‘k zou zo graag je hemel kleuren met pastel en blauw een oranje gloed bij de horizon een vredig schilderij om eindeloos te kijken voor als het leven je pijn doet jij hebt je schets allang gemaakt je potloden liggen klaar ik zie donker en licht er mogen wolken zijn ‘k zou zo graag je eeuwig beschermen voor donker en kou…

als een vrolijke melodie raakt ze, maakt ze momenten bewust zo kan ze gerust onomwonden de waarheid plaatsen eigenwijs een weerwoord kaatsen dan weer onhandig geheel zelfstandig sorry zeggen, alleen oprecht ze leert, eert en motiveert zingend, soms dwingend ze opent je hart ze is mijn rots, mijn trots een prachtige verschijning…

Zonder aanstoot ‘des persoons’ vliegt al wat lief en toekomst heeft met de branding mee, het zout stolt de sproeten op haar wangen van die kleine dwaler aan de kust, ze klapt het kristallen gruis van jurk en handen, de parels van een groot verlangen, zij gaat verder in weer en wind, door menigeen bemind, langs wegen waar ik haar…

Er liggen twee gasten boven in bed, twee gasten en wat hebben ze een pret, hij en hij Twee gasten, jullie van mij, toch echt zonen van vlees bloed, gemoed, zij Zij zijn mij, zo ook zijn jullie, jij en jij Twee gasten, in bed mannetjes zo dichtbij Ben zo zonen blij!…

ik keek om en om zwaaide zwaaide mama stond buiten ze zwaaide zwaaide die lantaarnpaal die bleef gewoon staan mijn tollend hoofd zag mama niet meer zwaaien ik huilde zachtjes voor me uit maar dat deed ik al toen mama zwaaide ze zwaaide…

Poes doet poema en wij spelen de grote mensen na, zeulen verkleedkoffers en een zak (bewaard voor later) naar het bosje voor het feest met veel slootbier en zand- gebakjes, wortelen, limonade en ouderwetse gezelligheid oom Frans flirt met de meisjes de bakker lacht om zijn grappen mama is de baas aan de bar en de buren geven commentaar…

JIJ EN IK NIET BELAST Het kind in je voelen groeien een olifant mogen zijn, groot en sterk mooie woorden zorgvuldig spaart, omdat zij zo mooi klinken en niemand nog hen vergaart…

Mijn kind aan de keukentafel, eet niet uit mijn hand, zelfs het mooiste speelgoed laat het staan, samen buiten spelen even van de baan. Het telt de dagen met houten kralen, op de eerste regel is het leven pas begonnen, de volgende regels hebben nog geen naam, afhankelijk van de kleur heeft het een eigen verhaal, het blijft een…

Wat is een mens nog waard wanneer hij niet meer werken kan? Wanneer hij loslaten moet hetgeen hij grijpen moest. Wanneer zelfopgebouwd begrip niet meer begrepen worden kan. De dichter die niet meer dichten kan. De man die broos en kwetsbaar werd. Een vrouw achter haar rollator. Wat is een mens nog waard wanneer hij oud geworden is?…

zacht bijna onhoorbaar zweefden je woorden langs haar lach die in het vertolken van klinkers het grootste genoegen had waar ademen nog de melodie bepaalde begonnen gebaren het ritme te steunen van een nog lang niet helder uitgebalanceerde lichaamstaal lief is het hoopje plezier dat zingt met haar ogen dwingt tot close…

Ik had zo veel meer wijsheid in mij Om jou een en ander uit te leggen Jij had zo veel meer kunde in jou Om een en ander aan te pakken. Het draaide anders uit: Wij bleven bij de pakken zitten En bekten mekaar af Status quo en bekaf ……

Nadat we de boerderij hadden verpatst Verkasten we van het vlakke land Naar een flat in de grote stad Kon vader weer aan de slag Bij zijn reeds lang gewezen kantoor Want hij had het met het pezen wel gehad Toch bleek de hoogbouw zo traumatisch Dat mijn broertje psychosomatisch Zowaar de trap niet meer op wou En moeder die de grapjas…

Ook als ik ze niet kan zien varen er schepen in de bocht van de rivier, die blijft stromen en stromen Ik denk aan jouw vriendinnen de mensen met wie jij praat en eet, en hoe jullie lachen en lachen Het alarm gaat – niets aan de hand het is twaalf uur, de maandelijkse test Er is geen nieuws op de radio, geen nieuws 's Nachts kwam je me…

elke avond weer opnieuw als ze eindelijk in bed liggen moet ik naar boven komen om mijn verhalen te vertellen van zigeuners en vogelverschrikkers adelaars ook of nachtuiltjes met klauwen over een aap met een zoekgeraakte baby of de sterrennacht vol feeën en elfjes natuurlijk maak ik er tekeningen bij met zwaaiende armen getekend of met…

Het kind in je bewaren, zodat je de volwassenheid kunt begrijpen. De "volwassenheid" zonder kind kunt verklaren, Zodat volwassen kinderen je kunnen verrijken. Volwassen zonder kind te zijn, is een onvolwassenheid met onbegrip. Alleen maar het bezit van een heel klein " domein ", Tja, volwassen zijn is vaak gelinkt aan een tijdstip. Niets…

Dichters verdwijnen eens in het bos, of vertrekken met de noorderzon. Gedichten blijven eenzaam achter en zullen eigen wegen moeten gaan. Zoals kastanjes doodgaan of ontkiemen, of door kinderen toevallig worden gevonden. Zoals toevallige gedichten worden ontdekt, door grote mensen die zichzelf nog zoeken, of door kinderen die zichzelf gebleven…

Durf eens, schreeuwt het kind, dan zul je zien wie er wint – meneertje de wind!…

Van mijn kinderjaren ben ik heel veel kwijt, ik heb geen weet meer van de weken toen, slechts momenten zijn mij bijgebleven, nauwelijks de voorwerpen en dingen. Waarmee ik speelde deed er ook niet toe, de blokken, poppen, middel slechts, nooit het doel, ik herinner mij gevoel bij mensen, volwassenen, hoe zij waren voor elkaar. Vooral veel…

er lopen kinderen naar de lage zandduin jonge gezichten gekleurd met rood pigment tere hoofden onder de verschroeiende zon volgen in trance de slingerende weg de angst is meester de vloedgolf die liefde ademloos smoort onder diepe lagen zand de ultieme offerande loopt naar de Stille Oceaan kinderharten verstommen de hoofden…

jij wilde als kind altijd de wind door je haren voelen krullen dansend langs je voorhoofd in opperste verwarring met de ogen dicht dan in de stilte eerst met je vingers voelen of alles er nog is met licht zo kammen dat kleuren weer in zon kunnen vlammen dan pas kijken en spiegelen in de winkelruit hoe zie ik er nu weer…