1.057 resultaten.
De straatstenen spreken
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 99 Wij zijn gedoemd tot stil
Verzwegen neergelegen zijn
In dienstbaarheid.
Waarom wij lachen, gillen zonder
Mond uit vele kelen,want wij
Zijn één, veel één, met velen
Vertrapt, gekust door
Zachte rubbervleug'len
En
Vergeten.
Wij zijn gezien door vele ogen en
Niet gezien, haast-ogen
Hoog en haastig.
Wij bevelen in lijnen,
In onderdanigheid…
Speelruimte
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 109 Mijn geest is van mij
denken in alle vrijheid
het grootste geluk…
Weg
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 123 Onder het asfalt van de nieuwe tijd
liggen de klinkers van de oude straat,
die nog op vale ansichtkaarten staat
met een allure die men hem nu benijdt.
De straat is zijn karakter echter kwijt.
Dat wordt met vage termen goed gepraat,
door de bestuurderen met een gejat citaat,
maar de bewoners steeds vervult met spijt.
Straatstenen gelegd in…
konkelfoezen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 123 de wisteria beschermd niet meer
genaakbaar voor alle priemende ogen
ik hoor ze smoezelen;
kijk, daar zit hij de zogenaamde
rijgt wat woordjes aan elkaar
waar niemand iets van snapt
ze zeggen dat hij door lotje getikt is
die rare kronkels vertolkt hij
wij begrijpen hem niet
kennen hem niet, hij is een bedreiging
kijk, zo wij bloemkool eten…
Afgewezen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 209 Hij praat in de leegte
tegen muren
Hij kijkt in de leegte
zonder toekomst
Hij loopt in de leegte
zonder vriendschap
Hij zoekt in de leegte
zonder rijkdom
hij schrijft in de leegte
zonder antwoord
hij hoopt in de leegte
zonder oorlog
Dan stuurt men hem de leegte in
uitgewezene op zoek
naar veiligheid en leven
in een thuisland
waar…
Nefast
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 73 Over theewater gesproken.
Geen vleugellamme vogel
ontstijgt de as van verschroeide aarde,
gedoogt neerwaartse druk,
of wijkt voor bittere rampspoed.
In stofpluimen lijkt zich zowaar
een gezicht af te tekenen.
Het moet in de verbeelding zijn
van de verworpenen die
hun eigen schaduw opwerpen.
Zoals zo vaak tijdens
de naborrel van berustende…
Wanhopig verlangen…
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 143 Grauw
weerkaatst in leemte
slechts stoffige wind
waait in eenzaamheid
in ontelbare deeltjes
naar een stil ogenblik…
Dicht
deuren vastgenageld
aaneengesloten muren
voorbijgang in stilte
uiteindelijk niemand thuis
de invitatie crepeert…
Opvang
schepte hij in illusies
de schone schijn
reflecteert in het zwart
diep in de holst van de…
Codex Rondeniënsis IV
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 96 Fragment
XVII Estampie
[ ]
Gods akker brengt leven voort
wij zwoegen daar het ons bekoord
alle dagen heiligen niet
dan ligt er rust in het verschiet
kom schone meid plezier mij
ik leg een hand op jouw dij
hop hop sneller rond
buiten zinnen laten wij ons gaan
hop hop sneller rond
ik huppel met jou over de maan
gans…
Bestiarium
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 113 vlakbij de stad waar ik woon
net erbuiten dus, niet tè afgelegen
in een bosgebied,
is een park aangelegd
waarin bedreigde of speciale creaturen
zijn ondergebracht
ter leering ende vermaeck
de hokken zijn goed beveiligd,
dacht men, maar soms ontsnapt er één
tot hilariteit van de modalen
hok 1: een uitgeblustte occupyer
hok 2: een bijbels…
Het Getto
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 87 verdwaalde huizen
met verloren zielen
bezetten de straat om de hoek
dat getto in deze stad
raakt steeds meer in het ongerede
de zwarte dood was nog mild
die bracht het sterven
deze vergetelheid is gruwelijker
het duurt en duurt
als zombies beroeren zij niet eens de lucht
weggedoken paria’s
ik woon in die stad
jij ook, want ik weet je…
Het kleine
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 102 Lange straten in mist gehuld
met sombere gestalten
zwijgend gelaten doods
diep in hun jas gedoken
en ogen bedekt met donker glas
daar tussenin een kleine snaak
vol leven lach en warmte
een zang uit volle borst
glanzend licht in zijn ogen
een straat die met zonlicht vulde.…
Bericht aan de reizigers
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 91 Slakken trekken sporen door het land,
schuilen in koepels van staal,
bijeengedreven door onzichtbare hand.
