Córdoba
Onverdroten droeg je somberte
als uitgangspunt, een gerieflijke jas
voor een eeuwige herfst, een tuin vol bladeren,
de kat wezenloos turend op het muurtje.
Maar kom, laten we reizen
naar Córdoba en vlinders vangen
in de vallei van de Guadalquivir
en drinken van de vino fino
tot uiteindelijk alles gaat wankelen
en de alcohol ons met haar morsige poten
te rusten zal leggen...
ondertussen zullen zij
grossieren in semi-adviezen,
als complex tot moeilijk wordt
en hun vermoeide hoofden
gaan zinderen van het waarachtige luisteren..
Geplaatst in de categorie: verdriet