Isabella een olijke glimlach een chocolade snoetje doet het hart smelten het wikkeltje in kleine vuistjes vertelt van haar lekkere gesmikkel…

Met al ik ben heb ik je negen maanden binnenin gedragen mijn kind uit liefde ben je verwekt en zo ook op de wereld gezet mijn kind beloofd je te beschermen je alles te geven wat ik bezit genoot ik dagelijks van je ontwikkeling hoe je mij zienderogen steeds minder nodig had tot die ene dag de grond onder mijn voeten wegvaagde waardoor ik…

Zacht neuriënd Zit hij in zijn wandelwagentje De vrucht van onze schoot Op zijn verzoek Laveer ik Door de plassen En als hij vijf is geworden Nu over een week Breekt de zomer aan Dat ik met hem trouw Op zijn verzoek…

De strelende zee kust zijn huid terwijl zanderig water golft in het strand Het waterend kind waait zijn emmertje terwijl golvend gras wuift in de wolken Zijn spelende schaduw likt de branding terwijl stralende schelpen glimmen in de zon Een bollende parasol koelt zijn wangen terwijl zeeën van tijd stranden in de avond…

Wees als een pas geboren kind dat net het levenslicht ontdekt. Stralend in het midden, zonder zorgen en vol overgave. Als een vis in het water in de kern van jezelf met God als je vader.…

mijn kind, verstrikt geraakt in het zwarte loverwoud kale armen omklemmen haar het hoofd leeg, de ogen koud mooie woordenfluisteraar hij heeft haar meegezogen met takken haar huid gekerfd vilein zijn zinnen gelogen help mij Heer, het pad te vinden waarlangs zij is verdwenen laat mij haar tranen drogen stervend op de koude stenen…

mijn kind, verstrikt geraakt in het zwarte loverwoud kale armen omklemmen haar het hoofd leeg, de ogen koud mooie woordenfluisteraar hij heeft haar meegezogen met takken haar huid gekerfd vilein zijn zinnen gelogen help mij Heer, het pad te vinden waarlangs zij is verdwenen laat mij haar tranen drogen stervend op de koude stenen…

Hoe kon ik vergeten, dat na alles dat was geweest, mijn kind, mijn zuigeling, mij had toegeworpen al lang geen kind meer te zijn? Verdrongen naar de duisternis of minstens in kluis met tijdslot geworpen, wachtend op het moment dat ik haar beschouwen kon. Haar dekentje afgeworpen, haar knuffel in de kast verdwenen en 's nachts niet plots…

één klein neusje twee kleine voetjes tien kleine nageltjes een kusje op je wang een klein naveltje twee grote kijkers tien kleine teentjes wachten duurde lang een klein lief mensje twee wiebelbeentjes tien kleine vingertjes je bent hier veilig levenslang ~*~…

toen wij eens na zaten ontsproten er zinnen hebben ooit een boom geplant met groeihoop in liefdevolle grond toen hij vruchten afwierp vonden wij ons terug in hun ogen…

onze zoon zie ik nu vaak zijn eigen kindje wiegen zacht zingt hij dan liedjes die hij zelf bedacht heeft een babyfoon meldt geluid bezorgd komt hij in actie geroutineerd geeft hij een flesje hij is een goede vader vol ontroering kijk ik toe naar hem als schakel in een rij…

Mijn kind, waarom liet ik ze zó passeren, de korte jaren van je kleutertijd, de lange dagen van het irriteren, in een onuitgesproken dom verwijt. Je sliep tussen de lakens van mijn spijt. 't Is schandelijk en toch durf ik beweren: misschien was ik je toen zelfs liever kwijt. Maar blijkbaar valt het moederschap te leren want nu je met…

Dans met je vrienden onderweg om ze een leven lang te eren weef met sterrentouw de hemel als je in de regen staat span er het paard achter de wagen om het daarna af te leren wees zo dapper als je zijn kunt en verricht een heldendaad Neem steeds genoegen met genoeg en neem de tijd om haar te delen lees soms brieven van geliefdes die allang…

In een hoek van de kamer zat ze helemaal ineengedoken nog kleiner dan het kleinste kind en stiller dan de stilste wind. Trillend als een espenblad wetend dat de volgende klap gaat komen geen stemgeluid dat uit haar keel de weg nog vindt zo leeg, alleen en onbemind. De angst laat haar nog harder beven. Het gebrul, geroep maakt haar zo…

later als ik groot ben gaan ik boeke sgrijven goed m’n kind dan ben ik kunstemaker en ik wor ook de bruna goed m’n kind misgien wor ik wel sgilder maar nooit stom weif wat zeg je nu m’n kind dat ik geen stom weif worrrr ik neem geen man…

Zon tovert tot in de kruin het blad tot blos het geel tot goud Het klatergoud valt op paden spelenderwijs Kinderen maken -zonder enig gevaar- een najaarsreis Door het land der dwergen-7 zo ze willen- het pad eeuwenoud Voert langs paddestoelen blijft begaanbaar voor schuifelende kindervoetjes Schuilen in verwondering onderdak…

zij vangt bladeren die dwarrelen uit bomen in haar geest fladderen vlinders voor haar is ’t mooi het bladerdek uitgespreid op de grond zij lacht, zij danst wind speelt mee jaagt haar vlinders op tot groot jolijt van de kleine meid…

Opgesloten in zichzelf - stille gebaren, holle ogen - achter een ijzeren gordijn dat niet is op te lichten Hoe kon het zo ontstaan dat contact onmogelijk is? Waar verloor je hem, waar ging het in godsnaam mis? Beter kinderloos dan ouder van een kind dat doodongelukkig is…

wit stof dwarrelt van het zwarte bord wist de cirkels en de lijnen waarin de kleine meid haar hart heeft uitgestort ze krijt omdat haar zielsverdriet onopgemerkt is weggevaagd de tekening niet is begrepen het leken enkel strepen die ze zomaar had gezet zonder veel benul terwijl zij als een tovenaar de vloek wilde bezweren harde…

Hoe ik ook probeer: op haar rijmt precies niets haar zinnen zijn niet te vangen haar ogen dwalen van je af, haar jasje in de herfstwind waait de zomer tegemoet. wat ik ook bedenk, hoezeer ik zou willen dat haar fiets rechtdoor ging en ze haar gangen liet doorgronden, ze gaat haar eigen weg en vindt dat ik niet zeuren moet. ze is in…