liefste, mijn maag hunkert naar dagelijks brood naar jus, als vloeibare warmte, ooit neigend naar zachte stolling in sneeuwzame zon 'hoe groter de tieten hoe liever de vrouw' sowieso 'n statement maar wellicht troostrijk iemand schilt een appel voedt een kind het lichaam, de droom van honing op de huid bloedmelk, eindelijk…

waar zijn de geesten die meerdere werelden kunnen dragen handen die buiten het circuit ook andere zorgen lichter maken open blikken die de liefste snaren kunnen beroeren van ieder hart weet dat hun melodieën samen spelend helend zijn wie zijn de engelen onder ons we kennen ze maar hebben hen nooit echt doorgrond…

Als mijn vrouwelijkheid kon praten na een nacht niet met rust gelaten dan zei ze, wat is het toch druk geweest heb je veel binnengelaten, vroeg ze, hoe mat je de maten, heb je me uitprobeerd en gefeest, als ze kon zingen, zong ze een schitterend lied over een heerlijk gebied, er zacht binnendringen, meedingen, omringen, als ze zou dromen…

Op het altaar van het succes, wordt geofferd en gevierd. Het verdriet van verliezers. Op het altaar van het grote geld, wordt geofferd en gevierd. De schuld van schuldenaars. Op het altaar van het egoïsme, wordt geofferd en gevierd. De vriendschap en de trouw. Op het altaar van de macht, wordt geofferd en gevierd. Onze democratie.…

Een veertje door de wind gedragen valt neer op mijn hand na een zwerftocht van vele dagen is zij bij mij beland dan laat zij zich weer tillen alsof zij wil dansen op de wind ik laat haar gaan had ik ooit anders gedaan?…

de ene kaartlegger/ster wijst deze spannende weg de ander die wie toch beslist over jouw leven WIE het antoordt is bovennatuurlijk met levenservaring wil ik jou/u dit met volle liefde geven vraag het wees niet verlegen allen geluk gewenst dit jaar met op het eind het bijzonder getal zeven…

Wat je met jouw hart niet wist te bekoren geilheid van jouw libido benauwend in mijn denken nostalgie van droomvlinders op stoffige oude meubels geur van verwelkte bloemen naast onbestendig voorjaarsfruit in de schaal van de markt in Portugal toen we afscheid namen van de winter en dat je mij geen gedag zei in de nacht, was een vederdroom…

Niet langer dicteren de witregels de stille heimwee in mijn liefdeshart er is een boekenlandschap opengegaan van dansende zinnen over zinvol beminnen en ik vind mijn ziel niet langer in duisternis maar in fris daadkrachtig opnieuw beginnen want hij is gekomen, boodschap over mijn glimlach vreugde van de twinkelingen in mijn ogen nooit meer…

een visser vaart uit ver van het land in een wrakkig bootje zijn hart draagt liefde mee op de grote dobberzee het water, water zee zo diep kleurt als de ogen van Anka blauw, zo blauw zijn wonderschone vrouw “bootje, bootje breng mij veilig naar de haven met mijn vissenmand naar het thuisland” * Naar een Dalmatisch volksliedje…

Wat de dag ons niet kan bieden, biedt een slapeloze nacht. Een stille ruimte, waarin ik kan bewegen. In de rust, die ik overdag niet vinden kan. De nacht biedt mij herinneringen aan, waarin ik rond kan zwerven. Het is alsof ik ze nooit heb meegemaakt, maar er toch over vertellen kan. Het is alsof ons leven niet ons leven is, zodat we onmogelijk…

Brieven geschreven met een persoonlijke toon voor de verleiding blijft de spatie een rustpunt met mediterend handschrift.…

Donald heeft onlangs Hillary verslagen. Geert zal in het komend voorjaar, zijn grote slag gaan slaan. Het afgelopen jaar is moegestreden, want ook jaren moeten sterven gaan. De knoppen zitten al aan de kale bomen. De donkere dagen worden alweer licht. De zon is vanmorgen gewoon weer opgegaan. Ook bezorgde mensen zijn vanmorgen, wonderlijk…

ik zou je door heel vluchtigjes raken langzaam wakker willen maken in warm gedachten strelen de trauma’s van donker willen helen jouw dromen vingerlicht tot schemerpatronen weven in de kleur van de dag naakt de zon geboren zien worden in haar stralenbereik oplichtend als toen in het aards paradijs…

Wij lagen in bed, jij, jouw ziekte en ik een trio dat steeds meer in elkaar werd geschoven tot twee, de één verlieten het huis te groot geworden leek Overal bleven jullie, sporen nog te zien foto’s, gedachten, brieven en ook stemmen, die onverwachts spraken van een wondermedicijn onmogelijk uit te spreken zonder in een pijnlijk gelach…

De zeemeermin slaat haar staart om de benen van de man sleurt hem mee naar de diepte van haar wezen Samen bereiken ze de kern van hun zielen, ver buiten het aardse bestaan…

ik weet echt wel wie je bent toch raadselt iedere keer je lach het is de kracht van het moment dat onverwacht lieve vrolijkheid kent in subtiele dingen vinden je ogen kleine herinneringen weven gedachten plezier je mond krult woorden die vorm en kleur geven aan de kleine voorstelling een etalage die tot leven komt in geest…

Onze samenleving is in groot gevaar. Onze wereld is in wanorde en in chaos, willen machtige media ons doen geloven. Journalisten willen ons laten herbeleven, hetgeen zij met eigen ogen zagen. Opiniemakers willen ons laten denken, wat zij denken en deskundig kunnen duiden. Fotografen jagen op realistische beelden, die zij met dure telelenzen…

Hoe onze evolutie werkt, weten bijna alle biologen. Waarom, weet geen mens. Het woord dat God beschrijft, is niet meer dan een symbool. Dat beseffen ook theologen. God werkt als zuiver moederbloed, dat door onze aderen stroomt. God werkt als trouwe moederliefde. Liefde, die in moeders wakker ligt. Liefde, die in boze mannen droomt.…

De kern van liefde ten allen tijde ons eigen hart Deze kwintessens van ons leven zeker zonder dat ik word verward Daar 't zal branden tot in eeuwigheid Zien wij sterren Maan en zeker zon Genietend tijd, ons allen ge- geven. Keer op keer verfraaiend Jij, ik, wij: immer laaiend…

Hoe zouden we met elkaar praten als ik wist als jij wist dat je d’er morgen niet meer zou zijn, zouden we dan nog redekavelen over lulligheden onbenulligheden onder een profetisch floers van afscheid? In welke sfeer zouden we vertoeven jij en ik met jou reeds in het handbereik van de dood? Verhalen ophalen, anekdotes vertellen, in…