Druipsteen
doorstond zijn rots van weeromstuit
hagelstormen en orkanen
hij brak op ongehoord geluid
van ingehouden eigen tranen
verdroten droop zijn edelsteen
bergaf naar donkere oceanen
verschool zich daar in het gemeen
van angsten en gebonden wanen
soms schittert op het watervlak
een glimp van ongetemde kracht
ontkent een blauwe hemel strak
de eeuwigheid van deze nacht
Geplaatst in de categorie: emoties