Als de klanken van de contrabas kleurt de hemel laag in duisterpaars, omringde wolken donkergoud van toon houden de ondergaande zon gevangen, die fel natrilt , een ijle vioolstreek. Op halve maat verdwijnt het licht achter de horizon, en brengt verlangen om gedachteloos te zweven naar de nacht.…

ik streel zacht de stilgevallen vleugel verleid de toetsen tot een melodie met klanken van een sprookjessymfonie in jubel om het vieren van de teugel verzin ik vingervlug een lichte tune voor ‘t gedicht en proef de tinteling in klingelklokjes, de zindering van zomerrokjes in ’t weidse groen aan het venster landen kleine guiten die op de…

De koren zingen opmerkelijke liederen de langere frasen mooi gebonden, van dromerige componisten en volgen verenigd hun hart.. jaarlijks terugkerend in het concert. Ze weten met engelengezangen de menigte onder leiding te doen zwichten, vertellen de wereld opvallend stijlvol een samenvatting van de mooiste momenten van hun enige zang,…

de melodie van mijn gedicht groeit in de adem die ik voelbaar leg tussen het spreken en de aarzeling het voelen en weer doven wanneer ik vrij ben voor het zingen van de tekst mogen de golven van de woorden terugslaan op een stroeve kust ook mijn verlangen naar de wind die beukend op komt steken en even later strelend zacht de lentegeuren…

de storm in haar gestild handen ineengestrengeld het ritme van de kaseko ruist in haar bloed de stem van Lieve Hugo je tong in mijn neus je tong in mijn oor glimlacht tot schaterlach je draait me zo van links naar rechts de smaak van chocola kleurt in haar ogen de geur van old Spice weerkaatst in haar hart…

De klarinet strooit zijn gecomponeerde klanken, over bergen uit gestrekt als groene weide, waar leven verborgen is, in rivieren diep, door het heelal. Meezwenkend, op de vleugels van een adelaar, genietend van lucht en licht zwevend als een los gekomen ziel vrij van het aardse bestaan. De vertrouwde melodie, adagio met lichte en donk,re…

als de dood dichtbij komt en liefde verder weg schuil ik, mijn vriend daar waar de schoonheid woont mijn hart een plek aangeeft waar kracht is terug te vinden brengt de muziek mij bij de bron ontroering bij het leven…

Deze morgen hoorde ik Schumans Fantasie Op. 73 pour hautbois et piano (voor hobo en piano) 'Jouéz hautbois, résonnéz musette' eindelijk verklaard: het was mijn veertiende december en wij stonden op de trappen van het Leids Station met onze scholen, een Kerstsamenzang…

ik stemde de spaanse gitaar maar die liet zich niet stemmen, laat staan bespelen ik ben geboren om vals te zingen dan maar, en mensen weg te jagen, dat zal ik wel bereiken. ik open m'n mond: heel benauwd en begin te piepen, als een zieke vogel te moe om te vliegen en weer te verdwijnen, een clown toch nog, die een lach loskrijgt…

de pianotoetsen wit en zwart de handen glijden eroverheen strelen bedenkelijk het oppervlak of beuken, hameren er geweld uit we zitten als bevroren in de grote zaal. Na afloop groot applaus, de pinguin staat op en buigt voor het publiek, we lopen verward het gebouw uit, ik weet even niet links of rechts. Wat hebben we nu eigenlijk…

je gouden klanken ruisen spetteren raken het snakkend hart vol kristallijnen tranen glazen druppels op gouden webben trillend en wenend onmetelijke schoonheid engelenstemmen ijlen door blauwe nachten oneindig jubelend hemels onsterfelijk…

verbazingwekkend is de aantrekkingskracht van de muziek die ons allen ter wereld verbind die ons ritme in de war schopt, ons aan huis kluistert, ons doet beperken tot het hoognodige ons van onze slaap beroofd om broederlijk te genieten van de muzikale schoonheden in grote getale en genres waarmee de top2000 ons heeft betoverd ~*~…

de klanken van het lied “Mary did you know” ze weten me te raken tot in het diepste van mijn ziel de stemmen van Kenny Rogers en Wyonna Judd ze bekoren me Maria wist dat je toen je het gezicht van jouw baby kuste je het gezicht van God hebt gekust ontroerd denk ik bij mezelve is niet elk kindje een kind van God omdat God liefde…

je laat je gitaar huilen je laat je snaren dansen je stem zingt emoties vanuit je hart klanken puur rauw wonder zacht jij gitarist jij en jouw fado en ik geniet met gesloten ogen…

genoeg geschreven over de reserve-tijd waarin het allemaal nog moet gebeuren alsof die voor de eeuwigheid de beste indruk achterlaat zo heb ik je nog niet verteld over de b-kant van mijn leven die soms veel mooier blijkt, het grijsgedraaide lied meer naar de achtergrond verdwenen misschien was er niet mee te scoren allesbehalve spectaculair…

een rijkelijk intens stukje over de werkelijkheid over de zwendel daarin over de liefde over drijfzand over leven over regen, tijd mogelijkheden, fantasie en wat ik daarin ronddraai en zing een wankel liedje, en half wankelend... over jou en over de liefde die ook heel belangrijk is, opgerold in een draaiorgel.-…

Na zacht rumoerig wachten op eerste tonen terwijl gespannen snaren worden aangezet tot welluidendheid met fluit of klarinet om Grieg’s suite met schoonheid te bekronen klinken schuchter de eerste zachte akkoorden van het schone “Opus 40, Aus Holbergs Zeit” klanken vanuit de oudheid Muzen geweid tonen van cello en fagot die we als fuga hoorden…

Breng tot leven deze onvergetelijke prestatie eerst, winterse vertelling zet neer wat tijd lang niet meer kan. Muziekdromen worden wakker, vertellen mij al die jaren wat passie nooit kon laten voelen, symfonie deze kerst. Zie eerder fascinerende ogen de kerstverlichting zetten, componeren als men de oude klassieke muziek beheerst. Het hart…

Vannacht kus ik de maan en doop mijn pen in room, schrijf een liefdeslied Ode aan muziek zo vurig als de rode roos Teder wit de orchidee tussen Brussels kant en zilver Blauwe seringen tortels zingen bruidsboeket op bed De tirannie buiten spel gezet…

(Jethro Tull - Bourée) Van zoiets weet je dat het ermee begon Ian Anderson, voet op knie op zijn toverfluit die toen al verbond met iets ouds, maar verrassend zodat je luistert en verstaat wat je ziet voor de eerste keer en blijft zien zoals voor het eerst.…