inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 31.575):

Een ware nachtmerrie (II)

Dit tweegesprek in de nacht geeft steeds herhaling
echo zonder uitzicht op een werkelijk lange lente,
hoe droef kunnen pauwen thans nog schreiden,
monden nog scheppen naar beeld en gelijkenis.

Hoe het neer te leggen
alles was waar en ooit wel goed.
Zijn ze niet meer schoon
uw aderen de armen en uw keel.

U sprak ooit over het purper van de avond
het naamloze en al wat droef.

Hoe nu te blijven staan,
het haken in de haag te benoemen,
lieve vogels vallen net als de dag stil
waar het onuitsprekelijke steeds het spreken zocht.

Kunnen wij u nooit meer gewoon noemen
spreken en verstaan met tonen van toen
bent u verdeeld in uw eigen rebelleren.
Alles klinkt naar klieren, vroege gaafheid ligt in puin.





Toelichting:
een droom uit december j.l. een nachtmerrie over man met mond en halskanker


Zie ook: http://www.annemiekes.punt.nl

Schrijver: annemieke steenbergen, 28 maart 2010


Geplaatst in de categorie: emoties

3.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 189

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)