Wanneer de stille stad, sluimert aan de Maas. Wanneer uitgelaten mensen, nog een uurtje willen blijven. Wanneer die goede, oude tijd, een uurtje stil gaat staan. Wanneer uitgelaten mensen, fonkelende glazen heffen. Wanneer een verloren zoon, blij is thuisgekomen. Wanneer een oude troubadour, eindelijk is uitgespeeld. Ja, dan lééft een…

een doos vol vinyl met veel plezier maar ook verdriet draaiend komen zij tot leven om de bands weer hun muziek te geven zangeressen met een tik en hier en daar een ruis maar onmiskenbaar thuis de eerste beats in een totaal vernieuwen van het genre popmuziek in de hitparade repliek nu nostalgie van het beste soort in de afgelopen…

vandaag speelde ik bij iedere statie een variatie op zwart, wit en eikenhout ik zocht in woorden naar gevoel en heb aldoende in toon een mengeling musicerend beschouwd intens is dan de weg die leidt langs het lijden was als alleen, ik ging er in op, zo gezegd geheel ingevoerd, in trans en ondergeschikt aan de kracht, die in twaalf…

wachten vertraagd verlangen tot Erbarme dich je ratio breekt hart en ogen raken verlangend blijven waar je bent…

jij zong de muziek van het leven waarin woorden verhaalden over liefde en leed jouw tonen konden daar kleurend vorm aan geven het diepste verdriet in de donkere bassen het ijle geluk van subtiel fonkelende kristallen zelfs de vlagen van wind kwamen om hun teksten vragen gedragen door het vlammende schijnen van vuur…

Den Haag Den Haag Hey heb je het al gehoord, ik ga er vandoor Ik wil er een stukje van zijn Den Haag Den Haag Mijn schoenen staan klaar, ja reken maar! dwars door het Hart van Den Haag Den Haag Ik wil er opstaan, in die stad die nooit slaapt dan ben ik de koning te rijk want hier is iedereen gelijk dat suffe gevoel , smelt langzaam weg…

Hier wil ik blijven neuriënd in de zoete adem van de goede oude tijd het warme nest in mijn hart mijn welkom, kom neem en eet en drink mijn lichaam, mijn bloed dan wiegen we samen wiegen we in geluk wiege wiegelee wiege wiegeleen wiege wiegelee wiege wiegeleen bloesem om ons heen…

ongevraagd neem ik je mee waar ik ook ga luister en geniet van tonen de noten, iedere kwinkslag omlijst door jouw stem die tijdloos lijkt, maar het niet is zo bepalend voor toen, de jaren tachtig waarin jij floreerde en je praat en praat tot woorden niet meer tot je komen zul je tegen mij blijven praten wanneer ik je weer ongevraagd meeneem…

ik las met vingers het alfabet aan klanken in zwart witte toetsen speelde met voeten donkere tonen opende alle registers in een uitbundig creatieve ontlading voelde mij heer en meester over de melodie beheerste alle nuances van deze muziek verdwaald in de ruimte klom het ijlste toontje omhoog en verdween in het schoonste…

de blinde bluesmuzikanten die vanuit hun ziel en inzicht zoveel gevoel brachten dat zij anderen de ogen openden voor hun muziek…

ik kende de passen maar mijn dansen won nooit een prijs ooit probeerde ik jou te leiden maar jij verdween al op de eerste reis als stel was er tolerantie in bewegen wij kwamen elkaar vaak onverhoeds tegen ik week terwijl jij dan langs mij gleed de slinkse tussenpas maakte ritme compleet in jou heb ik mezelf nooit kunnen…

geen tierlantijnen die de zwakte van een melodielijn moeten doen verdwijnen nee hij laat de klare eerlijke tonen die we ooit eens ervoeren weer verschijnen geeft de melodielijn alle ruimte om z’n omgeving te kleuren opent de gesloten deuren naar de klankkast van de ziel toen ik dat voor het eerst ervoer drong het tot mij door wat…

geen tierlantijnen die de zwakte van een melodielijn moeten doen verdwijnen nee hij laat de klare eerlijke tonen die we ooit eens ervoeren weer verschijnen geeft de melodielijn alle ruimte om z’n omgeving te kleuren opent de gesloten deuren naar de klankkast van de ziel toen ik dat voor het eerst ervoer drong het tot mij door wat…

Maria Magdalena mysterieuze mooie maagd mag met muzikanten musiceren In haar handen houdt zij een hobo van hout halfhoog haar hoofd in hoofse houding halfomsloten door heur haar en halvemaanvormig halscollier over heuvelrijke hemelbogen Menselijk, maar magisch mag Maria musiceren met maestro's Mozart Mahler masculien majestueus Moessorgski…

Elvis the king The king was alive op mijn scherm voor 3 kwartier Elvis was even hier hij rockte en swingde als nooit te voor hij raakte ieder noot even zuiver en zijn performance was pure sex in een zwartleren pak stal hij menig hart hij danste op zijn blue suède schoenen en vloog over het toneel Elvis mijn king love me tender tot over…

Achter de Schipholse ordehekken Stond een horde Bietelgekken Omwege hun eerste arriveren Ze horendol te venereren En de zoetgevooisde heren Die in het fruit en veetelende Blokker Na een urenlang schwärmend anticiperen Overrompelend van leer trokken Brachten hun hartveroverende muziek Op een bühne in de veilinghal ten gehore En toen dromde…

ik zag de muziek hoorde in de verte kleuren tonen componeren tot een harmonische melodie trompetten schoven blauw schetterend het vooruitzicht op een heldere cadans voor zich uit witte wolkjes streken langs fijnbesnaarde luchten waar zij de zonnewarmte zelf opklarend kusten diep rakend trommelden slagwerkers hun intrigerend spel…

ik zag passen dansen hoge hakjes klakken voelde de zwiep van de salsa diep in mijn lijf jij met je temperament maakte een vent van mij resoluut en doortastend ook teder en afwachtend na eindeloos draaien verraadden je ogen de finale waarin spanning was opgebouwd vol liefde kleurend als goud in volledige overgave keerde jij naar binnen…

ik heb je nog nooit horen zingen in de veelheid van jouw expressief vocaal is het er nooit van gekomen of zit jij liever te dromen bij een talentvol muzikaal onthaal jij hebt de mystieke sfeer van ballads in hun weemoedig vertolken van het levensverhaal juist de hoge tonen waarin eenzaamheid klinkt mogen niet verwijlen…

Ik speel op mijn piano, op de tast, mijn ogen dicht, het oor op scherp: ik luister naar 't plastisch klankbeeld, 't vloeiende houvast dat kleuren schildert in mijn schemerduister Mijn vingers zoeken welke toets er past: waar wil Het heen; wat dient zich aan, wat huist er in 't nevelrijk waar ik als blinde gast onzeker rondwaar? Schier geluidloos…