inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 31.046):

gezwegen

Terwijl bisschoppen stil zwegen
En dat vast waren blijven doen
Had het aan hen gelegen,
Alles onder het Katholieke kleed
Zoveel kinderleed.

Daar in Ierland hadden ze eerst al
de beroemde de wasserijen.
Waar jonge meisjes moesten werken
bidden en vooral zwijgen.

En mijnheer pastoor had de kinderen
lief ….oh, zo lief.
Meisjes en jongens die niet durfden
spreken. En dan na zoveel jaren…

kunnen de bisschoppen die er van
wisten, niet langer beweren dat de
gewone burgers zich vergisten.

Stemmen klinken , wees niet bang
wees niet stil.
Schreeuw uit je verdriet , destijds
deed je het niet.

En er klinkt eindelijk gegil.

Schrijver: fairouz, 2 maart 2010


Geplaatst in de categorie: actualiteit

3.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 96

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Brinkie
Datum:
3 maart 2010
Het is vaak de angst die er voor zorgt dat er wordt gezwegen! En als dan eindelijk het zwijgen verbroken wordt is de schuldige overleden of de "zaak" verjaard,jammer genoeg! Zoiets zou nooit mogen verjaren vind ik. Goed gedicht!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)