inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 31.040):

duistere stilte

kijkend in de diepte
zie ik in de duisternis
mijzelf weerspiegeld
op de bodem van de hel

met de vlammen die mij verteren
het water naar mijn lippen
en de aarde die onder mij scheurt,
reik ik in verstomde schreeuw
naar het licht en snak naar lucht.

maar het is zij die mij verstikt;
serpente divina van Eva en Medea,
genadeloze kenniskronkel van Cassandra,
heilig wetenwezen van Morgaine en Inanna

en het is haar die ik, gelijk Cleopatra,
stil aan mijn borst wil drukken
om niets meer te willen weten
nooit meer iets te hoeven leren

Schrijver: jom, 1 maart 2010


Geplaatst in de categorie: emoties

3.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 128

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
pelgrim
Datum:
13 mei 2010
Er stroomt een prachtige verlangen van je mooie gedicht uit - einfach sein!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)