Voor het eerst intiem met jou hemel open, wij overstelpt een stroom van liefde ware liefde die voelt als de zon voor jou wil 'k dienen als rots. Jouw liefde vervult mij waar met trots de schoonheid van jouw lijf brengt mij keer-op-keer weer in extase prachtige kleur ogen; turquoise…

Elke dag hou ik een klein beetje meer van jou ik ken jouw rare fratsen je misdragingen in gezelschap ik kijk er zo graag naar elke dag hou ik een klein beetje meer van jou hoe je draait hoe je onder alles uit probeert te komen ik hou zelfs van de afwas die nog staat van vorige week en daarom hou ik elke dag iets meer van jou je laat de…

Wanneer haar hart gesloten is, is een vrouw een dier. Wanneer zijn hart is gesloten, is een man een stier. Diep in elke vrouw verborgen, klopt haar warme moederhart. Daarnaar verlangen bange jongens, en bijna iedere oude man. Bij ziekte en bij smart, troost, alleen een moederhart.…

jij droomde mijn gedachten in verwachten met een lach ik zag dat toen je naast me sliep en zacht mijn koosnaam riep samen zijn we op de vlucht gegaan de lentebloesem achterna de stilte van de lucht vlak voor het ontwaken gaf een intens geluk ervaren toen de zon je wakker maakte voelde ik jouw warme hand wist in samen raken…

In mijn groen paradijs van pak hem beet circa 60 vierkante meters, stierf menig man een 1000 doden. Luchten trokken donker en over, oceanen landden hun roerige golven tegen de vensters van ons bestaan. Dit domein torenhoog bergt zoveel liefde, doorstond fier de jaren, in de stenen schreef ik haar naam. Mijn muze, jonkvrouwe van…

De dames Sluik hebben blosjes op hun ronde appelwangen hun ogen staan op ver, zij kijken als een rijtje pimpelmezen naar links en rechts, op en neer Als hun ogen elkaar treffen plooit een automatische glimlach mondhoeken omhoog, zij dromen zich rond en het is niet uit te maken wanneer de reis ooit begonnen is Zij trippelen op hoge hakken…

schrijf haar jouw allermooiste verzen met goud zonlicht oh zo puur dwalend door onontgonnen wouden samen opgaan in moeder natuur laat verbanden nimmer smoren opdat jullie schakel haar immer zal bekoren voedt haar met licht beschilderde in muziek gedoopte novellen blijf haar ieder jaargetij vertellen middels wolken, regen, een…

kom ik inkt te kort om al degenen aan te schrijven die er werkelijk toe doen zij maken dat dagen mooier blozen nu de wind hen uitdaagt nog voordat één letter op papier staat krijg ik bijval van haar onze dagvorstin…

ik zie je profiel waarin de lijnen zacht tekenen een stralende lach nog volop warmte en ruimte geven jij recht nog ongebroken ondanks alle spoken in je geest de slanke leest geeft jou een zweem van jeugdige vitaliteit die niet altijd correspondeert met jouw persoonlijke realiteit tegenslagen in bestaan hebben jou nooit geknakt…

na het woeden van de stormen wil ik je omringen met stilte waar je binnenin kunt schuilen met jou alleen maar kijken naar de spiegelende regendruppels rollend langs het raam onze oren alleen maar afgestemd op de taal van de regen die de aarde beroert in de stilgevallen tijd…

getrouw houdt ze vast aan datgene wat ze kent weet ze dan niet dat loslaten haar meer zal opleveren, op den duur alleen dan zal liefde haar omringen met al het schone dat het leven te bieden heeft…

jij had de zon al lang niet meer vol zien schijnen ik zag de kleuren uit je gezicht en ogen verdwijnen je leefde al sober op wikken en wegen wist niets meer te geven ooit had je bollen geplant in zwart vruchtbare aarde met warm groene hand maar het winterde lang in perspectiefloze kou toch openen zij nu voor jou met stralende…

gestreeld door de wind verwarmd door zonnestralen proef ik nog altijd ’t zilte zout op m’n lippen van die kus die jij met vurige passie plaatste in vuur en vlam verliet ik de plek hongerig naar meer…

Elk mens moet er doorheen, of is er al doorheen gegaan. Door het vuur, dat ons wil verteren. Door grotten en spelonken, naar de duisternis. Door de onpeilbare diepten, van de zee. De dapperen zullen ons troosten, maar niets of niemand, geen mens gaat met ons mee. Alleen de liefde in ons hart, zal bij ons blijven. Liefde zal zoveel…

geboeid laat ik los dat wat nooit van mij was in de eerste plaats de vrijheid die ik inhaleer doet mijn lijf goed het herpakt zich na al het onrecht dagen kleuren dieper dan nu ik de antwoorden vind binnenin mezelf…

de verlossing voelt nader nu zij de wind niet meer tegen de haren instrijkt niet dat ze dat ooit gedaan had maar toch zachtjes priemt de dagvorstin door het wolkendek om vergeten verhalen te openbaren die van liefde en troost waar al even reikhalzend naar werd uitgekeken eindelijk komt zij thuis…

als een intiem gesprek met mijn ziel het deuntje dat zich afspeelt in mijn hoofd een ruimdenkendheid die mij bij mezelf brengt in volle connectie met het hart dromen met passie tracht te verwezenlijken puur en ongetemd…

niet dat ik haar zoek of juist wel het zal de lente zijn die mij beroert of verlang ik naar mijn huis waar de duif koert ik zie hem vaak in de ochtend op het hekje waar nu, zo neem ik waar, iets gevlekt in een prille struik loert verlang ik naar jou of juist niet verzamel ik enkel stenen om te stapelen en sta ik op mijn…

als korte rokjes shorts en topjes in het straatbeeld verschijnen flitst spanning door de lucht hoofden zijn niet meer voorover gebogen met ogen op schermpjes maar kijken verrast in het rond om vooral live het leven te ervaren dat zich plots in alle kleuren lijkt te openbaren er wordt weer samen gelachen handen pakken elkaar in…

comisch, is het niet, dat telkens als ik jou weer zie rampspoed en ellende volgen, pijn en verdriet de weg naar het hart zoeken en dat vele jaren lang dan aan het einde van de reis in de winter des levens en dan zal ik naar u komen maar niet langer als vijand, maar dan zal ik u als vriend omarmen…