Te laat zijn ze, allemaal.
Blindgangers die zich afwenden
van elkaars aanwezigheid,
zij die elkaar niet kenden,
doden zwijgend de tijd.
Vanaf hier scheiden elkanders wegen,
eindelijk verlost van stremming.
Zij hebben nu lang genoeg…
De rode waas
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 178 zijn armgebaar
geeft geestdrift
aan de menigte
hij zwiept
de moloch op
tot willoos volgen
uit de gebalde vuist
dreigt ongeremde
agressie te ontladen
de rode waas
ziet eigen falen niet
op rationeel gebied
offert ziel en geest
om een te worden
met de leider
geniet de
overwinning in
de roes van samenzijn
pas als de voorman…
Wereldverwachting
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 119 Tijd van verwachtend komen
hoop op verbetering
voor vrede vriendschap
in mijmerend dromen
stil verlangen
naar begrip
dagen steeds weer eender
troosteloos en grauw
in wereld vol materie
afgunst haat en nijd
geef de vrede
ban de strijd
laat het licht weer schijnen
er komt nog zoveel tijd
ieder tot steun te wezen
in een samenleven
die…
Fluistervinken
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 147 Flûsteraar
Luister naar JHWH
luister niet
naar
die buurman
of buurfrolje
sy benne
dyn freonen net
benne sy de betweters
weten sy
altijd meer
als een ander
hest 't al vernomen
die het ditte
en
die het datte
hest 't
ek al vernomen
ik ben ien flûsteraar
heb het zelf gezien
ze zeggen het allemaal
je kan 't van een ieder horen…
woud vol lange tenen
netgedicht
5.0 met 4 stemmen 233 Groen licht betovert me
Feest voor de ogen
om rond te kijken
in dit woud
Gladde slangen
Dubbele tongen
Lilaroze heggen
Glinsterende stenen
Maar genieten doe ik niet
Elke pas berekend
ieder woord gewogen
op de gouden schaal
Ze kruipen langs mijn schenen
Dit niet doen dat niet zeggen
Wee o wee er niet op staan
Wie verlost mij…
één van de laatste taboes
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 103 wij creëren taboes
de meerderheid dan
is er één die wil doorbreken
staat die openlijk aan de schandpaal
toch zijn er tijden
waar meer aanvaard wordt
in golfbewegingen
gaan die door de maatschappij
zelfs bestaan ze naast elkaar;
aanvaarden en verwerpen
opeten of cremeren
begraven of bakken
ik heb nog wat kadavers
in mijn…
geen titel
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 128 heel de wereld!
ik geef u uw maagd!
aanschouw!
wit trad aan het voetlicht
onschuldige luchtigheid ontwapende
onbevangen schreed maagdelijkheid
als een uitdijende rimpel de invloedssfeer
de tabula rasa die het is
klaar om de zonde op te nemen
zo gebruikt de mens…
vastgenageld of volgepompt
de misdaden vergeten
maar de verkrachte maagd…
Observatie - in de Klap
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 131 puzzelende man met grijzend haar
op het puntje van zijn neus de bril
blauwe trui streepjesboord
zo zit hij daar
in gedachten verzonken
omvouwt de linkerhand 'n zilveren pen
glimlachend drinkt hij kopjes thee
niet dat ik hem ken
op rechts twee Amerikanen
zij spreken veel te hard, zij
overstemt hem overduidelijk
wit topje haar rokje pikzwart…
Perplex
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 151 hoe zal ik woorden vinden
voor jongeren
die zelfmoord plegen,
sterven door drugs
of jaren alcohol
ik weet het niet
sta machteloos
in ontoereikendheid
in mijn lege handen
druipen vragen
van ouders en geliefden
waarom wordt een zwarte mantel…