Mijn man beschermt mij onlogisch lief en rustig – tegen mijn grillen.…

een oude plataan duizend slapen verder op losliggend schors ontwaken we onder het bladerdak van een oude plataan een buigende tak verwijst naar ons verblijf vroege ochtendregen brengt het blad in glanzende pracht traag pas jij je hand op een blad parels op je borst soms is het verleden ineens overal duizend slapen verder…

Je lachte om mijn verwondering, ik moest wachten tot die ene dans van lelies tot die opengingen en de tijd ui te stellen tot die zou vergaan, je bleef om daaraan een naam te dopen een herinnering die je niet mist een huivering toen ik je bedoeling las. Extase met een juiste accent en twist, koestering uit een vroegste levensbron, druppels…

FOTO VAN NU HULLUKUG Ik stel me aan je voor:twee Javaanse grootmoeders Poolse grootvader en een Belgisch/Nederlandse van jouw gedichten leren houden in het van kwaad tot erger en jou horen is indringender dan lezen vader een lyrische dwerg, je moeder een reuzin wat ons tegenhoudt is de gewoonte van tegenzin na een donkere tunnel het licht en…

Een gedicht wil hij over mij schrijven. Moet ik – daarvoor poseren?…

(Bij een schilderij van Maryanne van Winden) Langs de oude haven van Goes geflaneerd en verbaasd naar de mooie huizen gekeken, waarna een antiquair uit de doeken deed over de historie van Zeeland. Hij toonde een oude kaart met tientallen eilanden en diepe geulen daartussen. Een ansichtkaart gekocht met een diepe vaart tussen de mooie bollen…

"Hoe overrompelend zinnen verduisterend harten veroverend is haar charisma hoe zinsbegoochelend rede verblindend handen uitnodigend haar welvende huid charmant haar mimiek elegant, magnifiek de magnetische uitstraling van motoriek!"... ...met ogen geloken had haar hart gesproken, werd de stilte doorbroken door 't geluid van…

sereen wolkt avondlicht met lange schaduwen voorbij de drukte van een hectische dag nog speelt een gouden gloed door je krullend haar waar wind zijn laatste adem blaast vaag ritselt wat verdwaald papier op luwte plekken in het definitieve setten een verre schreeuw wiekt weg in echo kaatst de kreet het is voor vandaag wel…

Jij mag mij met tedere handen aandachtig uitkleden en liefkozen, dikke kussen geven, hitte en kou deren mij niet, ik geur vruchtbaar in jouw armen open je met mijn huid ontdoe je van eelt en stijfheid, ja ik wil zonder verleiding van jou zwanger zijn elke dag begeerd worden door jou, ik wil alles van jou, kinderen en kleinkinderen…

ik wist in eerste oogcontact dat jij alles wat ik miste had met sprankelende ogen weefde jij het web dat er tussen ons was waarbij je volle lach ontspande in plezier en ik zicht kreeg op de kleuren van je hart in die wisselende harmonie van pracht en kracht voelden wij magie in aantrekken van het onbekende en de verbazing…

we deinen op de warme golven van de zomerzon dromen koelte en geruis van zee en strand rondom het volmaakt vakantie vieren klotst tegen pieren haast en stress hebben geen vat op het genieten van ons zonnebad de idylle is compleet als stilte rozige sluimer geeft totdat een strandbal uit het niets keihard knalt op ons glasservies…

Aandachtig sta je niet op de voorgrond Voorop sta je wel voor mij Zal je altijd als eerste kiezen Je maakt de platte wereld rond Je scherpte zal je nooit verliezen Maak graag tijd voor je vrij Mijn aandacht is nooit afgerond Laat te laat weten hoe het er voorstond Mijn blik wordt zonder te blozen gelezen Ontkenning geeft geen zin Je…

Wij ontmoetten elkaar. Aten samen Mooie gesprekken en in elkaars ogen Lazen wij elkaar waar spiritueel Later op de avond opnieuw, dan fysiek De tijd borduurde voort, onze tijd hier Afgezet tegen alle, is slechts miniem Daarom streven wij naar 't maximale Daar tijd te allen tijde ongrijpbaar is Daarom negeer ik de kleine uren Denkend aan…

jij, ferm stappend altaar van verboden honger van schaduwlichtend haar met je zalvende hertenogen hemelgewelf in streepjestrui huidkleurige instappers, knipogend aan elke voet wanneer mag ik je flanellen broek zijn jouw huidomspannend heelal de lengterichting van je lijf jij daar, vleesetende plant in polderland je bent elke tik van mijn uitgemergelde…

(voor Elisa Nielsen) Het lag onder de linden, die wij samen hebben geplant, weet je nog wel? Maar ik vind ze niet weer, de brieven waarin ik jou beminde, als regendruppels zijn ze opgenomen in de zwarte sloten. Het vangnet is allang vergaan, de fuik onverwoestbaar hersteld. We zijn als de voorplecht van een Titanic in opperste nood. Geborgen…

Zou ze weten van mijn smachten als ze 's avonds slapen gaat en in mijn morfineuze nachten minzaam,zachtjes met me praat. Ze is mijn muze en mijn baken, ze is mijn wrede koningin. Aan haar blijf ik voor altijd haken, ze blijft zo koel, verroert geen vin. Zou ze weten van mijn hunker, zo heftig en haast animaal. Ik sta bevroren voor haar…

hij was hoekig maar zij wist zijn scherpe kantjes zacht af te vlakken met tijd politoerde zij de mooiste vlammen die zijn innerlijk verwarmden in zijn vrijwel ontoegankelijk doolhof kende zij de wegen uit zijn turbulente leven de buitenkant bolstert nog altijd ruw maar zijn ogen zijn rustig warm en zacht in samen bloeit genegenheid…

In de nacht wacht het weerzien, weerlichtend in de dromen, met het oude lichaam als de dag slaapt. In die onbereisbare stad dwarrelt hier en daar nog een enkel woord door lege straten, op zoek naar de rest van de zin. Het is geen lege tijd, geen loze stilte, want naast me in bed klopt nog steeds een warm hart, veelzeggend welkom. Flarden…

hij heeft de blikken die jij hem vol liefde hebt geschonken tot op de bodem leeggedronken jullie samenzijn had niet alleen de fraaie schijn van liefde maar voelde ook diepe verlatingspijn afscheid met schrik in je blik maar ook weten dat ik terugkom want in voor even is geen vergeten pas later kwamen staan en gaan in…

Een Mirage raast over, laag op de nabrander, bulderend door mijn bier, op weg naar zijn zachte thuis? Mijn droom verdrinkt in zijn decibellen, het gesprek verstomt, sterft bijna.... Gelukkig borrelen bellen koolzuur nog omhoog in onze glazen en het gesprek herpakt zich als de herrie zich uit de voeten gemaakt heeft.…