De vermakelijke historie van de vogel Iks en Ik

Hoog in zijn boom zat de vogel Iks
Vermakelijk waren zijn bonte kleuren
Die schitterden hel en fonkelden fel
Want de zon scheen gratis voor niks

De vogel Iks amuseerde zich niet
Hij zat daar treurig te koekeloeren
Hij was levensmoe: hij deed er niet toe
Hij jankte haast van verdriet

"Om mij heen wordt het oerwoud zo rap gekapt
Dat ik straks niet eens meer mijn kont kan keren
Maar wat dan nog, want ik keer hem nooit
Ik zit hier eenzaam te vegeteren

Er is geen andere vogel Iks
Dus een vogel Ei zal er nimmer komen
(in dit verband: 't is een misverstand
Dat de vogels groeien aan de bomen)"

Ik wandelde door het dichte woud
Mijn dichterziel onder de arm gestoken
Het was heet en nat en er was geen pad
Ik had het er Spaans benauwd

Bij al die kwellingen kwam nog dit:
Ik mijmerde over de zin des levens
Totdat ik het liefste trappen wou
Op een gifslang zo zwart als git

"Ik ben toch zo'n vreemde vogel, ach!
In geen enkele fauna word ik beschreven
Ik ben zó uniek, het maakt me ziek
Ik wil verdorie niet langer leven!"

Plotseling plofte uit de lucht'
Met veel gekrijs en gestuif van veren
Als een god die dwars door zijn wolkje zakt
Vogel Iks, in kamikazevlucht

"Gelukkig zijn mijn reflexen goed
En had ik een arm vrij om je te vangen
Anders was jij in de grond geboord
En had ik straks hoog in die boom gehangen!"

Wij zetten ons neer op een verse stronk
En keuvelden over ons doelloos leven
We proestten het uit in gelach en gefluit
Dat het oerwoud ervan weerklonk

Wij zijn beiden uniek, vogel Iks en Ik
Toch flitsen we samen door de bomen
Komt er ooit een Ei, dan hoop ik dat Jij
En niemand anders daaruit mag komen.