Zolang jouw hart de hemel draagt

I

Karbonkels* spreiden zich
als gloeiende kolen
over een schuivende aardkorst

Jouw tere hand morst schaduw
in genadeloos zonlicht
te fel voor jouw geopende ogen

En droogte schuurt mijn mond
waarbij mijn gekloofde lippen
jouw overvloedige tranen drinken


II

Het gekir van jonge krekels
weerkaatst in het nachtelijk ruim
dat geen slaap kent

Je dekt mij toe
met sprookjes en open einden
waarin de draak zowel vriend als vijand is

In mijn slaap
is de droom een list
om aan de dag te ontsnappen


III

De wereld draait haar ronde
naar het punt van ontwaken
waar onze hoop weer samenstroomt

De koude legt zijn mantel af
als de wind het stuifmeel
zachtjes over verre grenzen jaagt

Ik ben de bloesem in jouw wond
die niet verwelkt
zolang jouw hart de hemel draagt

* Karbonkel in de betekenis van granaat of robijn


Kunstwerk: ' Zusterplaneet van Jupiter', 2011
Kunstenaar: Irmlinda de Vries

Biografie van deze schrijver

hart hemel draagt

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 4 stemmen 362