inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 30.764):

Verloren

En ze valt
alsmaar dieper en dieper
zonder begin en zonder eind

Gestoken steeds weer gestoken
met scherpe messen zonder bloedvergieten
lijkt het als of ze in luchtledige verdwijnt

Gezicht vertrokken van diepe pijn
geeft zich gedwongen over aan het lot
dat haar beschoren is

Zij kan alleen nog bidden om een wonder
echter niemand heeft in de gaten
hoe zij in vergetelheid verloren raakt


Zie ook: http://ladylove40.punt.nl/

Schrijver: LadyLove, 17 februari 2010


Geplaatst in de categorie: eenzaamheid

2.0 met 7 stemmen aantal keer bekeken 371

Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:
Inge Deconinck
Datum:
18 februari 2010
Email:
deconinckstergmail.com
Eenzaamheid hier gelezen zoals ze is.
Graag gelezen omdat het zo herkenbaar is geschreven...
Naam:
pama
Datum:
17 februari 2010
Email:
pebmartenshome.nl
Mooi gedicht.
Naam:
Martien Montanus
Datum:
17 februari 2010
Email:
mamamoloxs4all.nl
De pijn die eenzaamheid veroorzaakt, messcherp en mooi neergezet!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)