Noten en tonen stuk voor stuk meesterwerken muziek vult een hart. Hoe bijzonder en uitdagend je reist door het lichaam waar jouw noten en tonen vloeien van waar het einde nog niet is geschreven of gesproken tezelfdertijd onderweg naar mijn breekbare-en-kwetsbare zodat ze fluweelzacht en zeemzoet wordt geraakt. Dat is helemaal niets mis…

Ik weet het welhaast zeker: in mijn diepste slaap zal de droom weer komen, en bezit nemen van mijn hele wezen. Al mijn krachten zullen aangesproken worden wanneer ik ten langen leste mijn stem ontmoet. Van waar komt zij toch, en juist waarom nu? Probeer ik te reiken naar waar ik thuishoor, zoals de zanger die op zoek is naar zijn lied?…

gecontroleerde wanhoop knijpt de kelen dicht plakt ons tegen onze stoelen ze haalt uit en we huilen de wereld om ons heen verdwijnt zwoele wind zingt haar hart aan diggelen als elfenstof verspreiden de deeltjes door de ruimte als sponzen absorberen we elke emotie de steden om ons heen verdwijnen niemand verstaat haar taal maar…

Al dan niet bewust trilt de dag nog wat langer na als een snaar op het gemoed waar klanken in verder gaan ik kijk met weemoed naar de vergleden dagen die eerder geen hele noot raakten hoor nu anders dan voorheen haar onvergetelijke melodieën niet verloren gaan.…

zwaan zwaan zo mysterieus laat je niet verleiden die onheilspellende onderaardse rivier af te gaan waar leidt hij heen geesten zullen je bestoken je zult mogelijk worden gebroken zwaan lieve zwaan van Tuonela beperk je enkel tot het zijn van het gezicht de naam die Jean Sibelius heeft gegeven aan z’n symfonisch gedicht…

wij hebben in de loop der tijd zo onze eigen muziek gemaakt met kleine vingeroefeningen leerden wij vertrouwelijk met de instrumenten omgaan maar van enig samenspel was nog geen sprake wij vorderden in quatre mains en lieve duetjes het echte werk leek ons nog geen pretje zo zonder dirigent wel leerde hij ons de lach en het plezier…

Forever Bach Als 't even mag Johann Sebastian Antonio of Antonin Of Johann Christian Cannot compete With Mister Melody Ook niet Saint-Saëns Cause I will still Forever be Een Amadeusfan…

Nevelig zijn de velden En mistig zijn de bossen Wolken hangen als aureolen Om toppen van bergen Vaag en waterig schijnt de zon Mystieke figuren dansen In schaduwen der rotsen Of lossen op in nevelige meren Tijdens een macabere dans En trollen en geesten Bevolken grotten en spelonken En nooit lossen nevelingen op…

niet dat ik een lied ten gehore breng zeker het is tussen het dansen door met het kleine zwart en de lange witten alwaar ik de passen kort hou of aanleng zo de melodie mijn koten laat vibreren op tastbare ivoor, waarvan ik een enkele negeer, die zitten, de handen dirigeren, maar nooit het hele koor, mijn armen reiken soms niet al te ver…

winter me in een heldere stille nacht winter me met wuivende lichte weemoed winter me in verre witte wanen winter me op een licht geladen vlot winter me even maar winter me…

Veel is al gezegd en mogelijk Nog meer geschreven Over dit icoon met lichte Hoge stem als tegenwicht Tegen al het heersend macho Masculien gitaargeweld Waar haalde zij de tijd vandaan Voor al wat zij had meegemaakt Schetsen autobiografisch Scènes van haar reisnotities Vast te leggen in haar dagboek Neer te pennen in haar schrift…

een maagdelijk schone partituur zijn hart is zwaar van verlangen onzichtbaar valt een haast tastbaar schild om hem heen het is zijn queeste om toondichters in tijd en ruimte te ontmoeten hoe blaast hij adem in de muziek een levende plek in de mensenziel hoe doorgrondt hij de gedachten hoe gebaart hij die aan het…

Musici dansen op ongelijke benen -- vuur uit de stenen.…

ik verleid je tot het luisteren naar radio 4 daar waar de mooiste stukken worden gedraaid hopend dat je de rust vindt om je mee te laten nemen op de golven van de snaren, die jij vroeger ook beroerde en zou je mee willen nemen op een reis naar ver van hier, naar daar waar kruiden geuren bloemen ons verwelkomen, vogels je toezingen daar waar…

Een Wereldvorst is van ons heengegaan Als de bescheiden Eredirigent Van 't Amsterdams Concertgebouworkest En chef van 't Philharmonic Orchestra Wars van het overdreven theatrale Gesticuleren, haar- en armgebaar Met in zijn hand geen staf maar een penseel Die strijkers stuurde in zijn minimale Aanzetten, subtiel, slechts…

Muziek en tijd en eeuwigheid Aspecten van oneindigheid Bestaat er wel zoiets als een melodie geboetseerd in de oneindigheid ritmiek gebeiteld in patronen zonder einde of begin en wat zijn tonen in akkoorden zonder harmonie in de kleuren van de melodie? Muziek heeft altijd al sinds heugenis der mens affiniteit niet met het…

Ze rijdt in een porsche, maar vindt dat te min Ze wil een mercedes god, geef haar haar zin Ze zeurt om een benz, maar dat gaat er niet in Ze zingt voor haar fans, arme Janis Joplin Ze werkt dag en nacht, maar het zit haar niet mee Ze wil voor ze dertig is een huis aan zee Ze zingt tot ze paars ziet, alleen al 't idee…

Behoorde Reich tot de avant-gardisten Die stukken schreven voor kleine bezetting En nootversiering legden aan de ketting Met Glass was hij een der minimalisten Ongelimiteerde in de tijd verlopende Ritmische, repetitieve frasen Subtiele consonantenvariaties Metamorfosen in een transformatie Bij Glass de blazers, orgels…

O Lief, Hier komt de grote Zonnekoning, De Octopus in d' Hof der Gouden Regen Heer Mosterd heeft er, heel gemeen, gelegen Met Maxwell's Hamer aan een zilveren ring Eerst heb ik Plastic Pam nog moeten wegen Ze kwam door 't raam der badkamer naar binnen En zei toen 'Ik wil jou, Omdat, omdat... ...Jij mij nimmer je…

Kunnen sprekenden begrijpen, zonder misverstanden? Zoals blinden met handen zien, wanneer ze liefde voelen. Doven geluk horen spreken, met hun beide ogen open. Zoals éénogigen koningen zijn, in verre liefdeslanden, waar ze leren zien. Kunnen pratenden zwijgen, temidden van emoties? Zoals woordeloze muziek, verhalen vertellen kan. Dichters…