Het vergane populieren bos

Eens deelde ik in hun vreugde
en mocht ik leven om mijn schaduw
te brengen op hen die nu mij verwonden
door met een snede mijn stronk te doorklieven
behartig ik de dood zonder razernij

want ik weet, ik ben slechts boom
die zonder hart doch met aderen
de hemel spreekt bij nacht, die mijn wake
was wanneer ik schreide om de wind
die zonder tocht zich klampte
aan mijn kruin

nog één zware klap te gaan
en het bos is monogaam
met het landschap waarin
het is vergaan
***

Bij ons in de gemeente wordt momenteel
Een bos compleet verwoest om de grond te
Gebruiken voor akkerbouw

Schrijver: elze, 24 augustus 2009

e_r_schollemahotmail.com

Biografie van deze schrijver

droef kansloos pijn

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 8 stemmen 693