dorp van oude vertellingen beslecht de tegenstellingen niet op de vuist geen zwellingen ontvellingen ellendelingen onthullen de stellingen peilen de meningen wie zonder zonde is gaat stenigen om zijn nood te lenigen maar niet in Sellingen daar hoort ieder ontspannen naar ieders vertellingen zonder problemen zonder vooraf vooronderstellingen…

De schors bewaart het hart dat ik ooit in bomen heb gekerfd, de levensringen blijven de bast en de kern zo zwart zoals mijn gedichten vol fabels zijn geverfd, daarop heb ik mij telkens weer verkeken, wel de grenzen opgezocht, die bleken in waarheid flexibel te verschillen, te verbleken in onze zandloper loopt het zand in…

We doen nog wel alsof we het goed geregeld hebben met parlementen, rechters en een grondwet van onze idealen maar de boeren zijn gebleven en wij zijn hun knechten die kapitaal verbouwen, oogsten en uitpersen in vele nullen op het achtererf van de slacht We willen volle schuren voor de winter, maar we moeten er duur voor betalen aan…

Een woord of gebaar op één komma vijf meter kan best troostrijk zijn maar 9 maanden na de geboorte van die afstand wil je toch wel meer…

Terwijl de één zich focust op de dingen die niet kunnen en daar soms zo van baalt dat het een obsessie wordt geniet de ander van alles wat best nog wel kan of probeert gewoon eens heel wat anders…

jij bent ooit groen geweest een rozetje bladeren rustend op een slanke leest wortelde stevig met een krachtige root de vruchtbare aarde deed jou veel goed je bloeide voorspoedig tot het tij keerde grondwater daalde vervuilde omdat niets het filtreerde jij hebt het rozetje in de overlevingsmodus gezet en door tegenslag…

zwart en wit de kleuren van het spel wit is die begint zwart tracht te voorkomen dat hij van hem wint het is een eeuwenoud spel gespeeld door koning keizer admiraal en ook nu nog worden de pionnen overal en wereldwijd steeds weer uitgespeeld tegen elkaar wit tegen zwart moet er eigenlijk wel iemand winnen? uit welke hoek mag die…

Op goed vertrouwen ben ik hierheen gekomen – Wie heeft mij nodig?…

"Kijk daar!" aan de overkant tussen het riet staat een ooievaar wie wordt hem gewaar? tussen de molen en de sloot staande op één rechter poot…

De leugen houden zij in hun houding mooi Slechts om de waarheid te verbergen Uit angst schromen zij Bang voor hun innerlijke Echt beklemd tot-en-met Zij leven leugens tot EERLIJKHEID zegt STOP Vanaf nu gaat recht zegevieren Van angst schreeuwen zij Slechts bang voor gerechtigheid In waarheid ingebed…

Het waren late veertigers die zich nestelden op een terras. Hun ogen kregen iets glazigs toen ze praatten over hoe het vroeger was. Hun vrouwen waren fijn en strak daarmee werden ze graag gezien. Nu zijn hun levens zurig en brak, hun begeerte werd clandestien. Ze dronken teveel maar werden niet ziek. -bij Ronda is de wijn erg goed-…

'k Zie het aan je ogenblik dit is niet het juiste ogenblik snel alleen het einde dan . o ja en aan het begin staat een Hoofdletter zo, je bent weer helemaal up to date voor dit moment…

bij het opruimen der slagvelden komt men soms rare dingen tegen zoals een jongen van 18 die ook graag 100 was geworden met blikken medailles op de borst maar het er is helaas iets tussen gekomen namelijk een kogel met zijn naam er op recht tussen zijn ogen maar de stank van zijn rottend lijk zal nooit de paleizen van de keizer bereiken en…

Rook en pluim gebroken wit waterschuim gevallen grijs Uit de voeten in de benen haastige stappen kromme tenen Blije mensen vrije dingen dwarrelvogels verdwaalde kogels Verdorste glazen suizende bollen lekkende vaten draaiende kolken Emmers vol tranen handen van spijt dansende schimmen breekbare lijn Donkere stegen verlichte…

Hij die geen paspoort heeft telt niet echt mee hetzelfde geldt mutatis en mutandis ook voor haar - getransfereerd of zonder een ID getransgendeerd Behorend tot het anonieme leger der ontheemden zonder document landverhuizers c.q. illegaal asielzoeker of vluchteling die géén direkt herkent Of als illegal alien erkent -woon- of verblijfplaats…

ik kan wel zuchten en mijn hoofd breken, doen alsof ik er niet ben, of wellicht zwijgen woorden weglaten, met sprakelozen spreken, door weer en wind banjeren door de nacht of, als Mandela, met beroofden spreken, haren trekken uit mijn kop, kaal zijn als een luis, en mijn hoofd zwaarder laten worden dan mijn benen, blijven wachten op het ene…

Westerwolde onthaast terwijl alles voortraast vanuit Oldambt, Stadskanaal ga je hier terug naar normaal vrijheid smaakt beter dan elke 100 meter een verkeersdrempel nerveuze controle drukt zijn stempel in Westerwolde terug is het achter de rug heradem, voel je vrij in deze streek ontspan je zo in levenstempo van opgejaagd naar cittaslow…

de kiem is gelegd voor de solidariteit overeenkomstig de wil van mensen de toekomst tegemoet zien jouw ziel is het genezend lied voor kostbaar leven dat je onbeschadigd door het corona tijdperk tracht te loodsen in eenheid met het orkest het eeuwigheid lied van de violen…

Een cowboy uit een dorp in de Midwest Zag hoe zijn broers, z'n vader en z'n moeder Hun dagen sleten, twee als geitenhoeder, De andere als stalknecht in de mest Van koeien - deed wel mee, met tegenzin Maar trok de wijde wereld liever in Z'n bleek gleed langs de uitgestrekte velden De heuvels en de verre horizon De sky was leeg en leek…

de Stadhouderspoort daarentegen verloor zijn spindraden, boven het sleutelgat naar vroegere tijden waar hoffelijkheid naast de vijver het alledaagse leven bepaalde in met trams gevulde straten, de diender straalt gezag uit, hield met beide armen op de rug stand bij het beeld Koning Willem II het nostalgisch aanzien werpt geen vuil op…