Niet zomaar plompverloren binnenvallen tussen twee oren of verder naar voren. Eerst de plichtplegingen, omtrekkende bewegingen, zoals: komen ze gelegen, mijn invallen, mijn uitvallen, mijn ontledigingen? U heeft geen tijd? Dan leest u toch alleen de titel?…

Helemaal van de wereld, maar niet echt ik zit in een boek, ook al niet echt, want ik ben geen letter niet van papier, maar zit in een boek verzonken wie me hebben moet hier, die wacht maar tot ik uitgelezen ben. Ik ben van de wereld, zit in een verhaal, kan er niet mee stoppen weet dat ik nu al baal, als de laatste bladzijde…

De honderd zal ik zeker niet meer halen, maar met flink veel van mijn plannen herijkt heb ik de vijftig jaar nu wel bereikt al heb ik er fors voor moeten betalen. In retrospectief meer verarmd dan verrijkt verloor ik jeugd, illusies, idealen om steevast op ’t levenspad te verdwalen, niets op deze aardkloot is wat het lijkt. Doe ik mee met…

Het hondje van Sint Rochus is gestolen Welke vandaal heeft dit op zijn geweten Jij, Lange Weyn, of ben je dat vergeten? Beul, leg de tang weer op de hete kolen Vrouw, waar heb je dat stenen dier verscholen Beul, trek wat strakker om haar hals de keten Mens, wil je dan uiteen worden gereten? Zie wat het bracht; het stormend samenscholen Hou…

voor J.B.Charles hij kocht destijds een boom nou ja een stek eigenlijk heeft er een plek voor gevonden een tak was het meer niet maar met wortel en kluit hij heeft hem zien knoppen bloesemen en bladeren en mijmerde over brandhout dat wellicht na zijn dood... 'warmte vergt jaren groei' schreef de dichter Willem Hussem ooit en zo…

Is het de koorts, de schok van de ontmaskering of de herinnering aan hem die van zijn voetstuk viel maar die je in dit oorlogsogenblik van zo dicht benadert is het je staat om tot een daad te komen nu je de kracht voelt van de man die je geworden bent is het je spanning die je in mijn lijf herkent, gemis of heimwee, verkrachting…

op de snede van het ongeschreven boek waar bladzijden wit en ongelezen zijn rode wijn zijn best gedaan slipte spontaan in foute hoek sporen van proberen aan te gaan onevenwichtig uit cadans poëtisch ritmische beweging krijgt amper kans spatten op de schoon gesneden rand brengen alles uit balans zuiver wit niet onbevlekt gebleven want…

Verstrikt geraakt in ‘t vangnet van hun steken van averecht over het recht breit ze slechts aan een grijze vrede Een naald vol roest laat moeilijk steken glijden een vangnet is niet recht te breien door ribbels langs een muizentandpatroon Zolang de kluwens blijven zwijgen tikken de naalden grijzig voort Wanneer de strakgetrokken…

Er ontspint zich een samenspel van melodieën, passend in een gemoedstoestand van parodieën van grootheden in wier voetsporen wordt getreden niet beseffend dat er een verloren race wordt gereden Bij de eerste toon worden melodieën opgeroepen Geen noot om zich erop te kunnen beroepen De blikken rusten tussen afhangende takken van bomen die…

er komen steeds weer rottige herinneringen van de plank getrokken welke als maaltijd in de vorm van vette soep uit een flauwe pan worden omgeroerd voordat de vlam eronder flink is aangewakkerd zodat het aanbrandt is het onverwerkt koken waar de chef-koks geen raad mee weten en er dan maar extra zout over strooien in de hoop dat de smaak wordt…

Wanneer besef je dat een uitroepteken je moederschap bepaalt, de punt verandert in een oog en jij vraagtekenend de nieuwe draad. Vliegend word ik verder voortgetrokken langs kiezelstenen, lettergrepen, handgebaren, namenreeksen, twee ongelijke schoenen in de hand. Mijn leven naast de stilte van jouw lichaam levenloos vliegt…

een vlucht regenwulpen opwaaiende zomerjurken hersenschimmen de herinneringen zien mij…

(1887-1972) Eén moet de allereerste wezen Heb ik ooit bij mezelf gedacht Ik ben door ouders grootgebracht Die groei, geloof en kennis prezen De kinderkerk eenmaal ontrezen Sleepte ik bevoegdheid in de wacht Waarna ik vurig heb getracht Het evangelie voor te lezen Uit wat Het Boek der Boeken heet Ik was een bezienswaardigheid Kreeg dikwijls…

Ik kwam niet uit een kunstenaarsmilieu Maar tekenen dat was mijn lust en leven Om rekenen en taal kon ik niet geven Ook alle andere vakken werd ik beu Glasbrander-glazenier was minder sneu Vrij kunstenaarschap echter was mijn streven Ik las wat Tolstoi en van Eeden schreven Door Chris Lebeau werd ik wat minder bleu Ik groeide en ontwikkelde…

Het is augustus en de hitte zindert Hevig verlang ik naar de winternachten Ik zal er nog een tijd op moeten wachten Het is vooral het vele stof dat hindert De schaduw op de boerendeel vermindert Mijn klaagzang en beïnvloedt de gedachten Die mij tot dit bedrukte schrijven brachten De kunstenaar in mij herrijst en vlindert Want hij beseft…

En toen ik van de Hooge Hil afdaalde Twee stenen tafelen voor mij alleen Was het of Nehalennia verscheen Was zij het die mij veilig binnenhaalde Zij die van menigeen het lot bepaalde Beschermvrouwe der scheepvaart naar ik meen? Daarstraks zat ze nog roerloos en sereen Vast op een bankje dat van haar verhaalde Het droeg de kleuren van Piet…

Vanuit mist, intense stilte Duikt het weer op, hunkerend Is het er nog altijd Nadat jij dat van jou tot stilstand Bracht, was daar goddank de dichter Die het mijne in leven wilde houden Het bonzen, bonzen liet in lichterlaaie Zonder hem had het mijn bloed al lang Niet meer rondgepompt Daarom, hulde aan hem, mijn bezielde Defibrillator…

Tussen confetti waaien letters van het Woord die samenbindend meer dan letters zijn, vormend een sneeuwend confettigordijn Waar naar de letter vooral wordt gehoord zal de bruid niet in wit mogen gaan In vreugd en vertroosting van het Levende Woord wordt genadig de Bruidegom getoond die zijn bruid wit als sneeuw met zijn liefde…

(Nooit meer slapen) De portier is een invalide* Ik de persoon die nooit meer sliep Terwijl 't kompas maar vals bleef wijzen Beefde de aarde De portier, inmiddels gestorven Ik de persoon die g'woon goed slaapt Hoewel muggen maar bleven steken Zag ik reeds waarde De portier, tijd terug, begraven Wij, mensen die overleven Allemaal keren…

Zijn werkruimte in donkergroen en leer De mijne een salon in rood fluweel Als ik dan liefelijk wat piano speel Lok ik hem uit zijn hol vol rook, de heer Des huizes met dikdoen en ganzenveer Dat ik mij toch zo hopeloos verveel Tussen mijn porselein, spiegels en heel Wat bloemen, draperie en warme sfeer Ik ben geloof ik veel te vroeg geboren…