Overkomt mij in werkelijkheidsdromen geen zuurstof krijg ik dan door jou sprakeloos ben ik want jij bent mijn spreken sidder bij de muziek van je stem waar ik zo van hou door je ogen verruimt mijn blik naar oneindig jij lieve zielezuivering zo zijn we elkaars onderkomen stort je gedachtenstroom maar in mij dan word…

Meer dan dertig jaar geleden trof ik jou in Ouddorp aan Zee je liefdevolle glimlach was als de zegen van een toverfee heden herinner ik mij jou als een ware beminde ook al gingen we nooit bloot maar in bikini en zwemslip verder niet die tongzoen op het strand ben ik nooit vergeten terwijl je zei dat je verloofde in een Arabisch land…

ik ben bang voor de stilte die toekijkt bij ons woordloos gesprek oordeelt over mimiek en gebaar argumenten weegt in licht of te zwaar ooit was er de hand die reikte en een verlossende blik op beider gezicht maar er is enkel ruis en venijnig gesis op de golflengte van stemmen die geen enkele overeenkomst kan brengen over…

Jij bent de zee, sprak zij nee, zei hij, ik ben het zoete water dat de aarde bevrucht de druivenranken doet groeien zowel rozen als gardenia's doet bloeien de mensen de drank geeft om te leven nee, zei ze weer, jij bent de zee jij golft, spoelt aan trekt je terug alsof het een spel is kijk maar, duinen verwachten je ieder moment zoals…

ik spot je kijk je aan daag je uit met één simpele vraag jij spot mij je kijkt me aan glimlacht en besluit een excuus te vertellen jouw mooiste glimlach met mij te delen of in te gaan op mijn open vraag wil jij er ook één…

Na de gondelvaart en het Heineken biertje bij het San Marco plein ging ik brug op brug af door een stralend Venetië en bij een afstapje naar het water trof ik twee Duitse deernen, die beiden met mij op de foto gingen alsof ik hun geliefde was. Voor even was ik George Clooney met twee beeldschone actrices in een liefdesscène. Espresso,…

als het vandaag niet lukt om je vast te houden weet dan dat ik je straks niet loslaat als ik vandaag het hart van je wezen niet begrijp weet dan dat ik je later met nieuwe ogen bezie als het vandaag niet lukt om je dichterbij te halen weet dan dat ik je morgen opnieuw ontmoet…

Aan je adem te horen was je vast al heel diep in slaap, af en toe een tevreden smekje, of een dromerige zucht. Zonder een geluid te maken, doodstil dus, stak ik voorzichtig mijn rechterhand in de jouwe, je antwoordde. Zelfs in je slaap bleef je van mij houden.…

op vlindervleugels zo licht draagt zij zorgen die niet de hare zijn moedig als zij is of compleet gestoord sjouwt zij deze vol elan tot er genoeg ruimte ontstaat of de storm zich uiteindelijk neerlegt…

ik zie nog altijd het kind dat zich in jouw gebaren even laat zien een tikje ondeugd de plotse draai een lieve aai juist in jouw ontspannenheid pakt het zijn kans doen lach en vrolijke ogen hun zwierige dans het stapje terug doe je bewust met een verlegen kus…

hoe indrukwekkend mee te deinen in je ademhaling voorbij het omheinde van hunker bevrijd toe te geven aan verleiding…

zit je hier aan tafel nooit gedacht dat ik je zo zou weerzien twinkelende ogen verraden jouw gemoedstoestand die geen naam dragen mag een lieve glimlach omlijst jouw gelaat dat woordeloos veel meer zegt dan er over de lippen rollen zal vooralsnog…

Of zoals Clairette Petrucci in haar jonge jaren, de schone muze van Eduard du Perron, op wie hij smoorverliefd was, maar zij in feite niet op hem. Zij gaf hem dichtwerk van Cocteau, Apollinaire, Jacob en Cendrars. Ze had geschilderd aan een Parijse academie en ze had hem in haar macht. Eduard ging naar Quinto, waar de familie van Claire een…

In jouw ogenblik beleefde ik tijdloosheid in een ogenblik…

je mailtjes zijn lief maar een brief is heel bijzonder met in jouw schrift mijn naam en adres gewoon als gift je hebt het papier keurig gevouwen vol vertrouwen in de enveloppe ik weet hoe jij de brieven plakt met het puntje van je tong mijn schat uit woorden kan ik je lezen maar in letters en krullen voel ik je echte leven…

Neus aan neus de lippen ver, een vreemd bed en vrouw, zij ademt met mij mee. Verwachting broeit naar koortsig klam, vingertoppen trippelen, leggen mijlen af naar haar. Raken het allerzachtste, waar ik te wonen kwam.…

ik las de gedachten in haar ogen sluimerende klachten in een mild gedogen de kleine trek die dieper werd in haar gezicht een schaduw vaak weggewuifd door zon en licht maar zorgen drukten met steeds meer gewicht tot zij brak haar spullen pakte en mij de sleutel gaf woorden konden de stilte niet meer helen die wij al…

Liefde heeft geen schrifttekens maar leeft in zoveel smaken heerst op de meest begeerde plekken het zalft het traagste mechaniek door nooit verstopt te raken, het heeft zijn eigen waarheidszin geslagen tot de dood ons de handen raakt in schoonheid door de vingers glijdt, geef het zelf maar een bijzondere naam het loopt uit het kristal…

geijkt gewogen en getoetst de maat genomen en te licht bevonden kwetsbaar trachten wij ons vast te klampen aan elkander... wanneer we houvast vinden noemen wij dat soms liefde…

ik was vergeten hoe groot je ogen waren of hoe speels zij konden zijn zag dat weer even 't wist opnieuw mijn hartstocht te verklaren was vergeten hoe mooi je was en mijn wereld wist te bespelen met de lachende flirt die ik op je lippen las en jouw woorden mijn hart streelden terwijl ik mij verbeeldde dat jij enkel…