Van twee latten een kruis maken en daar overheen zwaar rood papier plakken, dat viel niet mee. Maar het moest en zou Amos dit keer lukken de zon met zijn vlieger af te schermen. Tien seconden lang wist hij verterend vuur te temmen tot een haard die door de vlieger scheen. Maar toen sloeg uit zee een forse windvlaag hem de toom uit handen en werd…

In een papaverveld één lieveheersbeestje vliegt en lacht én lacht van rood naar zwart wat is zo grappig? zoemt de geelgestreepte bij Buurvrouw, bent u kleurenblind? Ziet u niet, hoe op dit veld alle bloemen lijken op een plagiaat van mij!?…

al die mamma’s en pappa’s die nu zo eng hard piepen in hun slaap wordt dat broodje aap of delen we het met onze kinderen nee geen droommasjien maar veel benauwenis omdat ademen tergend moeilijk gaat onregelmatig met al dat bijgeluid komen ze er met halen toch nog uit gelukkig maar daar de atmosfeer nu zo drukkend voor ze is terwijl…

een kind met vrolijke vlechtjes loopt aan de hand, heel netjes ze kijkt haar moeder aan luistert, is heel gehoorzaam haar onschuldige onbevangenheid ontwaakt de herinnering aan mijn kindertijd heimwee naar dat pertinente rotsvaste geloven in alles wat volwassenen je beloven ach, was ik nog maar dat kind van toen wat zou ik dan allemaal…

ze komen weer een weekendje logeren en wat onwennig staan ze op z’n stoep met kinderfietsen, een timide groep hun moeder draagt een tas met schone kleren geen boeman zijn, een woning vol met troep wat maakt het uit, dat moet hij tolereren ze laten zich haast schaamteloos fêteren en leven op patat, kroket en snoep ze zijn weer thuis, verdwenen…

zachte druppels ontmoeten haar hoofd strelen haar wangetjes met gepaste eerbied verwonderde ogen bevochtigen de mijne in een opslag van herkenning onvoorwaardelijke liefde een rituele besprenkeling gekoesterd in liefdevolle armen laat haar wimpers dalen met een glans van vertrouwen…

icke draoge in miene aerme unne keint te waerme ende drooge haore traone welcke ut gesicht beglaenst sie moge sich geruste waone daer sie in miene haorte is gesloote ende foele miene haent waor unne kragte is onsloote om unne kouwe wegge te slaone welcke over dees menscke is gelaent icke wige hin ende were ende met miene glaensende…

Twee knuistjes, stevig in mijn handen Mijn jongens en ik, samen op pad Met hen op reis naar vreemde landen Met méér lef dan ik in me had Sámen stonden we echt veel sterker Sámen konden we heel veel aan Ik hún steun en zij de mijne Alléén, had ik dit nooit gedaan. Zïj gaven mijn de kracht om door te vechten Zíj dwongen mij niet ‘neer’ te…

één voor één en dan nog eens één luchtparade of concours hip piqué de ballonvaarders in vuur en vlam het rees als bellenblazen uit het steen zo zag ik de luchtschepen zonder giek gelijkend Mickey Mouse schrok ik me lam waar de kameel of olifant hier overdreef dit rijmt niet op het nuchter platte land waarop de noorderling dit mij omschreef…

op simpele wijze schrijf ik woorden als kinderen die ademen in het bed van de taal in iets onbestaanbaars een sprookjesboek om voor te lezen op de rand van het bed woord voor woord hand in hand…

Wit zijn de muren vier keer een wand bruin is het dak als je komt gaan we samen ja op die plek spelen dat ze ons kunnen horen doet er niet toe ze zien ons niet speel met me en samen zijn we een vader en een moeder in ons eigen domein plek voor twee.…

jij met je zwarte stipjes en je vleugeltjes als rode jas je pootjes als tedere lipjes mijn vriendje, toen je bij me was ik had je gepakt uit de lucht met grassprietjes in een doosje gedaan van morgen slaakte ik een zucht je was stilletjes van mij heengegaan…

zij komt, om de hoek, en hoopvol kijkend naar het beeld van morgen het meisje van de blije verwachting nog in de ziel van de engel geborgen vol van licht en sprakeloze achting wat zou ik haar toch willen troosten wanneer de dag haar allengs zal overvallen en ware schaduwen zullen oogsten ik zou trachten haar te beschermen tegen onvermijdbare…

Hoe vaak heb ik al weggegumd je ogen neus en mond ze lijken immers niet dus zijn ze niet van jou Hoe kan het dat mijn hand je ogen in mijn hoofd mijn hart niet volgen in lijn? Ik kén je toch? al is het pas een jaar Intussen, kijk je me totaal onschuldig aan De Gruffalo blijft onbewogen op je schoot Ik geef niet op, al weet ik dat…

Mijn schoot is niet jouw toevlucht meer waar jij je veilig wist wanneer je moe, verdrietig of verlegen was. Ik zie met lede ogen hoe de tijd jouw jeugd ontneemt, je veel te snel vervreemdt van onschuld in je blik. Geen kind. Geen vrouw. Niet wetend welke wegen in het grote labyrint de juiste zijn. Je vraagt me niets. Ik zwijg…

Vrolijk kind met blauwe ogen, bekijken - door een roze bril - de grote mensenwereld. Onbevangenheid straalt op het gezicht, de frisheid van kinderlijke onschuld, gekoesterd door het onbeschreven blad. © avriends - 2007…

De jarenlange wijsheid van ouders die jij nóg niet hebt speelt ons parten maar weet je, je gaat het weten je gaat het leren en het zal dan niet altijd makkelijk zijn, weet een ding wel we zullen er als ouders en grootouders altijd voor je zijn.…

Ik heb zin om in een boom te klimmen. Dan gaan we er toch naartoe. Weet jij er dan één staan? Ja, maar het is een beetje ver. Hoe ver? Ver genoeg tot het avondeten. Dan halen we het niet? Misschien wel, hangt ervan af hoe hoog je wil klimmen. Hoog. Dan halen we het niet. Als ik vlug klim wel.…

dans ik als een malloot naar jouw pijpen veracht ik de dood in niet begrijpen ga ik terug naar de sloot kant, want dat netje ving toch niet vergeefs leven uit het water stonden wij samen verwonderd graaiend met vingers kikkervisjes, stekelbaarsjes, salamanders, als kinderen ?…

Wanneer de droom van de jongen angstvallig zijn idealen koesterend sterft Maakt de illusie plaats voor het geloof in zichzelf Berusting in het leven zoals het is brengt kracht En wijsheid is de motor voor hem alleen die moed heeft…