Netgedichten

netgedicht (nr. 11.155):

Eenzaamheid

Het einde kwam niet onverwacht,
het duisterde al lang in je hoofd,
toch ging je eerder dan gedacht,
maar ik was bij je zoals beloofd.

Even verdween de mist uit je ogen,
toen je van mij werd weggeleid,
de dood kwam vol mededogen
en ik deelde met jou de eenzaamheid.

De dood geeft het leven zijn enige zin,
maar is hij het einde of juist het begin?

Schrijver: Ruurd van der Weij, 19 mei 2006