zij voegen zich samen op bladgroene dagen. de hond en het kind. zij lopen naar nergens. de hond op breekbare poten, het kind op zijn rug. het is het vallen van de avond dat ze zo samen houdt. de hond en het kind, geketend aan elkaar, en ginds: een huis om in te schuilen.…

Ik zie wat jij niet ziet een meisje bijna volwassen vrouw ik zie wat jij niet ziet bloem die zich ontvouwt ik zie wat jij niet ziet ik zie jou…

Door een frisse kijk op heel gewone dingen maakt een kind je blij…

De zon staat laag schaduw lang als een pierlala Het ijs is broos en breekbaar 't kind ziet geen enkel gevaar loopt roekeloos de dunne ijsvloer ...........op Wie geeft 'n teken roept ho of stop kijk uit niet verder? Breekbaar...'t kind.…

Herfstwind houdt huis in weerloos volle bomen En neemt de kleuren van de zomer mee Ons hart is veel te ver geopend Nog eenmaal fietsen wij naar zee De lage zon legt heimwee op de wegen De kinderen zijn gelukkig groot Ons leven is voorbij gevlogen Een trein die voortraast naar de dood Straks mogen we het glas gaan heffen En toasten op een…

sirenes huilen allang niet meer de mensheid nog wel zij die verborgen zitten onder trappenhuizen mensen die iedere dag weer worden opgeschrikt door inslagen, terwijl het ziekenhuis hun veiligheid zou moeten bieden scholen zijn al jaren gesloten daar straten niet meer veilig zijn kinderen zijn allang geen kind meer daar oorlog iedere seconde…

Het allermooiste is zij Zij met haar mooie blauwe ogen, haar engelenhaar Zo mooi, zij ontroert mij diep Zoals zij loopt, speelt, haar lokken veegt uit haar ogen waarmee zij verwonderd ziet Haar stem praat in geheimen die zij alleen begrijpt en weet Zij beleeft wonderlijke avonturen in een wereld van haar hoe die ook heet…

zomaar een zondagmiddag waarop kinderen zich Johan Cruyff wanen of Johnny Rep oeverloos achter een bal aanrennend koppen, aannemen, overspelen, aanvallen, verdedigen tot de scheids affluit zomaar een zondagmiddag waarop kinderen verdrukt liggen onder vers geschoten puinhopen hopend op reddende engelen die hun bevrijden zullen…

Zij ligt op haar bed, een verstilde pop naast haar met glimlach half verholen, een roos die nog niet is ontloken geboren als magisch beeld als zij mijn gedachten taxeert zachte lijnen begrenzen sproeten magie om pijn te vergeten, gaven die alleen een kind bezitten kan compositie van verdriet naar schoonheid toonbalk van nog niet…

Ach mijn kind, hoe toch te worden mens, nu kinderen verdrinken, men waarde aan onthelzing hecht! Armen vergroeid en onthand, wild om zich heen wapenende splijt- stof, uitgebreid de borst ontkend. Opdelend het jongste als som het gesplitste splijten, lede- maten bestemd voor een grafiek. De stem van de jeugd in lichaams- delen geschoold…

hun kinderogen zien de zon waar ik hem niet ontwaren of voelen kan kijk daar op het water daar dansen de golven met lichtjes op hun rug de zon maakt een feestje op het water en de wind laat alles draaien en draaien de wereld is wonderbaarlijk glinsterend en helder als glas zie je het omi?…

wat ook ik fout doe zeg het mij maar sla mij niet wat ook ik verkeerd doe toon het mij maar straf mij niet wat ook ik gebrekkig doe leer het mij maar pest mij niet wat ook ik doe verlies mij niet opdat ik mij koud voel verlaten en alleen wat ook ik doe wees niet zo hard dat ik mij angstig voel bang en verlaten wat ook ik…

'je bent een apart kind' zegt de moeder die het weten kan hoe moet ze dit kind beschermen in een wereld waar anders zijn niet gewoon is het kwetsbare kind waar zij zo voor gevochten heeft haar het leven te geven het kind dat als een belofte groeide in haar moederschoot hoe kan zij haar beschermen tegen ziekte…

men bidt om vrede in welke taal dan ook tijdens de schemer herbergt het dal haar doden iedere dag opnieuw tranen zijn niet aan te slepen evenals kisten de zon verzoekt Ares om vrede, salaam, sjalom, pax te verzegelen met vers geboren regen zodat men het prille begin kan omhelzen in alle vrijheid…

zoek en je zult vinden er is altijd en voor iedereen wel wat te vinden in het leven tweelingen in haar buik wildbraad en honinggraat wat om weg te geven en iets om vast te houden hoe verschillend dat zij waren de eerstgeborene behaard als een gorilla moe van de jacht en uit het veld geslagen wilde slurpen slurpen van dat rode…

op de gedekte tafel het thé-complet met petitfour, koekjes, bonbon naast thé-kannetje en suikerpot voor de kleintjes de wonderschelp vanuit het grote bed onder de warme oranjerood gestikte deken samen turen naar het grote waterglas minuut....na minuut...na minuut tergend langzaam ontvouwt zich het bloemenspektakel en verschijnt voor minder…

. de hân fan ús mem . Yn it lân fan memmes hannen kin in bern noch bern wêze sûnder de plichten of bannen fan foarkomme of genêze mei in mem kinst swalkje yn ‘t ferline oan har hân de earste stapkes dwaan har stim sil nea ferdwine kinst har samar in boeketsje jaan ik wist net fan it teare teeguod in stoel dy’t krekt yn dý hoeke…

Leren kijken. Zien wat is. Luisteren. Vertellen. Leren voelen. Leren ruiken. Leren proeven. Leren denken. Nauwkeurig nuanceren. Beseffen hoe gedachten, onze wereld kleuren. Leren observeren. Getuige leren zijn. Kunnen mediteren. Onze toekomst hangt af van sensologen. Van de vaders aller wetenschappen. Van de moeders aller kunsten…

Toen ik kind was verlangde ik ernaar, dat mijn ouders me zouden begrijpen. Mijn onverklaarbare angsten. Mijn wisselende stemmingen. Mijn behoefte aan erkenning. Mijn twijfel over de vraag of ik wel gewild geboren ben. Als oude man beklemt me de vraag of de kinderen die na ons kwamen zich wel door ons begrepen voelen. Worstelen ze met dezelfde…

Daar gaat ze dan een rode sporttas aan haar schouder terwijl haar rechterhand een kleine koffer trekt ze kijkt niet op of om loopt vastberaden recht vooruit met voor een lady eigenlijk net iets te grote passen nog geen volwassenheid bereikt wenst ze haar eigen weg te lopen advies is niet aan haar besteed zij claimt de wijsheid van haar…