op dood spoor
ergens verblijft er op
het leeg terrein nog een puntje
schemerlicht, zelfs is het nog in
staat een schaduw te werpen
niet langwerpig, maar krom gebogen
door de kou die het ondervindt in
een ruimte waar de echo met een opgezette
kraag tegen de wanden hangt te kleumen
gisteren waakte de tijd nog met gelaarsde benen
doch vandaag lijken de zolen aftands, bezweken
door de grote maat, stappen willen vluchten naar morgen,
helaas de wind keert de gong
en klanken zijn voor altijd overbodig
Geplaatst in de categorie: emoties