voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 25.241):

Niets meer van waarde

De lege plek was snel weer opgevuld
door een vaas met tralies, toch
leeft jouw gemis
terug in de zwaluwen van deze lente

‘k heb er nog geen 't gezien, een
zwart met wit bedekte vleugel
die al jagend op insecten
mijn beeld van jou zal gaan vervagen

zes scheppen zwarte aarde
een kiezelsteen en een oude spijker
en verder niets meer van waarde

Schrijver: elze, 26 maart 2009

Biografie van deze schrijver

Geplaatst in de categorie: afscheid

vergangkelijkheid

1
2
3
4
5

3.6 met 11 stemmen

1.264

Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Henk Knibbeler, 16 jaar geleden

Fraaie volzinnen, ook hoe je de zwaluw hier als metafoor gebruikt, ze zijn onderweg en kunnen ieder moment arriveren, dat weet je?

Custor, 16 jaar geleden

Mooi gedicht over de vergankelijkheid.

Manuel Van den Fonteyne, 16 jaar geleden

Eindigend in de trieste teneur van de laatste strofe.
Niets meer van waarde... Zeer mooi is dat!

Geef je reactie op deze inzending: