inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 60.617):

ontredderd

als ik de kleine aarde in mijn handen voel
het woelen van die zachte korreltjes
in de nerven van mijn palm, dan weet ik
dat mijn leven het hart van dit bestaan voedt
in alle vriendelijkheid waaruit ik mag bestaan

zelf ben ik de zon, de maan en de boze wolf
laaf ik me aan de keten waaruit alles is ontstaan, ben
nederig tegen al wat mij omringt, ik ben een koning
zonder land met hoge wallen van ingetogenheid

al het zoete is de honing in mijn drank,
het zout de zee waar ik in baad, het bitter
is de verwondering in mij die ik draag
zoals een kind telkens nieuwe woordjes leert

van a b c tot aan die dag dat het kind verjaart

Schrijver: elze, 30 augustus 2016


Geplaatst in de categorie: spiritueel

3.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 108

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)