Kruip je weer in je nestje? En dan zat ik er al, onder de plattebuiskachel, met poes op schoot, tegen de voeten geschaard om de pot -kelkbladeren rond een zonnebloem- aan te kijken. Boven me op de glanzend geschuurde plaat wist ik de waterketel en de zwarte strijkijzers. Me nooit nog zo geborgen gevoeld.…

ik zat aan het water in het gras de wereld lag open aan mijn blote voeten een schip voer voorbij het kleine leven stroomde met het water mee ik zag de populieren een poes miauwde ik zong een lied de wind streelde ons en de zon was warm ik las nog lang niet tussen de regels door…

Hij is het zonnekind hij drijft mee met de wind alles wat hij aanraakt groeit of bloeit geeft kracht aan wat zwak is geeft inhoud aan wat leeg is hij is het zonnekind dat een zwarte dag verlichten mag.…

Een kind dat zich op zijn wereld bezint; merk op hoe onbeschroomd en welgezind het aan zijn nieuwe leven begint. Hoe het omziet en met zijn handen zwaait; zijn eerste woorden spreekt; zijn plezier uitkraait. Hoe het leeft zonder besef waar het zal zijn. Het voelt zonder angst voor de pijn. Zijn eerste fantasie op papier beschrijft…

Derk doet de brugklas voor de tweede keer, en daar het groeihormoon niet valt te stelpen, maakt hij te midden van de verse welpen de indruk van een halfvolwassen beer. Soms slaat hij twee drie klasgenootjes neer, zoals een steen terechtkomt op wat schelpen. Dat spijt hem echt, maar ja, kan hij het helpen dat men elkander treft in het verkeer…

ik heb de titels gelezen de imposante lay outs heel duur uitgegeven mag ik na een lang leven ook een plaatsje in de rij ben klein en heb helaas een slappe kaft beduimeld door talloze vingers van hen aan wie ik mijn droom en zinnen gaf ezelsoren en een vouwtje in het blad gaven aan wanneer het tijd voor een gezonde nachtrust was ik…

Dertig jaar eerder werden we geboren, maar snel hadden jullie ons ingehaald. We trekken nu al jarenlang samen op, toch worden levensjaren niet door ons, maar door een verre horizon bepaald. Ooit bereiken wij die horizon. Daar gaan wij over in verhalen. Daarna zijn wij niet langer 'wij'. Laten we nu al verhalen schrijven. Zo blijven jullie…

Ik zie een kind lopend aan moeders hand samen naar de dokter waar het gesprek begint over de ziekte van moeder tussen dokter en kind. Ik zie een kind lopend aan vaders hand samen naar de school de inschrijving begint vader voert het woord met als tolk datzelfde kind. Ik zie een kind gebogen over veel papieren die dringend…

Wat wisten wij van ouder worden, verstand komt immers met de jaren. Onbesuisd het leven als een wilde stier bestijgen, wij kenden geen gevaren. Maar onbezonnen slijt, en met het lengen, wordt een jongen, langzaam een man. Ogen knijpen nu dicht keren terug naar toen wij geen weet hadden, nergens van.…

Rozig lig je daar blosjes op je slapende snoet in een wereld zonder gevaar als een droombeeld zoeter dan zoet. twee armpjes zacht krommend om je hoofd met een fopspeen brommend in je mond wie dit beeld ziet, die gelooft nog in vrede waarin alles weer gezond. Mijn kleine kind, mijn kleinkind, Ik zal met liefde jou bewaken jou koesteren…

de kleine jongen bij mama voor op de fiets wijst naar boven: de maan is weg de maan is kapot waar is de maan naar toe met vakantie misschien of boodschappen doen peinzend besluit het kind: is niet erg mama het is toch heel druk in de lucht…

Dank U lieve God dat ik in de ogen van een kind een wereld mag zien die niet ingewikkeld is dank U dat ik dit bij haar weer vind ik lees geen angst in die lieve blik zij voelt zich in haar wereld niet alleen terwijl ik soms stik omdat ik bang ben iedereen verdween zij is in staat om dankbaar te kijken naar U naar boven dank…

Ze draagt in haar hart een lampion , met duizend mooie kleuren met kralen, geel en helder rood versiert zij steeds haar dag op blote voeten door het huis en steeds een gulle lach als ze in de knoppen knijpt die uit de planten komen verschijnen er onmiddellijk bloemen aan en gaan er vlinders dromen als ze koekjes eet verandert het huis in…

Jantje Beton, Rot op van de straat. Geen plaats voor het Kind dat graag binnen Voor buiten verlaat. Jantje Beton, Scheur rap van de Straten en pleinen. Het spel van het kind Is niet langer meer Een van jouw domeinen. Jantje Beton, Jouw buurt is niet meer Veilig voor spelende Kinderen. De stad parkeert Jouw binnen; buiten zal men…

Een kind speelt met een ballon ze laat hem los hij zweeft weg op de wind en vindt zijn laatste weg naar de zon.…

hij speelde met blokjes in alle vormen en kleur stapelde langzaam tot bouwen in tijdloze aandacht lachte geluk voelde hij warmte en vertrouwen toen kwam het kind speelde met wind danste op hoge voeten haar open gezicht bleek en wat sproeten groette hem stil in voorzichtig kijken begrepen zij beiden dat ieder anders was speelde…

onbezorgd dartelt lammetjes gelijk jeugd in spelend leren binnen en over grenzen spartelt en stribbelt zij in waarde wassend met kleine stapjes tegelijk groeiend groter zwaaiend en zwierend zo hoog als zij kan rent en springt zij van hot naar haar graaft zij in zand en strand klimt zij hoger dan hoog hutten timmerend het jong leven…

Ik draag je dromen op mijn schouder niemand kan er aan komen ze zijn veilig bij mij ik ben al wat ouder ik kan ze hebben ga maar lekker slapen van dromen vrij.…

witte sokjes met rode schoentjes gekleurde strik in 't haar beentjes strekken zich onwennig beducht voor vallen en gevaar vader houdt haar vast aan 't zadel ze trilt nu van spanning en plezier opeens heeft ze ’t door rijdt weg; lachend en fier…

Als kind "lekker slapen gaan" hoorde je moeder nog van beneden roepen om dan in dromenland te staan je kon vliegen als dat vogeltje boven de daken om de hemel de zon daarboven aan te raken.…