Kijkend naar dat kleine wonder dat zo mooi te slapen ligt denk ik dikwijls bij mijn eigen jij bent toch het mooiste gedicht Een gedichtje zonder woorden dat geen dichter nodig heeft zo zal ik altijd naar je kijken met alle liefde net zolang ik leef…

Op de jaarmarkt in Zuidlaren maakten wij kennis met een attractie die kinderen met afgrijzen liet staren naar een als boer verklede man die met het scheerapparaat van vader onwillige schapen de vacht ontnam er viel natuurlijk niet aan te ontkomen ’s avonds voor het slapen gaan moest ik nog even bovenkomen en heb ik het scheren nagedaan…

Hij is mijn grijze haren mijn slapeloze nacht hij is mijn angst mijn liefde mijn zwakheid en mijn kracht ik vervloek het en vergeef hem wel zevenduizend keer hij is mijn kind ik hou van hem niet minder en niet meer.…

met groeipijn zie ik dat geworstel alsof de draad geen einden heeft bekijk mijn handen die te groot alleen maar mogen wijzen de lijnen zijn zo strak gespannen en de liefde waarmee ze zijn bekleed kunnen haar breken niet voorkomen maar elke vezel in mijn lijf staat open om steeds samen de draad weer op te pakken waar zij hem vallen laat…

Vir Salmon de Jager. Ek het jou vlerke gemaak, jou gekalibreer, jou die ruimte beloof, maar toe jy die lug vat, het ek gehuil omdat jy kan vlieg, omdat jy my nie nodig het nie, omdat jou vlerke jou eie is. Wees genadig, seblief, vlieg naby, maak soos die duiwe: sirkel net, dryf net, los die ruimte, los die pad, kom net huis toe,…

nooit heb ik begrepen waarom juist dit de veiligste plek zou zijn zelf zou ik altijd hebben gekozen voor onder de dekens in mijn bed maar terwijl buiten de vliegtuigen met hun brullende motoren overvlogen stonden wij met z’n zessen opeengepakt in het toilet pas als de gillende sirenes waren stilgelegd mochten wij weer terug naar bed waar…

ik geef je een één en een twee en daartussen spelen jaren in onstuimige velden van jeugd jij schudt de cijfers door elkaar, laat dagen bewegen op een racebaan van de zon kijk maar, mama zeg je en in mijn liefde, nog groter dan ik ooit had kunnen voorspellen knikker jij planeten en éénentwintig naar vandaag…

voor Jona Hij neemt een grote slok. Eigenlijk had hij er een vreselijke hekel aan. Het smaakte naar verdriet. Liever zou hij niets proeven, het liefste een glaasje prik, dan smaakte het naar geluk. 18-10-2007…

de zachte zuiderwind streelt zijn zachte wangen, laat stromen goudgele bladeren neerdwarrelen langs zijn blauwe ogen: zie, hoe de muggen dansen elegant en zwierig in bleek novemberlicht de geur van paardenmest, vol stro gestoken, hangt in de lucht, ik zie de paarden draven, in diepzwart silhouet, langs een bronzig groen, en proef het parfum…

het is maandag van een week buiten wordt een millennium in de onderlijnen afgewerkt je slaapt van geen kwaad bewust ik waak en vraag me af waarom je zo lieflijk klinkt en lijkt alsof aan een dag geen einde komt en aan de nacht geen nieuw begin…

Ik zie je woorden, terwijl je spreekt en geen acht slaat op mijn blikken. Als blikken konden doden, wie weet naar wie jij dan zou kijken? Een luisterend oor heb ik je steeds geboden, ook al wist ik dat je er niets aan had. Het weten dat ik er ben, is steeds genoeg geweest voor jou. Tenminste, dat maak ik mezelf steeds wijs. Want…

daar is arnold de a en de d zitten in zijn naam altijd druk altijd heel druk met alles vogelskeletten schelpen stenen plaatjes postzegels braakballen eieren visjes salamanders sleutels en alle plaatjes hij ziet alles waar anderen niets zien kent alle katten om de school noemt de merels bij naam vergeet zijn boek zijn huiswerk…

Uitgerold doek, dekt het zicht waaronder ik mijn ogen sluit Dan zachtjes mijmer ik, "Bij oma in oranje licht"…

de aankondiging van de dood van het kleine leven vastgelegd in een certificaat bezegeld met nummer 000358 besmette nucleaire grauwte sluipt als een hongerige wolvenpatrouille in het kleine lijf het leven voorgoed ingesloten door radioactieve eenzaamheid op het laatste levensteken wordt gewacht maar jij bent Annya ik noem je bij je naam…

het leven is als de lente met mijn tweejarige voorop gebabbel overal zijn paarden ook koeien en alles nazeggen verder telkens bellen en sturen bijna in de sloot belanden af en toe helemaal achterover elkaar in de ogen zien zachte wangetjes en de handjes die echt naar iedereen zwaaien het geeft zo een weldadig gevoel sterk spul dat fisherman's…

voor mireille verwachtingsvol uitkijken naar jullie roze baby meisje, jongen, hoofdzaak is gezond!…

gek word je doe steeds het goede kies het juiste gek weg de grens van deugd en fatsoen geen zin om de rij te sluiten weg vrij is je keuze tussen donker en licht verantwoordelijk voor je leven ben jij…

ook later liefje als ik er niet meer maar toch nog iets voor jou mag zijn zal ik je in onsjes laten weten dat als het had gekund ik jou nooit had verlaten dat ik nog steeds bij je ben in een windstreling over je wang die ene regenspetter in de zon het plaagstootje in je zij, weet je misschien komt het wel van mij een teken hoe klein…

boven zilveren golfjes van de avondzee de langste wolk ooit, wij, met zijn tweeën op het zachte, lege strand pap kijk, die gouden bovenrand zo mooi, denk jij ook niet, hé pap, denk jij ook niet dat dít de allerlangste is, de langste ooit? ik zwijg gedwee, verstrooid pak ik je hand als nooit genietend van jouw erfenis, hoe jij na…

Van twee latten een kruis maken en daar overheen zwaar rood papier plakken, dat viel niet mee. Maar het moest en zou Amos dit keer lukken de zon met zijn vlieger af te schermen. Tien seconden lang wist hij verterend vuur te temmen tot een haard die door de vlieger scheen. Maar toen sloeg uit zee een forse windvlaag hem de toom uit handen en werd…