inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 64.495):

Hier geniet zij oeverloos

Aan de Binnenmaas waar tijd en water
vallen en opstaande dagen scheuren en blinken
wil ook zij het voorjaar terughalen en herbeleven
nervositeit inruilen, de nuances helderheid geven.

Hier loop ik met haar gearmd als vergane foto
met gedachten op een koers die haar steunen.
Eenden geven vrolijkheid. Diep in haar schelpen
loopt ze door eigen gangen, zonder afscheidsbrief.

Wat haar linkerhand toont vergeet de rechter
ze heeft wel gezegd oud te worden, heel oud.
Kent de natuur binnen en buiten rechtvaardig
getuigen, echt de kroon op werk van mensen.

II

Vergetelheid spant al wekenlang de kroon
er zit geen knop aan haar herfstdenkgetijde.
Al zou ik tijd wensen te bevriezen er resten
vragen, hoe bouwt zij nog wel herinneringen.

Is zij dementerend , dit domweg de natuur.
Zelfs de bladeren kraken ook nu van vrieskou
ze verliezen en bewaren net als haar tijdingen
maar ook verloren dagen hebben een geheugen.

En inderdaad ook vandaag waar tijd en water
de zon opstaande tijd weer middendoor scheurt
kerst en het schaterlachen ook haar natte konen
terughalen groeten riet en kruinen hier als vanouds.

©16-12- 1998

... foto ;Ron Dekker onderwerp : dementie
Ooit voorgedragen in België. ...

Schrijver: annemieke steenbergen, 16 december 2017


Geplaatst in de categorie: natuur

3.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 117

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
geeraardt
Datum:
17 december 2017
Mooie zinnen over een triest gegeven.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)