonge moeder in die dagen, en zelf als kind onbezwaard in…

geen tijd nu voor zwijgen bespreek en ontgin de mensheid gedijt slechts bij een woord met een zin geen tijd nu voor sluiten ontgrendel je deur de gang die dan volgt is veel lichter van kleur geen tijd nu voor twijfel volhard in geloof: de wereld geneest niet…

het vogeltje in de kerstboom klaagt over zere poten zonet op een groene sparrentak gezet kent het enige beginnerschroom het engelenhaar waait in de ogen van de kabouter die al jarenlang op dezelfde plek hangt totdat de doos met kerstspullen weer op de zolder wordt geschoven boven in de boom heerst de piek schreeuwlelijk van formaat en…