Slobberwijn
De avond valt in droomschaduw
slobberwijn op tafel, pantoffels
radio mijmeringen over de zee
vaak wanneer hij zich verplicht
in het alleen zijn te peinzen
vreest hij de eenzaamheid
die in zijn jeugd voelbaar was
het is hier niet heilig meer
oude boeken door het stof gehaald
liggen te huilen onder regenlaarzen
achtergelaten in de hal;
Hij betreedt regels der heimwee
denkt weer aan gebeurtenissen
in geloof van eigen ongelijk
voelt telkens innerlijke pijn
het is hier ook niet veilig meer
onschuld uitgehongerd op straat
illustere zombies, dansende kinderen
onwetend in nieuwsgierigheid
huisdieren al even desolaat
laten zichzelf uit in een verzonnen hel
fantasie laat niets aan het toeval over
nacht is nu welkom, meer dan ooit
zal de donkerte omhelzen
alle spijt vergeten
milde harten zijn verdwenen
moet echt diep gebogen door het slijk
om niet spontaan te blijven wenen
in alles is vergankelijkheid
alle hoop bijeen
een beminnelijke rol, slobberwijn
in minder eenzame verhalen.
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid
Goed onder woorden gebracht dit veel voorkomend gevoel van alleen-zijn, ondergedompeld in herinneringen die zelfs met slobberwijn niet weg te spoelen zijn.