Ze was nog jong, pas zestien jaar Ze vond het niet erg, de weeffout In de huid van zijn rug Haar jongen was zo mooi verder De striemen vielen in het niet Bij zijn donkere ogen De smaak in haar mond als ze kusten Was die van vreemde, verre specerijen Hij was ermee geboren dacht hij Jaren later, op het uit de vaart genomen SS Rotterdam…

Het hete vuur van woordenwinden in dit glas water, Buitenhof, waar ik mij steeds opnieuw moet vinden als daggesprek en buitenstof. Bestaat dit echt of zijn wij poppen, naturen dansend tand om tand, gedurig in heet vuur ontstoken door beelden uit nat zand? Ga maar bij dichters, boeren kijken: hun vers, hun oogst, vast in de hand. Hier…

Moeder zwijgt, liet mij haar moederkoek. Vader wist dat wel. Mijn moeder gaf hem mij, de avond van haar dood. Daar ging ze vrij, de kleine stalen wijzer van een klok. Prinsjesdag. Ik zie zijn stok daar staan, al zeventien jaar, warm tegen de muur, de schoorsteen: eerst turf, dan cokes, het uur vlam van groei en goud, van gas, ontdaan. De…

Waar ik zit, rolt het park, hangen wielgeesten slierten ledlicht op. Ze fietsen uit het bladerdak een scootmobiel voor jou. Ze baardsappen op de meisjes, glossy glanzen. Het blauwe glas beschijt ontboezemd We laten Dionysos zijn broek, bezoedeld Dan neem je jouw riedels uit de doos weg. Later zit je op je bed, siliconen glijden langs ribben…

Het is een bijzonder gehucht Met huizen als nesten op palen Je hoort er verscheidene talen Geklepper, gezoem en gezucht Je vindt er de Hollandse lucht Je kunt er weer diep ademhalen In evenwicht brengen je schalen Je wordt door Petrarca bevrucht Het bloeiende riet en de kooi Zijn fuik om gevoelens vangen Zo breng je een Eden in kaart…

Een bladzijde vullen? Geen deur valt tot de eindeloze formule in het slot van een omhelzing willen klinken kozijnen vrijen En ik maar denken dat zij nergens over nadachten Ik doe het Was fietsen maar een woord als jij wat zou ik wielen op mijn podiumpje wat zou ik de dames en weinige heren vervoeren Het beest wil op de hoogte…

Welk lot wacht ons, wij arme stakkers ? Wij dichters , ijdele minnaars van het woord. ’t Is zielig, ja zelfs ongehoord Dat men ons indeelt bij de volksverlakkers. Men zegt: jullie zijn linkse rakkers. Wij dansen op een te slap koord. Maar wat mij nog het meeste stoort: Kritiek komt vaak van wapenmakkers. Ons oeuvre bij het leven AFGESCHREVEN…

Ik ging naar Bergen om de zee te zien. Ik zag de oude zee. Haar overgangen die elkaar telkens speenden in verlangen deden mij turen. Een minuut of tien dat ik haar zag, in ’t glas, mijn droom gedronken, mijn hoofd vol van het water, wijd en zijd laat mij daar tussen haar onstuimigheid een beeld vernemen en mijn ogen blonken. Het was geen…

Zodra je baart, is daar het moederdier Dat op de hoek wacht om dan toe te slaan Het prest je om jezelf te laten gaan Het wist je uit, maakt daarmee goede sier Het zorgt, het zoogt, het regelt, is koetsier Van kinderwagen, bakfiets, komt eraan Gestormd bij ieder pijntje, elke traan Het troost bij dokter, boeman en barbier Zo heeft verdachte…

Waar land en taal elkander raken Carine Mette wordt verzandt een baken in haar vragen herderen sporen als een hond oefenen zwaluwen hun vertrek op lijnen waar was is ingehaald verdwijnen mensen in stervende woorden verliest oom Joseph gekoesterde taal koestert het nichtje zijn woordenschat waar gezocht wordt naar een raakvlak…

Levende poezie zuurwrang vruchtloos ontoegankelijk hoog glanzende culturele poepdoos beschamend lijkenwaad rechtstreeks uit diepe zielencultuur vingerrijk verleden verzuchtend het nodeloos weten hoogmoedig steekspel der gedrochten de gouden spoelbak verblind oogwaarschijnlijk op dwarshout gericht stinkend het riool indrijft wetenschappelijk…

Normaal gesproken Lezen wij boeken Van links naar rechts Horizontaal _______> > Dwarsliggers lezen (van) Boven (naar) Beneden Dus zogezegd Letterlijk verticaal _______^ v Prachtig. Vormgeving Maar de kern van dit Gedicht is: 't blijft 't Zelfde verhaal Dwarse en dus weerspannige leestip: (2 romans in…

Plots wist ik wat of houden van betekent In de ander vinden wat het beste is Liefde, wijsheid, passie, droefenis Je ware zelf het spiegelglas uitbrekend Latent aanwezig, nu scherp afgetekend Je diepste wezen en geschiedenis Waarin nabijheid naast benauwenis Pulserend licht en alles vanzelfsprekend Besef dat ik mijn lief gewoonweg bén Hoe…

Samen met Frans een lange nacht gehad In een hotel, twee kamers naast elkaar Dat het gebeuren zou was zonneklaar We zochten en we vonden onze schat Werden de vleugels van één adelaar Die zijn gewicht met wind en wolken mat De kracht en gratie die het dier bezat De schaduw ervan boven ons als paar De bliksemdrager zou verongelukken Uiteenvallen…

(voor Pier Paolo Pasolini) Als een ware Adonis wandelde je door de straten van het antieke Rome, je registreerde als een filmcamera, verliefde paartjes op oeroude stenen passeerde je met een gulle glimlach, je knip-oogde naar slanke jongemannen nabij het Colosseum en bij een warme pizza en enkele frisse glazen wijn glimlachte je vanwege de…

Tekenen met woorden, witte roos met woorden, arend met woorden. Oorden wit tekenen die arend worden. Een roos tekenen met witte woorden is als een vliegende arend boven het wiegende kroos in een kleine witruimte. Ontwarend broos. - zichtbaar. -…

Om de buitenwereld in te kunnen gaan Moet ook ik me hard en stevig maken Kiezen op elkaar, gespannen kaken Dan kan ik de confrontatie aan Dat telkens weer je zo moeten forceren Is slopend zo jij samen met mij weet Terwijl de moed zich met de lafbek meet Doen wij niet anders dan reconstrueren Met behulp van inkt, pen en mystiek Of dromen…

Nee, ik wil niet zitten onder appelbloesems Niet genieten van de lentebries Ik ben blind Voor al die dingen Ik wil slechts antwoord op mijn vraag Heb je mij ooit een hondje willen geven Was het waarheid of illusie Dat ik mij vaag herinner Hoe wij een naam hadden gekozen Odin, ja Odin moest hij heten Achter de eik – met vogellijm – Voorbij…

Eén bundel bracht hij uit tijdens zijn leven De eenzaamheidsgevoelens druipen af In zijn gedichten, hij rust nu in zijn graf Al zijn gedichten met veel gevoel geschreven, Een dichter was hij pur sang , niet overdreven Probeerde met zijn werk zijn eenzaamheid te vergeten…

Als het leven op zich zich vertakt in levens op afroep gespeeld automatisch, bedreven ruist onderhuids onbestemd een gevoel overstemmend de stilte van zwijgend verleden buigend naar beelden, uitgelicht achtervolgd door het mysterieuze komt de overkant langzaam in zicht, begint in het beeld van een tuin vol licht het…