sprak ik gisteravond tot een man oud klein grijs gedrongen op het VSB Poëzieprijsfeest in De Rode Hoed bent u niet de dichter Louis Th. Lehmann die ik zo bewonder vooral om zijn zeggingskracht waarachtig gevarieerd en heel bijzonder hij draaide zich om en ik stak schielijk mijn hand uit terwijl hij aarzelend ja schudde en daarbij licht…

vallen vanuit hun oorsprong alles behalve toevallig samen met die van de mensheid lopen over van diepe inzichten omtrent de ware aard van beestjes tot knorrepotten zie de uitkomst van steekproef één die met de meest geknede doorsneepoëet herkenbaar aan paranoia acuut ontstaan tijdens samenzwering van tal van vrouwen langs wegen in woestijnen…

Vanaf de groene Neriton staar ik op het schelpenstrand, bijenwas en lotusbloemen draag ik in een tas. Aarzelend volg ik de meeuwen, daal de marmeren trappen af en luister zwijgend naar de stemmen van mijn innerlijk beraad. Roerloos wachten hier de schepen aan de rand van zekerheid, Stom en Doof zijn mijn bemanning Duisternis heerst in…

LOOS GEFIEDEL BIJBELHEIBEL Wie zich met haring spijst Hem zal geen kwaad genaken Hem zal de dood niet raken Totdat hij is vergrijsd ’t Lukte de reder niet Zijn vrouw zwanger te maken Onder het huwelijkslaken Naar tarbot rook die griet Anna, ‘gramstorig grauw’ Baarde hem wel een zoon Ach, toefjes blauwe lucht Hoe drijft God in het…

onbeweeglijk stil stoft het op planken van boeken soms vliegen de blikken nog wel eens over de kaften eens trots gelezen boeken waar de schoonheid in gekerfd staat verloren tastend staan ze in de schemering van de herinnering…

We moeten de woorden platslaan de zinnen in stukken hakken de wilde gedachten ketenen de kleuren in betonijzer vlechten. Laten we vooral niet overdadig zijn en zeker geen champagne over onze polders spuiten, laten we bepalen wat èchte poëzie is: een kaalgeschoren idioot in een dwangbuis een kwijlende mond boven een kotsbak het litteken…

gisteren spraken woorden ze fluisterden soms ook of misschien werd de wereld op dat moment wat stiller er werd bemind, gehuild, gelachen in jonge en oude, rechte en scheve gezichten net zolang tot ieder geluid de honger vond zonder schaduw of verlies van golvende huid en ik dacht nog zou dit nu poëzie zijn voor of achter zonsondergang…

dees morgen keek ik even naar het witte laken met poedersneeuw geweven de zon wellevend deed de fragiele dons wegwezen na luttele seconden zag ik een hond voorbij gezwegen waar is mijn bril gebleven? toen zag ik er was een gedicht geschreven koest liggen af…

Oh Pablo, op dit strand reed je een levensgroot paard uit papier-mâché en streelde je aangespoelde boegbeelden. Oh Pablo, hoeveel scheepjes en berichten zond jij in flessen naar de hopelozen? Hoeveel postkaarten kreeg je terug uit exotische landen? Oh Pablo, de klokken tikten terwijl je met vaste hand door de branding manoeuvreerde.…

Sinds ik dagen tussen letters verbleven had, bleef het onvermoeden op mijn open registers zeilen. Mijn hart liet geen hart koud en mijn handen waanden zich ineens deel van een nieuwe schepping. Een woud van sensaties kwam aan de oppervlakte van mijn tast drijven, als een fles met een boodschap. Het vermoeden in mijn vingers reageerde met…

ontwortelde haren schrijven hun geschiedenis hoofdzakelijk in het brein van de dromerige scribent intrinsiek blijft het zwart met wat grijze nuances zichtbaar, niet leesbaar als spinselen in de nacht zelfs de maan staart zich blind op de toelichting inkt schrijft wit in het blauw en daar blijft het bij…

In mijn hersens- feest, ik loop op dons Ik ben een vrije dichter, ruim van geest Evenveel engel, als demonisch beest Ondanks de grote liefde tussen ons Ben ik alleen in fijngevoeligheid Zo eenzaam als een huismus op een tak Sinds vader ging en niet meer tot mij sprak Snak ik naar warmte en genegenheid De sabelslagen van mijn moeders tong…

Een dag niet geschreven, is een dag zonder zin.…

de geur van kokosolie lokt jouw werklust dichterbij ik hou van zachte handen en ben vandaag gastvrij de zomerzin is blond en lang met sterk gespierde strofen druppels jongleren in het rond voordat ze ruggespraak beloven jij geeft mij puur natuur geen zonnebankverschoten karikatuur maar louter door ware zon overgoten literatuur…

in Amsterdam-Zuid las een erudiet op tram lijn vijf halte Beethoven in De Valstrik van Emmanuel Bove toen hij zijn ogen vrij uit liet de man zocht door beslagen ruiten naar stapels zo wankel en topzwaar dat vaste klanten gewaar van gevaar pas buiten de winkel neuzen snuiten dat is Van Rossum's handel in boeken ooit kwam je na ruil uit…

Wat dacht ik hier te vinden, tussen deze letters van entrepreneurschap? Heuristische hiaten van geleden zinnen verzilveren? Jij wit hier; daagt me uit tot duelleren met gedrochten van gedachten? Of zijn de allegorieën maakbaar als krullende letters? Zinnebeelden ter eeuwig leedvermaak? Wil ik hier een paar wanstalten chromeren tot een…

Verhalen geplet, Tussen dichtslaande bladeren, Woordenballet, Vol van verbeelding, Wegdromen bij groot avontuur. Verdwaal in de tijd, Beweeg tussen kaften, Verborgen geheimen, Een wonderlijk heden, Berooft je van menig uur.…

Ik verheug me op deze vracht Mijn blik valt op haar lippen Straks zal ik ze openen, mijn Loon nemen Als ik de aanlegsteiger nader, Doemt hij op uit de mist, de Bourgondiër alias schout alias Matroos, regent, schoenlapper En kruisridder Ze wordt verwacht, de dame Alias marketentster, alias Jonkvrouw, alias boerenmeid En bloemenventster…

met een leeg gemoed hoeft men niet te onthechten van wat binnen kroelt en woedt woorden kunnen vrij geheel eigen op een rij cliché’s worden gesmoord het ambacht opent die poort zo sprak Jan Eijkelboom dordts poëet met zekeren schroom want verder zweeg hij heel kies over de inhoud juist precies als hij van geheime regels weet dan is hij…

Papier spiegelglas water dat was vóór de geest De ziel van het blad is de witheid geweest en de pijn is de pen die geheimen uitlekt Desondanks geneest: gewicht contra gewicht Schoonheid en beest dichter contra gedicht: pupil blinde vlek.…