zij hebben mij ruimte gegeven om in te dwalen geen horizon meer om te bepalen waar ik ben ooit heb ik met wit help geschreven in de blauwe lucht een hemel in weerspiegeling maar eindeloos ver weg ben verdwaald in de ruimte om me heen opgesloten in een cel -alleen-…

Woorden die niets raken tot zij oren treffen. Naamlozen die van twijfel blaken zonder tastbaar te beseffen. Onstoffelijk schijnsel bestijgt vaal langs onberoerde gordijnen. Ruimte die naar leegte neigt, afgezonderd, in gesloten staat. Krapte van kruisende lijnen, belichaamt desolaat.…

met zorg gekoesterd zijn zij opgegroeid tot in de volle wei blij en zorgeloos tot zij later weer in borders zijn geplaatst geselecteerd op groei totdat hun bloei volwassen is geworden een tuin met generaties die voorspelbaar waren tot achter de geraniums daar krioelt het van jong goed zij groeien tegen wind en weder ook al worden…

nog voor ik bij je was hadden wij de laatste roddels uitgebreid al doorgenomen in trein en bus wist iedereen dat ik bij jou zou komen wij lachten samen onze laatste doei terwijl ik jou mijn bloemen gaf en jij al uitgebreid de koffie ingeschonken had hebben foto’s zitten kijken van het leven in de afgelopen weken onderbroken door een aantal…

de erevelden spreken wit op groen duizend kruizen voor vrede zij staan weer in het licht vandaag maar uit hun schaduw komen onbekende helden zij verhalen hoe het was te sterven zonder naam en pas zijn van alle jaren trotseerden de gevaren voor lief en vaderland streden voor vrijheid op hoek en straat tegen corrupte leiders van…

Stem van spuwende haat weerklinkt in vele oren de mens die praat en vecht als moren een roepend geluid krijsend in de nacht het smakeloze fruit van eindeloze smart haat loopt niet verloren de mens is zijn wegwijzer uit de grond geboren een hel van fantomen zoekend met blinde ogen droef van onzinnig geweld haat loopt niet verloren de mens…

ik grijp deze wereld niet bij de knoppenloze stengel die als gebeente zonder merg schokschoudert na de eerste oohs en aahs van mooie tulpen uit Amsterdam, mevrouwtje en lekkere asperges uit volle Vlaamse grond en toch wel een rare gast die Breivik -waar ging deze winter ook weer overheen?- ik eet van deze wereld niet meer mee ik heb haar…

Rutte dient ontslag in van het hele kabinet Geert ligt dwars en de rest, weet het allemaal zo goed! Toch prettig als men daar wel allemaal weet, dat dit niet goed is, maar dat oeverloos ouwehoeren dus ook al niet helpt!…

Voor dat de daad Gepleegd kon worden Moest Anders eerst Verontmenselijkt worden Zonder kon hij Het moeilijk doen Een gevaar had hij maar - Dat hij na zou denken Voor hij voor zijn Wereld-reddende actie Zijn trigger zou overhalen Is Anders een wolf in Volstrekte eenzaamheid Of zijn Anderen niet veel Anders dan Anders?…

twee uitgelezenen zitten tegenover elkaar kijken schijnbaar aan één echter kijkt naar de koffie, of deze al doorgelopen is de ander naar de overkant, waar een wagen geparkeerd wordt koffie met melk en suiker koffie zwart jaren al hetzelfde ritueel lang geleden is er al geknakt één staat op om de afwas te doen de ander trekt…

Waar de mens Heeft liefgehad met Ziel en zaligheid Zorgend voor haar naasten Werd zijzelf door Verantwoordelijken Toen het echt Niet meer ging Onbegrensd ingeklemd Tussen wettelijke kaders In liefde opgedragen aan Jeannet Niebert, 12 april 2012…

hij had er een studie van gemaakt zijn dissertatie “Canis Emptor” werd wereldwijd bejubeld nog nooit had de mens zich zo in zijn trouwe vierpoter herkend maar de evolutie speelt spelletjes met de mens èn de honden, op onverklaarbare wijze verdwenen in de loop der jaren alle honden en de mens ging er steeds hondser uitzien en…

zij spelen geen toneel de handen vol hebzucht wit aangelicht op het zwarte doek langzaam krijgen zij gezicht in egoïstisch bewegen alsof het in hun genen zit het nette pak de dassen onberispelijk gestrikt met het laatste restje beschavingsvernis zij lachen minzaam als anderen van ellende stikken door het geld dat zij in woeker pikken…

de tram rijdt krakend verder brutaal en slingerend op zijn vastgelegde weg klanken van het ijzig soort maar o zo lieflijk in het vertrouwde stadsgewoel de klok slaat elf slagen vol gezang de zon geeft warmte aan haar melodie en rust aan mensen in hun haast alsof de dag geen einde kent voor even schreeuwt een man zijn koopwaar prijzend aan…

waar vrome lieden zich verzamelen in devoot weten galmt de echoput zijn afgodskreten de vingerwijzing is niet meer steeds sneller knalt de hand zijn rechters oordeel op de wang agressie kent zijn hoogtijdagen weer gepeupel gaat zoals vanouds tekeer ooit zal een sterke man met veel magie en warm elan zijn bannelingen vragen hem…

Ik kom nog even een eindje meelopen, zei de meeloper en ik wilde dan maar meteen van de gelegenheid gebruik maken, -als volleerd gelegenheidsgebruiker zijnde- om te beamen wat U zo-even ook al beaamde Zo fraai als U het heeft verwoord: alsof het Uw onschuld is, die is vermoord en het klonk ook zo oprecht, dat, wat U zo-even hebt gezegd…

er is een ogenwereld om ons heen die wij niet kunnen zien die blikt zonder blozen registreert werken en verpozen nooit zijn wij alleen pas als de voordeur sluit met grendel en twee sloten lijkt het toezicht afgelopen maar met tv en internet hebben deze ogen vrij entree de anoniemen leven met ons mee…

romeinse roeiers op galeien kettingen en loden bal slavenarbeid op plantages mensenhandel was er toen ook al nu worden massa’s ingepakt met luxe geld en goed de vrijheid is al opgegeven in het vereren van hun held in het nieuwe brood en spelenspel lachen de herders zij vullen hun zakken wel…

Aan alle kanten van mijn graf groeien dorens: als je naderbij komt ga je je voet bezeren. Hier ligt Timon, de mensenhater. Ga voorbij en verwens mij, maar loop door! (Timon van Athene) lees deze woorden niet! van generlei interesse voor mij is uw aandacht en of begrip laat staan uw eventuele inzicht eens werd ik geboren mijn mensomringende…

Ik ben langs, nee niet langs, ik ben geweest, bij opa Oudehorst. Zo rond theetijd werd er weer wat afgekletst. De tafel van gebreken stond er nog met in het midden een bosje rotzooi. Stoelen rolden weer af en aan. De spitse oren van tante Sjaan luistervinkten mee. Oh, die roddelaarster, de soeppan kan gevuld met ballen uit haar nek. Rij me…